Mε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ και σύρσιμο της Ελλάδας στην Χάγη απειλεί η Τουρκία αν παραμείνουν στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά

Για πρώτη φορά η Τουρκία προειδοποίησε έμμεσα αλλά με σαφήνεια την Ελλάδα ότι θα προχωρήσει σε μονομερή καθορισμό της ΑΟΖ σε Αιγαίο Πέλαγος και στην Ανατολική Μεσόγειο αν δεν γίνει αποδεκτό το αίτημά της «για να αποκατασταθεί η νομιμότητα σε ότι αφορά την συνθήκη της Λοζάνης και των Παρισίων και αποσυρθούν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα»!

Η απειλή διατυπώθηκε από τον Ιμπραΐμ Καλίν, είχε αποδέκτη την διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Άννας – Μαρίας Μπούρα, παρουσία του εκπροσώπου της γερμανικής καγκελαρίας Γενς Πλέτνερ και αφορά την περιοχή που απεικονίζεται στον τουρκικό χάρτη της φωτογραφίας ανωτέρω.

Θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο η Τουρκία, που δεν έχει προηγούμενο;  Δυστυχώς, πλέον υπάρχει προηγούμενο: Η Αίγυπτος προχώρησε σε μονομερή οριοθέτηση της ΑΟΖ με Λιβύη, δυτικά της οριοθετημένης γραμμής με την Ελλάδα, παραβιάζοντας την αρχή της «συμφωνίας δύο μερών».

Αυτό που -ανοήτως- πανηγύρισαν κάποιοι στην Αθήνα (ειδικά οι άσχετοι πολλών ΜΜΕ που παριστάνουν τους «ειδικούς») αποτελεί δυστυχώς παραβίαση από το Κάιρο της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 82), και προηγούμενο για την Άγκυρα η οποία έσπευσε να το εκμεταλλευθεί.

Συγκεκριμένα η UNCLOS 82 αναφέρει στο Άρθρο 74:

«Άρθρο 74: Οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές

Η οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας με βάση το διεθνές δίκαιο όπως ορίζεται στο άρθρο 38 του καταστατικού του διεθνούς δικαστηρίου, με σκοπό την επίτευξη δίκαιης λύσης.

Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, τα ενδιαφερόμενα κράτη προσφεύγουν στις διαδικασίες που προβλέπονται στο μέρος XV.

Εκκρεμούσης της συμφωνίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα ενδιαφερόμενα κράτη, σε πνεύμα κατανόησης και συνεργασίας, καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την επίτευξη προσωρινών διευθετήσεων πρακτικού χαρακτήρα και, κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου, για να μην θέσουν σε κίνδυνο ή παρεμποδίσουν την επίτευξη οριστικής συμφωνίας.

Οι διευθετήσεις αυτές δεν επηρεάζουν την τελική οριοθέτηση.

Όπου ισχύει συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών, τα ζητήματα που αναφέρονται στην οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της εν λόγω συμφωνίας».

Αυτό το άρθρο ήταν και η αιτία που στο Αιγαίο η Ελλάδα δεν ανακήρυξε ΑΟΖ (βέβαια, εν προκειμένω, οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες αρνήθηκαν να ανακηρύξουν ΑΟΖ ακόμα και με συναποδοχή της… συμμάχου και ομοεθνούς Κύπρου) πόσο μάλλον στο Αιγαίο!

Έτσι λοιπόν η Αίγυπτος «έσυρε πρώτη τον χορό» των μονομερών ανακηρύξεων ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και πλέον η Αθήνα αν αποδεχθεί  και αναγνωρίσει τον κίνηση του Καΐρου της 11ης Δεκεμβρίου, ανοίγει διάπλατα τον δρόμο στη… Τουρκία (το να ανακηρύξει μονομερώς η Αθήνα ΑΟΖ με την Τουρκία, δυστυχώς ανάγεται στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας) η οποία πλέον κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Εκβιάζει.

Τι θα μπορούσε να συμβεί: Να ανακηρύξει μονομερώς η Τουρκία ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο, όπως κάνει η Λιβύη κι έτσι να γίνει πραγματικότητα αυτό που πρέπει να αποφευχθεί ΠΑΣΗ θυσία: Να αποφασίσει μια ομάδα ξένων δικαστών για το αν, ποια και πού έχει δικαιώματα η Ελλάδα σε μια «κλειστή ελληνική θαλάσσια λίμνη» στο Αιγαίο που αποτελείται όμως από νησιά!

Μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αρνήθηκε πλήρη επήρεια (full effect) στην Μάλτα που αποτελεί νησιωτικό κράτος κι έτσι η οριοθετημένη γραμμή με την λιβυκή ΑΟΖ είναι βορειότερα της μέσης γραμμής και δίνει μεγαλύτερη ΑΟΖ στην Τρίπολη! Δηλαδή δικαίωσε το ηπειρωτικό κράτος, έναντι του νησιωτικού!

Αυτό αποτελεί προοίμιο του «σφαξίματος» που θα υποστεί η Ελλάδα αν τυχόν προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης…

Ένα ερώτημα είναι αν η Αίγυπτος με την πράξη της 11ης Δεκεμβρίου έδωσε πλήρη επήρεια στην Κρήτη ή πήρε μεγαλύτερη επήρεια όπως έκανε και με την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα.

Με την οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου η Ελλάδα για πρώτη φορά δέχθηκε μειωμένη επήρεια της Κρήτης, της Ρόδου (βασικά η Ρόδος «κόπηκε στην μέση» στον 28ο Μεσημβρινό) και ολική εξαφάνιση του συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελόριζο)

Η Ελλάδα δέχθηκε  (Άρθρο 1ε) ότι «Κάθε μεταγενέστερη οριοθέτηση πέρα ​​από το καθορισμένο όριο της συμφωνίας (ανατολικά του 28ου μεσημβρινού ή νοτιοδυτικά της Κρήτης) θα ολοκληρωθεί σε συνεννόηση με τα γειτονικά κράτη», όπου γειτονικά κράτη είναι και η… Τουρκία!

Η Αίγυπτος όμως τώρα έκανε οριοθέτηση νοτιοδυτικά της Κρήτης χωρίς συνεννόηση με την Ελλάδα. 

Για να καταλάβουμε τι συνέβη τον Αύγουστο του 2020 στην συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο, πέραν του ότι το Κάιρο πήρε το 55% της ΑΟΖ και η Ελλάδα το 45%, η κυβέρνηση υποχώρησε σε ένα βασικό μέρος των μέχρι τώρα ισχυρισμών της, δέχτηκε ότι τα ελληνικά νησιά της περιοχής δεν έχουν πλήρη ΑΟΖ! Και μάλιστα τα μεγάλα νησιά!

Αυτό θα μας δεσμεύει σε κάθε προσπάθεια οριοθέτησης ΑΟΖ είτε με διαπραγμάτευση είτε με προσφυγή στην Χάγη, μάλιστα επί τα χείρω.

Την αρχή αυτής της στρατηγικής την υιοθέτησε στην ελληνοϊταλική συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, μόνο που εκεί τα νησιά είναι μικρά, όπως είναι τα Διαπόντια νησιά κοντά στην Κέρκυρα και οι Στροφάδες, κοντά στην Πελοπόννησο και άνευ στρατηγικής σημασίας.

Εδώ πλέον τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για την Ελλάδα…