Ρωσικό ΥΠΕΞ σε ΕΕ: «Έρχεται σκληρή απάντηση στις κυρώσεις σας – Δεν κρύβεστε πλέον – Θέλετε την εξόντωση της Ρωσίας»

Σκληρή απάντηση υποσχέθηκε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών στην ΕΕ αναφορικά με τις εξοντωτικές κυρώσεις που έχουν επιβάλλει οι Βρυξέλλες στην Μόσχα.

Όπως ανακοινώθηκε η κυρώσεις δεν θα μείνουν αναπάντητες και θα υπάρξει σκληρή απάντηση από την Ρωσία, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, εάν δηλαδή θα επηρεαστούν και οι παραδόσεις φ.α. από την Gazprom προς την Ευρώπη.

«Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι αυτό δεν θα το καταφέρουν. Οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μείνουν χωρίς σκληρή απάντηση. Η Ρωσία θα συνεχίσει να διασφαλίζει την υλοποίηση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις κυρώσεις και τις απειλές τους. Είναι καιρός οι δυτικές χώρες να καταλάβουν ότι η αδιαίρετη κυριαρχία τους στην παγκόσμια οικονομία έχει παρέλθει προ πολλού», ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

Δείτε όλη την ανακοίνωση του Ξ:

“Επί σειρά ετών, η Ε.Ε., υπό το πρόσχημα του “ειρηνοποιού”, χρηματοδότησε γενναιόδωρα το καθεστώς του Κιέβου, το οποίο ήρθε στην εξουσία μετά από αντισυνταγματικό πραξικόπημα. Παρακολούθησε σιωπηρά την εξόντωση του πληθυσμού στο Ντονμπάς, τον “στραγγαλισμό” των ρωσόφωνων πολιτών στην Ουκρανία.

Η Ε.Ε. αγνόησε τις συνεχείς εκκλήσεις μας να επιστήσει την προσοχή της στην επικράτηση των ναζιστών στην εξουσία της Ουκρανίας, στον κοινωνικοοικονομικό αποκλεισμό και στις δολοφονίες αμάχων στα νοτιοανατολικά της χώρας. Συνδέοντας όλες τις προοπτικές για τις σχέσεις με τη Ρωσία με την εφαρμογή της δέσμης μέτρων του Μινσκ, δεν έκαναν τίποτα για να ενθαρρύνουν το Κίεβο να αρχίσει να εφαρμόζει τις βασικές τους πρόνοιες.

Ταυτόχρονα, έδωσαν στις αρχές του Κιέβου χρήματα και εφάρμοσαν καθεστώς εισόδου χωρίς βίζα. Επεξέτειναν τις αντιρωσικές κυρώσεις επικαλούμενοι αμφισβητήσιμα προσχήματα. Συμμετείχαν στα “κατασκευάσματα” του Κιέβου, που έθεταν σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Τώρα, όμως, οι μάσκες έπεσαν. Η – από τις 27 Φεβρουαρίου 2022 – απόφαση της Ε.Ε. να ξεκινήσει τις παραδόσεις φονικών όπλων στον ουκρανικό στρατό είναι αποκαλυπτική από μόνη της. Σηματοδοτεί το τέλος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ως “ειρηνιστικού” εγχειρήματος για τη συμφιλίωση των ευρωπαϊκών λαών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Eυρωπαίοι τελικά τάχθηκαν στο πλευρό του καθεστώτος του Κιέβου, το οποίο εξαπέλυσε πολιτική γενοκτονίας εναντίον μέρους του ίδιου του πληθυσμού του.

Χωρίς να το καταλάβουν και οι ίδιοι, με τις αντιρωσικές τους ενέργειες στις Βρυξέλλες, υιοθέτησαν το “newspeak” του J. Orwell. Ανακοίνωσαν ότι θα “επενδύσουν” στον πόλεμο, που εξαπολύθηκε στην Ουκρανία το 2014, μέσω ενός μηχανισμού με το χαρακτηριστικό όνομα “Ευρωπαϊκό Ταμείο Ειρήνης”.

Η ηγεσία της Ε.Ε. δεν διστάζει να αναφέρει τους πυραύλους και τα φορητά όπλα, τα πυρομαχικά, ακόμη και τα πολεμικά αεροσκάφη ως “αμυντικά” μέσα.

