Ναυάγιο στην Πύλο: Εντοπίστηκαν έξι διακινητές και ο κυβερνήτης – Στο αμπάρι του πλοίου βρίσκονταν κλεισμένα 100 παιδιά!

Σοκ προκαλεί η είδηση πως ανάμεσα στους 700 επιβαίνοντες παράνομους μετανάστες του πλοιαρίου που βυθίστηκε στην Πύλο, βρίσκονταν 100 παιδιά κλεισμένα στο αμπάρι.

Ένας γιατρός στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας, αποκάλυψε πως μίλησε με ασθενή που βρισκόταν στο σκάφος. Σύμφωνα με το γιατρό, ο ασθενής του ανέφερε πως στα αμπάρια βρίσκονταν περίπου 100 παιδιά.

«Συγκινήθηκα όταν έδωσα το κινητό μου τηλέφωνο για να μιλήσουν με την οικογένειά τους στην Αίγυπτο», είπε αρχικά ο γιατρός και στη συνέχεια για την πιθανότητα να υπήρχαν παιδιά και γυναίκες στο αμπάρι είπε: «ρώτησα έναν ασθενή και μίλησε για έναν μεγάλο αριθμό παιδιών, περίπου 100».

Έξι διακινητές εντοπίστηκαν ανάμεσα στους διασωθέντες του ναυαγίου στα ανοιχτά της Πύλου

O αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί ακόμα περισσότερο ενώ ανάμεσα στους διακινητές θεωρείται ότι είναι και ο κυβερνήτης του πλοίου που μιλούσε άπταιστα αγγλικά.

Σύμφωνα με το Λιμενικό, στην περιοχή επιχειρούν κυρίως 6 παραπλέοντα σκάφη και ναυαγοσωστικό του Λιμενικού. Εχουν ενεργοποιηθεί το Ειδικό Σχέδιο Διαχείρισης Ανθρωπίνων Απωλειών και η Ομάδα Αναγνώρισης Θυμάτων Καταστροφών, κατόπιν αιτήματος του Λιμενικού Σώματος/Ελληνικής Ακτοφυλακής και με απόφαση του γενικού γραμματέα Πολιτικής Προστασίας Βασίλη Παπαγεωργίου και του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας αντιστράτηγου Λάζαρου Μαυρόπουλου.

Η Ομάδα Αναγνώρισης Θυμάτων Καταστροφών θα συλλέξει δείγματα DNA από τους νεκρούς και από τους επιζώντες για την ταυτοποίηση.

Δείτε φωτογραφίες: 

Νοσηλεύονται 30 άτομα

Κλιμάκια της αστυνομίας, του Λιμενικού, της Πυροσβεστικής, του στρατού, του δήμου Καλαμάτας και της Περιφέρειας βρίσκονται στο λιμάνι της Καλαμάτας ώστε να συνδράμουν στις επιχειρήσεις.

Σε χώρο μπροστά στο λιμάνι στήθηκαν σκηνές από οργανώσεις όπως η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης.

Διασωθέντες έχουν μεταφερθεί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στις αποθήκες του λιμανιού της πόλης, όπου τους παρέχεται φαγητό, κουβέρτες. Πιθανόν σήμερα θα μεταφερθούν σε δομή φιλοξενίας.

Οπως δήλωσε ο καρδιολόγος, Διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Καλαμάτας και γραμματέας των νοσοκομειακών γιατρών Μεσσηνίας Μανώλης Μάκαρης, στο νοσοκομείο της Καλαμάτας νοσηλεύονται μέχρι στιγμής 30 παράνομοι μετανάστες και η κατάσταση τους είναι σχετικά καλή.

Μηνύματα αγωνίας

«Ελέγχονται τα προβλήματά τους. Κάποιοι έχουν πνευμονίες, κάποιοι άλλοι έχουν συνολική κατάπτωση, κάποιοι άλλοι έχουν διάφορα προβλήματα, επειδή έπαθαν πνευμονία εξ εισροφήσεως.

Τα προβλήματά τους είναι αναμενόμενα, με αυτά που τράβηξαν οι άνθρωποι. Κυρίως το ψυχολογικό τους είναι το μεγάλο πρόβλημα κι αυτό που ζητάνε εναγωνίως είναι να επικοινωνήσουν με τους οικείους τους», επισήμανε ο κ. Μάκαρης.

Πρόσθεσε πως ορισμένοι από τους διασωθέντες ασθενείς ανέφεραν ότι στο πλοίο επέβαιναν γύρω στους 750 ανθρώπους, ανάμεσά τους περίπου 50-100 παιδιά στ’ αμπάρια.

«Ρωτούσα πόσοι ήταν στο σκάφος αυτό, έλεγαν κάποιοι για 750. Υπήρχαν διφορούμενες απόψεις για το πόσα παιδιά ήταν στο πλοίο, άλλοι έλεγαν 50, άλλοι για 100, δεν ήξεραν προφανώς τι συνέβαινε στ’ αμπάρια», ανέφερε ο κ. Μάκαρης.

Χαρακτήρισε συγκλονιστικά τα μηνύματα που λαμβάνει στο κινητό του από συγγενείς που ψάχνουν επιβαίνοντας στο αλιευτικό.

