Ελληνοτουρκικά
Σε ομαδική παράκρουση πρέπει να βρίσκονται τουρκικά think tank και ΜΜΕ καθώς διαγωνίζονται ποιος θα πετάξει το μεγαλύτερο ευφυολόγημα διεκδίκησης ελληνικών εθνικών χώρων ή συμφερόντων. Άλλοι θέλουν τα νησιά άλλοι θέλουν την ελληνική ηγεσία να “καθήσει” στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλιώς αφήνουν απειλές.
Έτσι μετά το τουρκικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet που ισχυρίστηκε για άλλη μια φορά πως «υπάρχουν 18 νησιά και 2 βραχονησίδες τουρκικές που είναι υπό την κατοχή της Ελλάδας» έρχεται και η στενά συνδεδεμένης με τους κύκλους της εξουσίας του Κόμματός Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και του ίδιου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεξαμενής σκέψης SETA (Ίδρυμα Πολιτικής, Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας), που αποκαλύπτει κυριακάτικη εφημερίδα και η οποία φέρει τον τίτλο «αναδυόμενες προκλήσεις ασφαλείας για την Ελλάδα και το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων» όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησαν μέσα από μια 20σελιδη έκθεση:
Αφού πρώτα ανέφεραν ότι το Μνημόνιο Συναντίληψης Άγκυρας – Τρίπολης για τις Θαλάσσιες Ζώνες στη Μεσόγειο και η πρόσφατη μαζική εισροή προσφύγων στην ελληνοτουρκική μεθόριο του Έβρου συνιστούν τις δύο βασικές προκλήσεις ασφαλείας για την Ελλάδα σήμερα συνέχισαν ότι η γενικότερη αντίληψη είναι ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πολύ αδύναμη θέση και δεν μπορεί να διαμορφώσει αξιόπιστη αποτροπή στα μέτωπα των ελληνοτουρκικών σχέσεων (Αιγαίο, Έβρος, Ανατολική Μεσόγειος).
Το τουρκικό think tank τονίζει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε σύντομα να αντιληφθεί ότι η ικανότητα αποτροπής που διαθέτει έναντι της Τουρκίας είναι χαμηλή και θα έπρεπε να αναζητήσει τρόπο να προωθήσει μια πολιτική υφέσεως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σε όλες, εκτιμά ο συγγραφέας Ιντρικ Λίκα, η Ελλάδα αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία διαθέτει ποσοτική και ποιοτική στρατιωτική υπεροχή και επέλεξε την προσέγγιση (rapprochement). Αυτό θα έπρεπε, κατά την έκθεση του SETA, να κάνει και τώρα φέρνοντας ως παράδειγμα τις κρίσεις 1976, του 1987 (σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες) και του 1996 (Ίμια)!
