Ένοπλες Συγκρούσεις
Kουρδιστάν τέλος, τόσο απλά, η δημιουργία του σταμάτησε πριν καν ξεκινήσει τουλάχιστον σε ότι αφορά το ιρακινό κομμάτι του και όπως φαίνεται Ιράν και Τουρκία και στο βάθος Ρωσία διήγαγαν μια ακόμα μεγάλη γεωστρατηγική νίκη κατά των ΗΠΑ αφού αποτράπηκε η ίδρυση ενός αμερικανικού προτεκτοράτου που θα προστάτευε τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ στην περιοχή.
Οι ιρακινές αρχές ανέλαβαν τον έλεγχο του κυριότερου χερσαίου μεθοριακού περάσματος με την Τουρκία, του Φις-Χαμπούρ που βρίσκεται στην περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Το πέρασμα ελεγχόταν από την Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση (KRG) καθώς βρίσκεται στην επαρχία Ντοχούκ, εντός των επίσημων δηλαδή συνόρων με την ημιαυτόνομη κουρδική περιοχή του βόρειου Ιράκ.
Επί του πρακτέου αυτό σημαίνει ότι το Ιράκ ελέγχει πλήρως την μεταφορά πετρελαίου και πλέον οι Κούρδοι είναι αποκομμένοι από παντού χωρίς να έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τους όποιους ενεργειακούς πόρους διαθέτουν που και αυτοί λιγόστεψαν επικίνδυνα με την πτώση άνευ τουφεκιάς ουσιαστικά, του Κιρκούκ στις ιρακινές ομοσπονδιακές δυνάμεις
Η Αρμπίλ «στραγγαλίζεται» οικονομικά και δεν διαθέτει πλέον δυνατότητες με την τρέχουσα συγκυρία να ιδρύσει ένα βιώσιμο κρατικό μόρφωμα.
Βέβαια οι ΗΠΑ δεν προσπάθησαν να υπερασπιστούν τους Κούρδους του Ιράκ ίσως διότι «ζύγισαν» την κατάσταση και είδαν έναν αρνητικό, για αυτές, συσχετισμό δυνάμεων που δεν μπορούσε να αποτραπεί
Αμερικανοί και Ισραηλινοί επιθυμούν σφοδρώς την δημιουργία ενός μεγάλου «Κουρδιστάν» για πολλούς λόγους που άπτονται των γεωστρατηγικών συμφερόντων τους αλλά απέναντί τους έχουν ενωμένους και σε αγαστή συνεργασία την Τουρκία, το Ιράν και το σιιτικό εδώ και πολλά χρόνια Ιράκ (το 60% του πληθυσμού είναι Σιίτες)
Μαζί με το μπλοκ των «αντιφρονούντων» συντάσσεται παρασκηνιακά και η Ρωσία καθώς ΔΕΝ επιθυμεί την δημιουργία ενός μεγάλου κράτους στην «καρδιά» της Μέσης Ανατολής το οποίο θα υπακούει αποκλειστικά τις ΗΠΑ.
Άλλωστε η ρωσική κρατική Rosneft έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες αξίας 5 δισ. δολαρίων με την κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση και δεν θα ήθελε για κανένα λόγο αυτές να ακυρωθούν
Πριν από λίγους μήνες η Άγκυρα είχε αντιπαρατεθεί με τη Βαγδάτη εξαιτίας της παρουσίας Τούρκων στρατιωτών στο βόρειο Ιράκ, ενώ οι σχέσεις της με το Ιράν είναι τεταμένες εξαιτίας της κρίσης στη Συρία, όπου οι δύο χώρες στήριζαν αντίπαλες πλευρές.
