Ελληνοτουρκικά
Την οπτική της Τουρκίας σε καίρια ζητήματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, όπως οι τουρκο-ελληνικές και οι τουρκο-ευρωπαϊκές σχέσεις, το Κυπριακό, η τουρκική πολιτική στα Βαλκάνια και την Μ. Ανατολή, δίνει με συνέντευξή του ο διευθυντής της εφημερίδας Hurriyet Daily News, Μουράτ Γετκίν.
Ο κ. Γετκίν, όσον αφορά στις τουρκο-ελληνικές σχέσεις δεν θεωρεί ότι οι παραβιάσεις στο Αιγαίο θα μπορούσαν να προκαλέσουν οτιδήποτε σοβαρό, ούτε ότι έχει αλλάξει η πολιτική Τουρκίας και Ελλάδας, ενώ αντιθέτως τονίζει ότι «αυτό που είναι πιο σοβαρό για την Άγκυρα είναι η υπόθεση των 8 Τούρκων στρατιωτικών που διέφυγαν στην Ελλάδα τη νύχτα της προσπάθειας πραξικοπήματος».
Ερωτηθείς για το Κυπριακό, προτάσσει ως “κλειδί” για την επίτευξη λύσης την «πολιτική ισότητα», εκφράζοντας την άποψη ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι «οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν να δουν τους Τουρκοκύπριους ως ισότιμη οντότητα, αλλά μόνο ως μία μειονότητα».
«Η Τουρκία έχει πολλά να κάνει για την ποιότητα της δημοκρατίας της», αναφέρει σε ό,τι αφορά τις σχέσεις ΕΕ- Τουρκίας, εκτιμώντας ότι «η επικαιροποίηση της τελωνειακής ένωσης θα μπορούσε να συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος μέχρι ένα ορισμένο σημείο, αλλά το πραγματικό χάσμα είναι στον τομέα της πολιτικής. Η Τουρκία θα πρέπει να συνεχίσει να έχει το βλέμμα της προς τη Δύση με ή χωρίς την ΕΕ», επισημαίνει. Κρίνει, δε, ότι η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό ήταν «το μόνο επιτυχημένο σχέδιο μέχρι τώρα».
Ο κ. Γετκίν, παραδέχεται τη νευρικότητα της Τουρκίας ως προς την εξωτερική της πολιτική, απαριθμώντας τα σοβαρά προβλήματα που έχει ολόγυρα στα σύνορά της, σε αντίθεση, όπως λέει, με την Ελλάδα, η οποία «έχει το σοβαρό της πρόβλημα με την Τουρκία, το οποίο, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης του τουρκικού λαού και της πολιτικής».
Για την Συρία εξηγεί, μεταξύ άλλων, ότι «χρειάστηκε πολύς χρόνος για την κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι καλoί όλοι οι μουσουλμάνοι που αγωνίζονται εναντίον του ‘Ασαντ. Χρειάστηκαν πολύ καιρό να το κατανοήσουν και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά ήταν η Τουρκία που μοιράστηκε τα σύνορα των 910 χλμ. Και σε εμάς αυτό πήρε τη μορφή τρομοκρατίας».
Αναφορικά με την πολιτική της Τουρκίας στα Βαλκάνια αναφέρει ότι η γειτονική χώρα «δίνει έμφαση στις σχέσεις με τις μουσουλμανικές κοινωνίες στις βαλκανικές χώρες με περισσότερη έμφαση στην πίστη παρά στην εθνότητα», επισημαίνοντας ότι «η απαίτηση για ένα τζαμί στην Αθήνα θα μπορούσε να ειδωθεί σε αυτό το πλαίσιο».
Σχετικά με τις υπερεξουσίες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρει ότι εδραιώθηκαν με το δημοψήφισμα του Απριλίου αλλά «δεν ήταν μια καθολική νίκη», καθώς «σχεδόν οι μισοί Τούρκοι ψήφισαν κατά του Ερντογάν παρά την κριτική για άδικες συνθήκες προεκλογικής εκστρατείας και τη δημόσια συζήτηση σχετικά με την καταμέτρηση των ψήφων», ενώ εξηγεί μεταξύ άλλων ότι ορισμένα ζητήματα, όπως «η ανεξαρτησία των δικαστηρίων από την πολιτική συζητούνται στην (τουρκική) κοινωνία».
