Μουσουλμανικός «εμφύλιος» για το ποιος θα ελέγξει το λιμάνι της Πάτρας: Πυροβολισμοί και μαχαιρώματα μεταξύ αλλοδαπών

Αποκαλυπτικά στοιχεία έρχονται στη δημοσιότητα για τον πόλεμο του λιμανιού της Πάτρας από αλλοδαπούς οι οποίοι υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να βρίσκονται καν στη χώρα. Πρόκειται για εκατοντάδες αλλοδαπούς από διάφορες χώρες της κεντρικής Ασίας οι οποίοι μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα ελέγξει το λιμάνι.

Μάλιστα μεταξύ των διαφόρων φυλών που ενδημούν στο λιμάνι της Πάτρας υπάρχει και θρησκευτικό μίσος που έχουν μεταξύ τους Σιίτες και Σουνίτες, και οι διαφορές τους έχουν και οικονομική διάσταση.

Σύμφωνα με την εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ «το οικονομικό σκέλος αφορά φυσικά το αντίτιμο για να “τρυπώσουν” Αφγανοί στο λιμάνι, στην προσπάθειά τους να ταξιδέψουν προς Ιταλία», κάτι που βέβαια απαγορεύεται αφού οι Αρχές κάνουν ότι μπορούν για να τους κρατήσουν στην Ελλάδα.

Ακούγεται σαν ανέκδοτο; Μπορεί, αλλά αυτή δυστυχώς είναι η ωμή πραγματικότητα.

Υπενθυμίζεται ότι το απόγευμα της 10ης Νοεμβρίου 2021, στην Ακτή Δυμαίων στην Πάτρα, 3 Αφγανοί τραυμάτισαν με πυροβόλο όπλο, μαχαίρι και με την άσκηση σωματικής βίας 3 ομοεθνείς τους.

Σε απόρρητη έκθεση της ΕΥΠ, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα της Πάτρας Πελοπόννησος, υπογραμμίζεται η σοβαρότητα της κατάστασης, επειδή εκτιμάται ότι το πρόσφατο περιστατικό δεν είναι μια μεμονωμένη σκηνή ανάμεσα σε απλές ομάδες που μισούνται μεταξύ τους.

«Ανησυχούν»… τα υψηλόβαθμα κλιμάκια

Υπό αυτή την έννοια η… «ανησυχία» στα υψηλόβαθμα κλιμάκια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ είναι έκδηλη. Φαίνεται άλλωστε.

Είναι τα ίδια κλιμάκια που ανησυχούν μήπως φύγει κανένας εκτός Ελλάδας, αφού έχουν δώσει αυστηρές εντολές τόσο στην ΕΛ.ΑΣ όσο και στο ΛΣ να μην αφήσουν να φύγει ούτε ένας παράνομος μετανάστης από την χώρα γιατί αυτό θα είναι… παράνομο. Αντίθετα κάνουν ότι μπορούν για να μείνουν στη χώρα και να «ενταχθούν» στον κοινωνικό ιστό, κατόπιν κυβερνητικών εντολών βέβαια.

Μπορεί να είναι οπλισμένοι, μπορεί να μην γνωρίζουν καν ελληνικά, μπορεί να μην θέλουν να μείνουν ούτε μια ώρα παραπάνω εδώ, παρ΄ όλα αυτά ανησυχούν μη φύγουν!

Η παράνοια έχει κτυπήσει «κόκκινο» στην Ελλάδα.

Μάλιστα όπως αναφέρεται είχε «υποτιμηθεί» η παρουσία εκατοντάδων Αφγανών πέριξ του λιμανιού και η τοπική και περιφερειακή ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ έδινε την εντύπωση ότι η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο. Δηλαδή ότι ενσωματώνονταν με ταχείς ρυθμούς στην πατρινή κοινωνία.

Όμως, οι πυροβολισμοί και το μαχαίρωμα της περασμένης εβδομάδας διαψεύδουν τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των οργάνων της ΕΛΑΣ Αχαΐας, που αγωνίζονται νυχθημερόν να τους κρατήσουν στην Ελλάδα, αντί να τους είχαν απελάσει.

Στην ίδια απόρρητη έκθεση υπογραμμίζεται ότι οι περισσότεροι Αφγανοί οπλοφορούν, (όπως άλλωστε είχαν συνηθίσει να κάνουν και στο Αφγανιστάν) ενώ αποκαλύπτεται ότι έχουν συμβεί κι άλλα σοβαρά επεισόδια μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών, που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, στην «χώρα» που λέγεται Ελλάδα.

Η Ακτή Δυμαίων είναι ένας πολυσύχναστος δρόμος και πάντα είναι υπαρκτός ο κίνδυνος μια αδέσποτη σφαίρα να προκαλέσει παράπλευρες απώλειες, στους κατοίκους της πόλης κύρια έννοια των οποίων είναι η συμμόρφωση με τα μέτρα της κυβέρνησες για τον κορωνοϊό και η οικονομική επιβίωσή τους.

Περίοικοι, καταστηματάρχες και επιχειρηματίες μεταφέρουν πως διαμένουν ή δραστηριοποιούνται σε μια «εμπόλεμη» ζώνη, όπου το αίσθημα της ασφάλειάς είναι ανύπαρκτο.

Εκτιμάται ότι ο νέος γύρος μιας ακόμη αιματηρής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Αφγανούς Σουνίτες και Σιίτες, δεν είναι μακριά. Οι φίλοι των θυμάτων της προηγούμενης Τρίτης, όπως προκύπτει από την πληροφόρηση που έχει η κρατική Ασφάλεια, ετοιμάζουν αντίποινα. Και γιατί όχι, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος: Αφού δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, ούτε και καμιά ποινή.

«Έμπειροι αστυνομικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι η κατάσταση τείνει να ξεφύγει από κάθε επίβλεψη», αυτό γιατί προφανώς το μόνο που κάνει η ΕΛΑΣ είναι να επιβλέπει και τίποτα παραπάνω. Όποιος αλλοδαπός θέλει μπορεί να μπει στη χώρα να φέρει οπλισμό και να εντάσσεται σε συμμορίες.

«Φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού» ή υπάρχει ακόμη περιθώριο για ακόμη χειρότερα;