Ελληνοτουρκικά
Από αύριο η τελευταία πράξη του δράματος απομείωσης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ξεκινά: Το δράμα που ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβριο με την ανακήρυξη της ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, συνεχίστηκε με την κατάθεση των συντεταγμένων στον ΟΗΕ και την μη ελληνική απάντηση, και κορυφώθηκε με την ήττα του αβοήθητου από την Ελλάδα στρατάρχη Χ.Χαφτάρ, από αύριο Πέμπτη «σφραγίζεται» με την συμφωνία του πρωθυπουργός της Λιβύης, Φαγιέζ Αλ Σάρατζ, με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο πρώτος επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ενημερωθεί για τις τουρκικές γεωτρήσεις σε απόσταση 6 μιλίων από την Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κρήτη, αλλά και πιθανότατα να δώσει «έγκριση» σε αντίστοιχες έρευνες και γεωτρήσεις και εντός της λιβυκής ΑΟΖ για λογαριασμό της Τρίπολης, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου.
Και μην ξεχνάμε ότι το σύμπλεγμα της Μεγίστης, έχει «σβηστεί» τελείως από τον χάρτη και ουδείς στην Αθήνα δηλώνει ότι θα απαντήσει «εν όπλοις» στην τουρκική κίνηση διάρρηξης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Αυτό εν μέρει, πλέον, ακούγεται «λογικό»: Δεν αντέδρασαν στην κατάληψη του εθνικού εδάφους στον Εβρο και στο «γκριζάρισμα» της εξέχουσας στην περιοχή Μελισσοκομείο Φερών (δεν ξαναπάτησε Έλληνας στον θύλακα, υπό την τουρκική απειλή να υπάρξει άμεση στρατιωτική απάντηση), θα αντιδράσουν στην πολλάκις επαναλαμβανόμενη παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας;
Ούτε «μία περίπτωση στο εκατομμύριο», για μία σειρά λόγων που ξεκινούν από τα φοβικά ένστικτα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και φτάνουν μέχρι τα ερωτήματα της ετοιμότητας των ΕΔ που επανήλθαν πιεστικά μετά την ακινησία της φρεγάτας F452 «Υδρα».
Αλλωστε «το 52% των ερωτηθέντων εγκρίνει την κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά», έλεγε πρόσφατη δημοσκόπηση, προκαλώντας τον γέλωτα στους γνωρίζοντες την «κυβερνητική πολιτική» στα ελληνοτουρκικά.
Και τι θα συμβεί; Το περιέγραψε σήμερα ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμυνας και τ.Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ευάγγελος Αποστολάκης, μιλώντας σε τηλεοπτικό δίκτυο: «Αν δεν αντιδράσουμε θα απωλέσουμε τα δικαιώματά μας».
Ουσιαστικά αυτό έχει συντελεσθεί, οπότε πλέον δεν θα αποτελέσει καν έκπληξη.
Η κατεστραμμένη οικονομία της Ελλάδας, για πέμπτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια, τώρα, λόγω κορωνοϊού, έχει απονευρώσει την διάθεση της πλειοψηφίας των Ελλήνων να πολεμήσουν «για τα ιερά και τα όσια», καθώς παλεύουν να ταΐσουν τις οικογένειές τους.
Η γεωστρατηγική έκλειψη που προκάλεσαν στην χώρα τα Μνημόνια επιφέροντας τον αφοπλισμό της, την διαρκή και συνεχή απομείωση της ισχύος των ΕΔ σε επίπεδο προσωπικού και όπλων και την διπλωματική «μηδενικότητά» της (η διπλωματία για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να εδράζεται στα όπλα όχι στο αόριστο «διεθνές δίκαιο» που ο καθένας μεταφράζει κατά το δοκούν), θα «κλείσουν» το «μέγα το της θαλάσσης κράτος» στα στενά όρια του Αιγαίου (αυτού που δεν αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία πέραν των 6 μιλίων).
