Ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα: Ενα μη ανασχέσιμο όπλο που ανέπτυξε η Τουρκία και ανατρέπει όλες τις ισορροπίες στο Αιγαίο

Με την «καταιγίδα» εγχώριας ανάπτυξης και κατασκευής νέων οπλικών συστημάτων στη Τουρκία έχει περάσει, δυστυχώς, απαρατήρητη μια «επανάσταση» που επιχειρούν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στο πεδίο της μάχης και ειδικά στο πεδίο της θαλάσσιας κυριαρχίας.

Πολύ λιγότερο «σέξι» για τους αναλυτές του ισοζυγίού στρατιωτικής ισχύος Ελλάδας-Τουρκίας απο ένα αεροπλανοφόρο (ναυπηγεί δύο και θα αγοράσει και ένα τρίτο η Τουρκία) ή την έκδοση για αεροπλανοφόρα του F-35 που θα τα εξοπλίσει, τα ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα που αναπτύσσει με μέθοδο και σταθερή χρηματοδότηση η Αγκυρα, μπορεί να της δώσουν το Αιγαίο και όχι μόνο:

Είναι ένα όπλο το οποίο ακόμα και οι ΗΠΑ συνάντησαν σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη και κατασκευή του και προσωρινά μείωσαν την χρηματοδότηση και μετέθεσαν τον προγραμματισμό για ένταξή του στο οπλοστάσιο των πολεμικών σκαφών τους.

Οχι όμως και η Τουρκία: Μείωσε την προσδοκία της ακτίνας δράσης των 80-100 χλμ. των ηλεκτρομαγνητικών πυροβόλων που αναπτύσσουν οι ΗΠΑ (EM Railgun), λόγω των τεράστιων αναγκών ηλεκτρικής ισχύος που έχουν και πήγε σε ένα «τακτικής» χρήσης Railgun με ακτίνα δράσης 30 χλμ., σε πρώτη φάση!

Ικανότατο και κρίσιμο φυσικά για επιχειρήσεις στο Αιγαίο, αλλά και στην Α.Μεσόγειο.

Ενα όπλο χωρίς απάντηση (και θα μείνει χωρίς απάντηση γιατί δεν μπορεί να ανασχεθεί και δεν υπάρχει κάτι υπό ανάπτυξη που να μπορεί να το ανασχέσει) από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Ενα όπλο που μπορεί να καταστρέψει ολοκληρωτικά σε 1′ μεγάλο πολεμικό σκάφος επιπέδου FREMM, χωρίς καν να προλάβει το δεχόμενο την επίθεση, πλοίο να προλάβει να απαντήσει!

Το τελευταίο υπό ανάπτυξη τουρκικό σύστημα κατά την διάρκεια των πλέον πρόσφατων δοκιμών επέτυχε ταχύτητα εκτόξευσης του βλήματος 9.300 χλμ. / ώρα δηλ. 7,5 Mach.

Στόχος των Τούρκων είναι το σύστημα τους να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα εξόδου βλήματος 12.600 χλμ / ώρα δηλ 8,5 Mach και εμβέλεια 30 χλμ.

Δεν έχει εκρηκτική γόμωση, γιατί δεν χρειάζεται να έχει: Αρκεί η τρομακτική ταχύτητα των 3.500 μέτρων ανά δευτερόλεπτο και η πρόσκρουση έχει τετραπλάσια καταστροφικά αποτελέσματα ενός βλήματος των 76 χλστ. που αποτελεί τον στάνταρ οπλισμό πολλών κύριων πολεμικών σκαφών.

Όπως γίνεται αντιληπτό μπορούν να κερδίσουν μια ναυτική σύγκρουση εύκολα: Η ταχυβολία του συστήματος που φτάνει τα 10 βλήματα ανά λεπτό (1 βλήμα ανά 10 δευτερόλεπτο) αυξάνει την αποτελεσματικότητα και φονικότητα του πυκνωτικού ηλεκτρομαγνητικού πυροβόλου.

Δέκα μη ανασχέσιμα βλήματα αν πλήξουν σε καίρια σημεία (γέφυρα, ιστίο αισθητήρων, όπλα) ένα πλοίο μεγέθους FREMM το ακινητοποιούν και το καταστούν εύκολο στόχο.

Αυτή την στιγμή αναπτύσσονται τρία διαφορετικά προγράμματα όπλων της κατηγορίας από τα τουρκικά ερευνητικά κέντρα και τις συνδεδεμένες βιομηχανίες:

– Το ŞAHİ 209 Block-1 της εταιρείας Yeteknoloji AS το οποίο δοκιμάστηκε επιτυχώς πριν από ένα μήνα

– Το Tufan που αναπτύσσει η τουρκική εταιρεία Aselsan το οποίο παρουσιάστηκε στην έκθεση στρατιωτικού υλικού IDEF 2017.

– Το Sapan η ύπαρξη του οποίου είχε γίνει γνωστή πριν από δύο χρόνια τον Οκτώβριο του 2016 αν και η ανάπτυξη του συστήματος είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα.

Το τελευταίο σύστημα αναπτύσσεται από το κρατικό ερευνητικό ίδρυμα TUBITAK SAGE.

Το σύστημα Sapan είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό πυροβόλο των 14 megajoule (MJ), το οποίο αναπτύσσει υψηλή κινητική ενέργεια που εκτοξεύει με μεγάλη ταχύτητα μεταλλικά μη εκρηκτικά βλήματα.

Το πρωτότυπο του πυκνωτικού ηλεκτρομαγνητικού πυροβόλου Sapan δοκιμάστηκε για πρώτη φορά το 2014 και θα εξοπλίσει τα πλοία του προγράμματος TF-2000 από το 2025 και μετά.

Το μειονέκτημα ενός πυκνωτικού ηλεκτρομαγνητικού πυροβόλου είναι η τεράστια κατανάλωση ενέργειας που απαιτείται για την λειτουργία του. Αυτή την στιγμή αναπτύσσονται τεχνολογίας για μείωση του μεγέθους των πυκνωτών ηλεκτρικού ρεύματος που θα εγκτασταθούν στα πλοία.

Το αναπτυξιακό πρόγραμμα του Sapan έχει διάρκεια 6 ετών γεγονός που σημαίνει ότι το αργότερο το 2020 το σύστημα θα είναι έτοιμο επιχειρησιακά και αποτελεί τμήμα της ανάπτυξης των επιμέρους υποσυστημάτων που θα εξοπλίσουν τα νέα πλοία του ναυπηγικού προγράμματος TF-2000.

Εδώ πλέον έχουμε μονόδρομο: Δεν υπάρχει περιθώριο να μην είναι εγκαταστημένα σε ελληνικά πλοία, στα μελλοντικά κύρια σκάφη επιφανείας του ΠΝ, τέτοια όπλα. Αυτό μπορεί τώρα να ακούγεται «εξωτικό» αλλά είναι απόλυτα αληθινό και ρεαλιστικό. Από την στιγμή που είναι μη ανασχέσιμο και «αθόρυβο», απλά πρέπει να το διαθέτουμε κι εμείς στο οπλοστάσιό μας.

Μια σύγκρουση στο Αιγαίο μπορεί να κριθεί από αυτό το όπλο.