Αυταπάτες, τέλος: Η Ελλάδα από σήμερα σε στρατηγική ομηρεία – Ολοκληρώθηκε η παράδοση των S-400 στη Τουρκία

Η Τουρκία έγινε από σήμερα η τρίτη χώρα στον πλανήτη μετά την Ρωσία και την Κίνα και η πρώτη του ΝΑΤΟ που έχει στην κατοχή της αντιαεροπορικά συστήματα μακρού βεληνεκούς S-400 με ακτίνα δράσης, αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική μέχρι τα 400 χλμ.

Πριν λίγες ώρες ανακοινώθηκε από το τουρκικό υπουργείο Αμυνας ότι ολοκληρώθηκε η μεταφορά των δύο συστοιχιών που έχουν αγοραστεί (με προαίρεση μία τρίτη)στο αεροδρόμιο Μούρτεντ της Άγκυρας, στο οποίο έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται τα στοιχεία της πρώτης συστοιχίας.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Άμυνας «Συνεχίζονται τα έργα εγκατάστασης του συστήματος και η εκπαίδευση του προσωπικού σε αυτό».

Το μείζον ερώτημα είναι που θα εγκατασταθεί η δεύτερη συστοιχία.

Το σύστημα ανάλογα με το που θα τοποθετηθεί, εντός της ακτίνας του μπορεί να περιλαμβάνεται ο εναέριος χώρος της Κύπρου και μεγάλο μέρους της Ανατολικής Μεσογείου, του Λιβάνου, της Συρίας, του Ιράκ και του Ιράν, το Αιγαίο και σχεδόν ολόκληρη η ελληνική επικράτεια, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κριμαία και μέρος της Ρωσίας, καθώς και η Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία.

Όσον αφορά την Κύπρο, οι S-400 προφανώς μπορούν να καλύψουν τις δυνάμεις κατοχής με προσβολές κατά των ελληνικών μαχητικών, ή να ματαιώσουν την εναέρια αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων.

Οι S-400 θα μπορούσαν να καταστήσουν πολύ πιο ευάλωτη την ήδη προβληματική επιχειρησιακή δράση της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στο νησί και πιο ελεύθερη την τουρκική Αεροπορία και Ναυτικό να δράσουν στην περιοχή.

Μια τέτοια εξέλιξη θα κατάφερνε σημαντικό στρατηγικό πλήγμα στο τι απόμεινε από το περιβόητο δόγμα «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου».

Σε ότι αφορά την αξιοπιστία του όπλου και το τι αυτό αλλάζει στην ελληνοτουρκική στρατιωτική ισορροπία, δυστυχώς η πραγματικότητα είναι εξαιρετικά οδυνηρή για την Ελλάδα: Ο όρος «στρατηγική ομηρεία» μόνο θεωρητικός δεν είναι, πλέον.

O ανωτέρω χάρτης σχεδιάστηκε με βάση τα 250 χλμ. ακτίνα δράσης του βασικού βλήματος που χρησιμοποιεί το σύστημα. Τα 400 χλμ. του πλέον εξελιγμένου βλήματος 40N6,​ που δεν είναι σαφές αν το έχει αγοράσει, είναι απλώς, εφιαλτικά…

Ενδεικτική είναι η άποψη του Tyson Wetzel, απόφοιτου και πρώην εκπαιδευτή του Σχολείου Όπλων Τακτικής της Αμερικανικής Αεροπορίας (USAF Fighter Weapons School) ο οποίος ανέλυσε τις τακτικές και στρατηγικές επιπλοκές μετά την ανάπτυξη των ρωσικών S-400 στη Συρία.

«Η αντιμετώπισή του είναι μια αρκετά τρομακτική προοπτική καθώς όταν οι Ρώσοι κατέστησαν επιχειρησιακό το σύστημα στην βάση Hmeymim κοντά στη Λατάκια, αποκλείστηκε πρακτικά ολόκληρος ο ανατολικός τομέας του συριακού εναέριου χώρου που επιχειρούσαν τα αμερικανικά μαχητικά περιλαμβανομένων και των F-22.

Μοναδικό μέσο περιορισμού της αποτελεσματικότητας του S-400 για όλα τα μαχητικά που συμμετείχαν στην Επιχείρηση INHERENT RESOLVE, ήταν να τεθούν υπό την κάλυψη των μαχητικών ηλεκτρονικού πολέμου EA-18G Growler του Αμερικανικού Ναυτικού, που διαθέτουν εξελιγμένες ικανότητες ηλεκτρονικών παρεμβολών. Και αυτό, σύμφωνα με τους Αμερικανούς χειριστές, δεν ήταν ούτε κατά διάνοια ενθαρρυντικό, για οποιονδήποτε Αμερικανό πιλότο πετούσε πάνω από τη Συρία», ανέφερε.

Κάτι αντίστοιχο θα ισχύσει και για την ΠΑ, εφόσον η Τουρκία τελικά παραλάβει και θέσει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το σύστημα S-400, το οποίο έχει παραγγείλει από τη Ρωσία.

Πολλά θα εξαρτηθούν από την θέση που θα αναπτυχθεί το σύστημα αν και είναι λογικό να αναμένεται ότι κάτι τέτοιο θα γίνει στην ευρύτερη περιοχή των μικρασιατικών ακτών, προκειμένου να καλύψει όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου και κατ’ επέκταση του Εθνικού Εναέριου Χώρου.

Η διεξαγωγή επιχειρήσεων πλέον θα μεταβληθεί, καθώς ήδη από ειρηνική περίοδο θα πραγματοποιείται στο μεγαλύτερο τμήμα της εντός του φακέλου εμπλοκής (ΜΕΖ) του S-400 με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Πρακτικά, τα μαχητικά της ΠΑ θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να στοχοποιηθούν δημιουργώντας «ασφυκτικά» δεδομένα για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό, που θα πρέπει αναγκαστικά να επικεντρωθεί στην εξουδετέρωσή του, προτού συνεχίσει σε οποιοδήποτε άλλο αντικειμενικό σκοπό.

Και αντίθετα με τα μαχητικά των ΗΠΑ, δεν υφίσταται κάποιος εξειδικευμένος τύπος ηλεκτρονικού πολέμου όπως το EA-18G, το οποίο θα εξασφάλιζε ικανοποιητική αποτροπή. Το θετικό όμως είναι ότι στο ελληνικό οπλοστάσιο υπάρχουν ήδη οπλικά συστήματα τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν την απειλή και μάλιστα με υψηλό ποσοστό επιτυχίας.

Προϋπόθεση φυσικά είναι η διατήρηση ικανοποιητικής επιχειρησιακής διαθεσιμότητας, κάτι που είναι ζητούμενο ώστε η ΠΑ να μπορεί να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε πρόκληση απαιτηθεί.

Ενδεχόμενη ανάπτυξη του S-400 στα μικρασιατικά παράλια (αν και το πιθανότερο είναι να εγκατασταθούν περί την Κωνσταντινούπολη) θα αποτελούσε ένα δυσεπίλυτο στρατηγικό γρίφο για την Ελλάδα.