Ελληνοτουρκικά
Ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών απαντά στο περιεχόμενο της κοινής ανακοίνωσης των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Αιγύπτου, σήμερα στο Κάϊρο, ξεκαθαρίζοντας ότι η ανακηρυχθείσα ΑΟΖ της Τουρκίας είναι προέκταση της υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας η οποία δεν μπορεί να εμποδίζεται από τα ελληνικά νησιά!
Το ότι εισέρχεται ακόμα και εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων στην περιοχή της Καρπάθου, προφανώς αποτελεί μια μικρή «λεπτομέρεια».
Μάλιστα τονίζει ότι τα νησιά δεν μπορούν να έχουν υφαλοκρηπίδα πέραν των χωρικών υδάτων τους! Τα οποία επίσης δεν σέβεται στην περίπτωση της Καρπάθου!
Μιλάει για «μαξιμαλιστικές θέσεις της Ελλάδας και των Ελληνοκυπρίων» και υποστηρίζει ότι «Η Ελλάδα προσπαθεί να δώσει 4.000 φορές περισσότερη περιοχή θαλάσσιας ευθύνης στο Καστελόριζο σε σχέση με το μέγεθος του νησιού χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας οι ακτογραμμές της Τουρκίας».
Για την Αίγυπτο αναφέρει ότι «Εχει χάσει θαλάσσια εδάφη 40.000 τ.χλμ. από την θεώρηση ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ. Εν πάση περιπτώσει με τη συμφωνία με τη Λιβύη αποδεικνύουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε τετελεσμένα».
Και εν τέλει «Η συμφωνία με τη Λιβύη με την οποία καθορίζεται μέρος των δυτικών ορίων, των θαλάσσιων ευθυνών της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο είναι σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο Θαλάσσης»
Ολόκληρη η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ:
“Δήλωση του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών Hami Aksoy σε απάντηση ερώτησης σχετικά με τις δηλώσεις που έγιναν από Ελλάδα και Αίγυπτο για τη συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με την Λιβύη για θέματα θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
Με την συμφωνία που έχουμε υπογράψει με την Λιβύη ένα μέρος των θαλάσσιων συνόρων μας της δικής μας δικαιοδοσίας στην ανατολική Μεσόγειο έχει οριοθετηθεί.
Η συμφωνία είναι σε πλήρη σύμπνοια με δικαστικές αποφάσεις οι οποίες δημιουργούν διεθνή νομολογία και τους διεθνείς νόμους με βάσει τα σχετικά άρθρα του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ για το δίκαιο της Θάλασσας.
Όλα τα μέρη για το γεγονός ότι τα νησιά δεν μπορούν να αποκόπτουν την προβολή των τουρκικών ακτών, μιας χώρας με την μεγαλύτερη ακτογραμμή σε όλη την Α.Μεσόγειο, και ότι τα νησιά που επικάθονται επί της αντίθετης πλευράς της μέσης γραμμής δεν μπορούν να δημιουργούν καμία θαλάσσια ζώνη δικαιοδοσίας (σ.σ. εννοούν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ) πέραν αυτής που καθορίζεται από τα όρια των εθνικών τους υδάτων, όπως και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το μήκος και η κατεύθυνση των ακτών όταν πρόκειται για θέμα θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
Έτσι και βάσει των δεδομένων αυτών η Τουρκία και πριν την υπογραφή της συγκεκριμένης συμφωνίας είχε καλέσει όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη σε διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση μιας κοινής συναίνεσης βασισμένης στην ισότητα των εμπλεκομένων μερών και εξακολουθεί να το επιθυμεί.
Παρ΄όλα αυτά και αντί της προσφυγής στις διαπραγματεύσεις τις βασισμένες στο διεθνές δίκαιο και την ισότητα που ζήτησε η Τουρκία, τα εμπλεκόμενα μέρη προτίμησαν να προχωρήσουν σε μονομερή βήματα επιχειρώντας ταυτόχρονα να ρίξουν το βάρος της ευθύνης στην Τουρκία.
Μαξιμαλιστικές στις απαιτήσεις τους και ανένδοτες Ελλάδα και Κύπρος διατυπώνουν ψευδείς ισχυρισμούς.
Για παράδειγμα το Καστελόριζο ένα μικρό νησί ακριβώς απέναντι από την τουρκική ηπειρωτική χώρα υποτίθεται ότι δημιουργεί δικαίωμα ΑΟΖ τέσσερις χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από την έκτασή του.
Αυτή η θεώρηση έγινε αιτία η Αίγυπτος να χάσει μια έκταση 40.000 τ.χλμ.
Μέσω αυτής της συμφωνίας με τη Λιβύη οι δύο χώρες καταστούν σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχθούν τέτοιες καταστάσεις.”