Οι χώρες – μέλη της Ε.Ε. απέδειξαν τι πραγματικά είναι το κράτος δικαίου στην Ευρώπη, αγνοώντας και τα οκτώ κριτήρια της δικής τους “κοινής θέσης” στο Συμβούλιο της Ε.Ε. “Σχετικά με τον καθορισμό κοινών κανόνων για τον έλεγχο της εξαγωγής στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού”, 2008/944 / ΚΕΠΠΑ της 8ης Δεκεμβρίου 2008, η οποία απαγορεύει ρητά την προμήθεια όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού από την Ε.Ε. στις ακόλουθες περιπτώσεις:

1. Μη συμμόρφωση της χώρας προορισμού με τις διεθνείς υποχρεώσεις (το Κίεβο αγνόησε τις υποχρεώσεις του βάσει της “Δέσμης Μέτρων” του Μινσκ που εγκρίθηκε με την απόφαση 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ).

2. Μη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου χρήσης των παρεχόμενων όπλων για εσωτερική καταστολή (το Κίεβο διέπραξε γενοκτονία στο Ντονμπάς).

3. Ένοπλες συγκρούσεις στη χώρα προορισμού και κίνδυνοι κλιμάκωσής τους λόγω της προμήθειας όπλων.

4. Όταν υπάρχει απειλή για την περιφερειακή ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας ένοπλης σύγκρουσης με τρίτη χώρα.

5. Όταν υπάρχει κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια των χωρών της Ε.Ε. (τα παρεχόμενα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενάντια στα συμφέροντα των χωρών της Ε.Ε.).

6. Όταν τίθεται ζήτημα σχετικά με την πολιτική που ακολουθεί η χώρα που γίνεται αποδέκτης των όπλων, συμπεριλαμβανομένης της μη συμμόρφωσής της με την αρχή της μη χρήσης βίας, με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και με το καθεστώς ελέγχου για την μη διάδοση των όπλων (δεν πιστεύουμε ότι το Κίεβο εκπλήρωσε υποδειγματικά αυτές τις υποχρεώσεις, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, υπόψη τις γνωστές περιπτώσεις “γκρίζων” μεθόδων εμπορίου όπλων από την Ουκρανία).

7. Όταν υφίσταται κίνδυνος να πέσουν τα παρεχόμενα όπλα σε λάθος χέρια, συμπεριλαμβανομένων των τρομοκρατικών οργανώσεων (λαμβάνοντας υπόψη την ανεξέλεγκτη διανομή όπλων στον πληθυσμό στην Ουκρανία, υπάρχει σχεδόν εγγυημένη πιθανότητα ορισμένα από αυτά να καταλήξουν τελικά στη σκιώδη αγορά )

8. Όταν υπάρχει θέμα διατήρησης ισορροπίας μεταξύ της στρατιωτικοποίησης και της οικονομικής ανάπτυξης της αποδέκτριας χώρας (πιστεύουμε ότι το Κίεβο θα πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με την ουκρανική οικονομία, παρά με τη βίαιη καταστολή των διαφωνούντων).

Οι πολίτες και οι δομές της Ε.Ε. που εμπλέκονται στην προμήθεια θανατηφόρων όπλων και καυσίμων προς στις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα είναι υπεύθυνοι για τυχόν συνέπειες τέτοιων ενεργειών στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Δεν μπορούν να μην κατανοήσουν τον βαθμό επικινδυνότητας των συνεπειών.

Ένας ακόμη μύθος που στο παρελθόν ρίζωσε στις χώρες μέλη της Ε.Ε. έχει επίσης οριστικά καταρριφθεί: ότι οι μονομερείς περιορισμοί τους, παράνομοι από διεθνή νομική άποψη, δεν στρέφονται εναντίον του ρωσικού λαού.

Οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, που μέχρι πρόσφατα εμφανίζονταν ως “στρατηγικός εταίρος” της χώρας μας, δεν κρύβονται πλέον, λέγοντας ότι σκοπεύουν να προκαλέσουν τη “μέγιστη ζημία” στη Ρωσία, να “χτυπήσουν εκεί που πονάει”, να “καταστρέψουν σοβαρά την οικονομία” και “να καταστείλουν την οικονομική ανάπτυξη” της χώρας.

Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι αυτό δεν θα το καταφέρουν.

Οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μείνουν χωρίς σκληρή απάντηση. Η Ρωσία θα συνεχίσει να διασφαλίζει την υλοποίηση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις κυρώσεις και τις απειλές τους. Είναι καιρός οι δυτικές χώρες να καταλάβουν ότι η αδιαίρετη κυριαρχία τους στην παγκόσμια οικονομία έχει παρέλθει προ πολλού.”