Δηλαδή στο ύψος της Αίγινας αρχόμενης της απόστασης από τις ακτές της Αττικής…
Από εκεί και πέρα, η διεθνής συγκυρία είναι εξαιρετικά δυσμενής: Οι ΗΠΑ απασχολημένες με τον εμφύλιό τους και τον πόλεμο των «δύο κόσμων» εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου, δεν πρόκειται να ασχοληθούν με την Ελλάδα, την οποία έτσι ή αλλιώς θεωρούν «σφαγμένη».
Γερμανία και Βρετανία τάσσονται σαφώς, υπέρ της Τουρκίας στην λιβυκή διαμάχη. To Βερολίνο, ούτε καν κάλεσε την Ελλάδα στην διάσκεψη για το λιβυκό και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, απλά «έσκυψε το κεφάλι».
Και η Γαλλία να αντιλαμβάνεται μόλις τώρα αυτό που έχει συντελεσθεί στην Λιβύη και το pronews.gr έχει καταγράψει με σαφήνεια από τον χειμώνα: Συμφωνία Τουρκίας και Ρωσίας για τον διαμοιρασμό της Λιβύης.
Μόλις πριν λίγη ώρα δηλώθηκε από την γαλλική προεδρία ότι «Η κατάσταση στη Λιβύη ανησυχεί πολύ τη Γαλλία που φοβάται ότι η Τουρκία και τη Ρωσία, οι οποίες στηρίζουν αντίπαλα στρατόπεδα, θα συμφωνήσουν μεταξύ τους με τους δικούς τους όρους, σε βάρος της σταθερότητας της χώρας αυτής»!
Δηλαδή να επέλθει συμφωνία κατά το οποίο η Ρωσία, η οποία στηρίζει τον ηττημένο στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ και η Τουρκία που στηρίζει την κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας (GNA) του Φάγιεζ αλ Σάρατζ συμφωνήσουν μεταξύ τους «υπό τους δικούς τους όρους».
Η γκρίνια της Γαλλίας δεν είναι προϊόν ανάγκης υπεράσπισης των ελληνικών δικαιωμάτων (sic), αλλά αγωνία, μήπως μείνει έξω από τον διαμοιρασμό των πλούσιων λιβυκών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο έδαφος της Λιβύης.
Αλλωστε αυτή είναι και η βαθύτερη αιτία της ανθρωποσφαγής που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011 το Παρίσι στην Λιβύη με απόφαση του Σαρκοζί, συν βέβαια τα ηγεμονικά σχέδια του Μ.Καντάφι για όλη την Αφρική.
Τι σημαίνει αυτό: Ο Ε.Μακρόν αντί να εμπλακεί σε πόλεμο (λέμε τώρα) θα πάρει μερίδιο των λιβυκών κοιτασμάτων «για να ηρεμήσει».
Και για τους αφελείς: Τα ρωσικά μαχητικά προσγειώθηκαν στην Βεγγάζη, όχι για να πολεμήσουν τους Τούρκους. Αλλά για να θωρακίσουν την τουρκορωσική συμφωνία για την Λιβύη. Εξ ου και η αντίδραση των ΗΠΑ και σήμερα της Γαλλίας.
Αλλά εδώ που έφτασαν τα πράγματα είναι πολύ αργά για να αλλάξουν οι ισορροπίες χωρίς να χυθεί αίμα…
Οσο για την Ρωσία: Σε ότι αφορά την Ελλάδα είναι απολύτως «αθώα του αίματος». Τα (αδικαιολόγητα για την οξύτητά τους) «φτυσίματα» που έχει φάει στο πρόσωπο η Μόσχα τα τελευταία 10 χρόνια από την Αθήνα, θα μπορούσαν να προκαλέσουν πολύ χειρότερες καταστάσεις σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων από την τουρκορωσική προσέγγιση, που εν τέλει πέτυχαν. «Και πάλι καλά», να λέμε…