Αυτά βέβαια άλλαξαν μόλις η Τουρκία αποφάσισε να συνταχθεί με την Ρωσία αφού ο Ρ.Τ.Ερντογάν κατανόησε ότι το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016 ήταν επί της ουσίας διοργανωμένο εκ του αμερικανικού εδάφους αφού εκεί διαβιεί ο ιμάμης Φ.Γκιουλέν σε έπαυλη στην Πενσυλβάνια
Έτσι η Τουρκία άλλαξε στάση και στην Συρία και τα «βρήκε» εκτός από την Ρωσία και με το Ιράν
Ιστορικά οι Κούρδοι είναι ένας αρχαίος λαός που δεν είχε ποτέ κράτος. Είναι οι περιβόητοι Καρδούχοι του Ξενοφώντος στο «Η κάθοδος των Μυρίων»
Όμως για να το αποκτήσουν πρέπει να αποσπάσουν την Βόρεια Συρία (μάλλον άμεσα εφικτό τουλάχιστον σε ένα κομμάτι της που δεν ελέγχεται από τουρκικές δυνάμεις), το Βόρειο Ιράκ (και εδώ φάνταζε εφικτό καθώς δεν υπήρχε επί της ουσίας κεντρική ιρακινή εξουσία στην περιοχή αλλά ο ιρακινός Στρατός και η εύκολη αποχώρηση του PUK από το Κιρκούκ που επί της ουσίας το παρέδωσε στις ομοσπονδιακές δυνάμεις άλλαξαν άρδην το σκηνικό), η ΝΑ Τουρκία (εδώ θα απαιτηθούν ποταμοί αίματος απέναντι στις πανίσχυρες τουρκικές ΕΔ) και το Δυτικό Ιράν (δύσκολη περίπτωση για τώρα επειδή το Ιράν διαθέτει ισχυρές ΕΔ και μέχρι αυτή την στιγμή οι κουρδικοί πληθυσμοί δεν καταπιέζονται και είναι σχετικά «φρόνιμοι» όμως όλα αυτά αλλάζουν εύκολα με τις κατάλληλες… διεργασίες)
Αυτή την στιγμή δεν φαίνεται πιθανό το ενδεχόμενο ανεξαρτησίας του ιρακινού Κουρδιστάν, όποια πιθανότητα υπάρχει βρίσκεται μόνο στο συριακό, αλλά και εκεί χωρίς έξωθεν υποστήριξη και με τις πετρελαιοπηγές της Ντέιρ Εζόρ να βρίσκονται σε απόσταση βολής από τον συριακό Στρατό πολύ δύσκολα θα μπορούσε να επιβιώσει ένα κρατικό μόρφωμα
Η Τουρκία, όπου ζουν τουλάχιστον 15 εκατομμύρια Κούρδοι, αντιμετωπίζει αρνητικά κάθε προσπάθεια δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους ακόμη και έξω από τα σύνορά της καθώς φοβάται ότι κάτι τέτοιο θα αυξήσει τις συγκρούσεις με το PKK το οποίο θα ενισχύεται ελεύθερα από το νέο «Κουρδιστάν»
Εξάλλου περίπου έξι εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στο Ιράν, όπου σημειώνονται περιστασιακές συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και ανταρτών από τη μειονότητα αυτή. Μια κουρδική εξέγερση κατεστάλη σκληρά μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και έκτοτε δεν υπάρχει σοβαρή προσπάθεια επανάστασης
Η Άλι Βάεζ, ειδική σε θέματα Ιράν στο International Crisis Group, υπογραμμίζει ότι Τουρκία και Ιράν έχουν κοινό συμφέρον να διατηρήσουν την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ, όμως η ιστορική τους αντιπαλότητα ίσως τις εμποδίσει να αναλάβουν κοινή δράση προς αυτή την κατεύθυνση.
Παρά την παρουσία βάσεων του PKK στο βόρειο Ιράκ, η Τουρκία έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια στενές οικονομικές σχέσεις με τις αρχές του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Βέβαια αυτό εξηγείται. Το ιρακινό Κουρδιστάν ελέγχεται από την δεκαετία του 50′ από την οικογένεια Μπαρζανί η οποία θεωρείται άκρως φιλική με τους Αμερικανούς
Το σίγουρο είναι ότι το σιιτικό Ιράκ είναι ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ να επιτρέψει λεκτικά και πρακτικά ακόμα και εισβολή του τουρκικού Στρατού προκειμένου να διατηρήσει την ακεραιότητά του.
Το δε Ιράν θα βοηθήσει με κάθε μέσο και αυτό
Αντίθετα απότι νομίζουν πολλοί η ίδρυση ενός «Κουρδιστάν» δεν είναι απλό ζήτημα. Υπάρχουν πολλοί εμπλεκόμενοι έχοντες «έννομα συμφέροντα» και έχοντες γνώση των αμερικανικών σχεδιασμών οι οποίοι τελικώς έδειξαν στην Ουάσιγκτον ότι διαθέτουν μεγαλύτερη στρατηγική εγγύτητα στην περιοχή απ’ότι πίστευαν οι Αμερικανοί.
Είναι μια ακόμα γεωστρατηγική νίκη της Μόσχας η διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ.
Το τελευταίο επεισόδιο θα παιχτεί στην Συρία. Θα έχουμε μια γενικευμένη σύγκρουση του συριακού Στρατού με τις δυνάμεις των Κούρδων SDF/PYD; Ή τελικώς οι Κούρδοι θα αρκεστούν σε κάποιο είδος ενισχυμένης αυτονομίας με την Δαμασκό να ικανοποιείται με κάτι τέτοιο;
Η Δαμασκός είναι σαφής: Την απελευθέρωση της Ράκα από τους Κούρδους την θεωρεί «κατοχή» εφόσον ακόμα δεν έχουν μπεί «syrian boots on the ground»
Τελικά όλα άρχισαν στην Συρία και θα τελειώσουν αναγκαστικά εκεί
