Ένοπλες Συγκρούσεις
Δύο χρόνια ακόμα θα διαρκέσει ο πόλεμος στην Ουκρανία καθώς όπως ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δηλώσει, το τέλος του θα έρθει το 2026.
Δύο χρόνια όμως είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό το διάστημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο από τη στιγμή που έχουν ήδη προηγηθεί δύο χρόνια πολέμου.
Σε δύο χρόνια μπορούν να έχουν «σκάσει» και αλλά πολεμικά μέτωπα όπως στην Ταϊβάν, στην Μέση Ανατολή ακόμα και στην κορεατική χερσόνησο ή και σε μέτωπα που δεν τα περιμένει κανείς όπως στο Βιετνάμ (το οποίο βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Κίνα από το 1979 όταν και ξέσπασε ο μεταξύ τους πόλεμος).
Ακόμα και η Ευρώπη δεν είναι ασφαλής από τη στιγμή που έχει επιλέξει να προσφέρει αφειδώς οπλικά συστήματα και πυρομαχικά στους Ουκρανούς αλλά και να στέλνει εν ενεργεία στρατιωτικούς, με την κάλυψη του «μισθοφόρου» ή του «συμβούλου» για να συντονίζουν επιθετικές επιχειρήσεις κατά των Ρώσων ή και να συμμετέχουν σε αυτές.
Τελευταίο παράδειγμα που δείχνει πόσο ανησυχητικά είναι τα πράγματα για την παγκόσμια ειρήνη είναι αυτό που δήλωσε την Δευτέρα, 22 Απριλίου, ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα ότι η Βαρσοβία είναι έτοιμη να υποδεχθεί στο έδαφός της πυρηνικά όπλα, αν το ΝΑΤΟ, του οποίου είναι μέλος, αποφασίσει να ενισχύσει το ανατολικό σκέλος του για να αντιμετωπίσει την ανάπτυξη νέων όπλων από τη Ρωσία στο Καλίνινγκραντ και στη Λευκορωσία.
«Αν οι σύμμαχοί μας αποφάσιζαν να αναπτύξουν πυρηνικά όπλα στο έδαφός μας για να ενισχύσουν την ασφάλεια του ανατολικού σκέλους του ΝΑΤΟ, είμαστε έτοιμοι να το πράξουμε», δήλωσε ο Πολωνός πρόεδρος μιλώντας στην εφημερίδα Fakty.
Όμως ήταν άμεση και η ρωσική απάντηση:
Ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ δήλωσε ότι η Ρωσία θα θεωρήσει την Πολωνία έναν από τους πρωταρχικούς στόχους της εάν αναπτυχθούν εκεί ΝΑΤΟϊκά πυρηνικά όπλα προειδοποιώντας έτσι την Βαρσοβία να μην προβεί σε μία τέτοια ενέργεια.
Τις δηλώσεις αυτές επιβεβαίωσε λίγο αργότερα και η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα.
Δύο χρόνια, είναι ένα χρονικό διάστημα το οποίο δεν εμπλέκει μόνο την Ρωσία και την Ουκρανία αλλά και όλες τις δυτικές χώρες που βρίσκονται πίσω από το Κίεβο και το στηρίζουν «μέχρι τέλους» και έχουν υποστεί τεράστια φθορά με όρους οικονομικούς και στρατιωτικούς.
Όλο αυτό το διάστημα οι Ευρωπαίοι θα ζουν υπό ένα καθεστώς τρόμου το οποίο μάλιστα δεν το επέλεξαν αλλά το έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις τους.
Σε ό,τι αφορά την Ταϊβάν είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος ότι η Κίνα εξοπλίζεται με ταχύτατους ρυθμούς και ετοιμάζεται για την ημέρα που θα έχει την δυνατότητα να επαναφέρει το νησί στον εθνικό της «κορμό».
Πολύ Αμερικανοί αναλυτές προέβλεπαν ότι η κίνηση της Κίνας θα γίνει κάπου μεταξύ του 2025 και του 2026.
Εάν συμβεί αυτό οι Αμερικανοί έχουν δεσμευτεί ότι θα στηρίξουν και την Ταϊβάν «μέχρι τέλους» το θέμα είναι μπορούν να το κάνουν;
Γιατί η αλήθεια είναι πως οι πόροι τους εξαντλούνται χρησιμοποιούμενη κατά των Ρώσων στην Ουκρανία και είναι πολύ δύσκολο να αναλάβουν παρόμοιου μεγέθους υποστήριξη ενάντια της τρίτης υπερδυνάμεις.
Σε ό,τι αφορά την Μέση Ανατολή όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Γάζα δεν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει η μεγάλη πιθανότητα να ύπαρξη ανάφλεξη και σύγκρουση πέρα κάθε ορίου.
Όποιος νομίζει ότι το ζήτημα Ιράν και Ισραήλ έληξε με «ανταλλαγή πληγμάτων» είναι γελασμένος.
Άλλωστε η κατάσταση στην Γάζα έχει εκτραχυνθεί και αναμένεται να γίνει ακόμα χειρότερη μόλις το Ισραήλ ξεκινήσει την ανακοινωθείσα επιχείρηση του στην Ράφα όπου έχουν καταφύγει ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι.
Υπάρχουν και άλλα πιθανά μέτωπα όπως αυτό της κορεατικής χερσονήσου, με την Βόρεια Κορέα κάθε μέρα να γίνεται ισχυρότερη στρατιωτικά και να αναπτύσσει οπλικά συστήματα που προβληματίζουν τις ΗΠΑ.
Ένα μέτωπο μεταξύ διεθνών και Κίνας μπορείς σε αυτή την περίοδο να φαντάζει απίθανο αλλά δεν είναι αδύνατο. Η Κίνα θεωρεί το Βιετνάμ ότι «λοξοκοιτάζει» προς τις ΗΠΑ και πιστεύει ότι αποτελεί απειλή για τα συμφέροντα της καθώς ελέγχει μέρος των μεγάλων θαλάσσιων οδών.
Αυτός είναι και ο λόγος των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών για τα περιβόητα νησιά Παρασέλ.
Τα νησιά Παρασέλ (κινεζ. 西沙群岛) είναι μικρό σύμπλεγμα από ατόλες, περίπου 400 χιλιόμετρα ανατολικά του Βιετνάμ, στη θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ανήκουν διοικητικά στην Κίνα, διεκδικούνται όμως και από την Ταϊβάν και το Βιετνάμ.
Οι λεγόμενες θαλάσσιες οδοί αποτελούν ζωτικό χώρο για την Κίνα και το Πεκίνο το οποίο είναι πρόθυμο να προχωρήσει ακόμα και σε ολοκληρωτική σύγκρουση για να τις προστατέψει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργεί ένα ναυτικό ικανό να προβάλλει την ισχύ του πολύ μακριά από την κινεζική επικράτεια.
Όσο διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και απασχολεί ένα μεγάλο μέρος των πόρων της Δύσης τόσο πιο πιθανή είναι η ανάφλεξη σε κάποιο από αυτά τα μέτωπα καθώς δεν θα υπάρχει η δυνατότητα ισχυρή επέμβασης των Δυτικών.