Ποιος ειδοποίησε για το ναυάγιο

Η Ναουάλ Σουφί σε μία ανάρτησή της στο Facebook δήλωσε πως είναι η πρώτη που ενημέρωσε τόσο ιταλικές όσο και τις ελληνικές αρχές για το πλοίο στο οποίο επενέβαιναν οι οι παράνομοι μετανάστες και βυθίστηκε τελικά σε διεθνή ύδατα.

Τα όσα γράφει είναι δηλωτικά και, όπως γράφει, εξουσιοδοτεί τους δημοσιογράφους να τα αξιοποιήσουν ως μαρτυρία για τα ρεπορτάζ τους.

«Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες που επέβαιναν σε σκάφος φορτωμένο με 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου και μου μίλησαν για την κατάστασή τους. Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό είχε τελειώσει, ο καπετάνιος του πλοίου τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν επίσης έξι πτώματα στο σκάφος. Οι μετανάστες δεν γνώριζαν ακριβώς πού βρίσκονταν, αλλά χάρη στον άμεσο εντοπισμό του τηλεφώνου Turaya, μπόρεσα να μάθω την ακριβή τους θέση και να ειδοποιήσω τις αρμόδιες αρχές», γράφει χαρακτηριστικά.

«Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι έπρεπε να κάνουν και τους έλεγα συνεχώς ότι η ελληνική βοήθεια θα ερχόταν. Σε αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα, ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα μου είπε ρητά: “Νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα στη ζωή”», συνέχισε.

Oλόκληρη η ανάρτησή της, μεταφρασμένη στα ελληνικά:

«Εξουσιοδοτώ τους δημοσιογράφους που επικοινωνούν μαζί μου αυτές τις ώρες να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δήλωση για να καταγράψουν μέρος της δυναμικής των γεγονότων που έλαβαν χώρα χθες.

Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες που επέβαιναν σε σκάφος φορτωμένο με 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου και μου μίλησαν για την κατάστασή τους.

Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό είχε τελειώσει, ο καπετάνιος του πλοίου τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν επίσης έξι πτώματα στο σκάφος. Οι μετανάστες δεν γνώριζαν ακριβώς πού βρίσκονταν, αλλά χάρη στον άμεσο εντοπισμό του τηλεφώνου Turaya, μπόρεσα να μάθω την ακριβή τους θέση και να ειδοποιήσω τις αρμόδιες αρχές.

Ωστόσο, η κατάσταση περιπλέχθηκε όταν ένα πλοίο πλησίασε το σκάφος, έδεσε σχοινιά σε δύο σημεία του σκάφους και άρχισε να πετάει μπουκάλια με νερό. Οι μετανάστες αισθάνθηκαν μεγάλο κίνδυνο, καθώς φοβόντουσαν ότι τα σχοινιά θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανατροπή του πλοίου και ότι η προσπάθεια επί του σκάφους για να πάρουν νερό θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη βύθισή της.

Για το λόγο αυτό, απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο για να αποφύγουν ένα ναυάγιο.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, η κατάσταση στο σκάφος έγινε ακόμη πιο δραματική: οι μετανάστες ήταν μπερδεμένοι και δεν καταλάβαιναν αν επρόκειτο για επιχείρηση διάσωσης ή για έναν τρόπο να θέσουν τη ζωή τους σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Παρέμεινα σε επαφή μαζί τους μέχρι τις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδας, προσπαθώντας να τους καθησυχάσω και να τους βοηθήσω να βρουν μια λύση.

Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι έπρεπε να κάνουν και τους έλεγα συνεχώς ότι η ελληνική βοήθεια θα ερχόταν. Σε αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα, ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα μου είπε ρητά: “Νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα στη ζωή”. Όταν οι μετανάστες απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο, δεν υπήρχε πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, γιατί δεν θα ήξεραν πώς να πλεύσουν στα ιταλικά ύδατα, καθώς ο πραγματικός καπετάνιος του πλοίου έλειπε και ρωτούσαν συνεχώς τι να κάνουν.

Χρειάζονταν οπωσδήποτε βοήθεια στα νερά όπου βρίσκονταν, και αν μου είχαν εκφράσει την πρόθεσή τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, προφανώς θα είχα στείλει ενημέρωση στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι τέτοιο.

Είναι ποτέ δυνατόν η φυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύτηκε από τις ελληνικές αρχές ως φυγή από τη διάσωση; Αυτά είναι ερωτήματα που δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτοί οι άνθρωποι ζητούσαν πάντα να διασωθούν από οποιαδήποτε χώρα.

Αυτή είναι η τελευταία ακριβής θέση που εστάλη από το τηλέφωνο Turaya και κοινοποιήθηκε στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία

Καθ’ όλη τη διάρκεια του απογεύματος και μέχρι τις 11 το βράδυ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να καθησυχάζω τους ανθρώπους που τηλεφωνούσαν από το σκάφος, εξηγώντας τους ότι οι αρμόδιες αρχές είχαν τη θέση του σκάφους εδώ και πολλές ώρες και ότι σίγουρα θα έφτανε βοήθεια. Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να διαχειριστούν την κατάσταση πανικού που επικρατούσε στο πλοίο».

Ποια είναι η Nawal Soufi

Η Nawal Soufi είναι Μαροκινοϊταλίδα κοινωνική λειτουργός.

Η Soufi γεννήθηκε στο Μαρόκο από Μαροκινούς γονείς το 1988, ωστόσο, λίγο μετά μετακόμισε με την οικογένειά της στην Κατάνια στους πρόποδες της Αίτνας στη Σικελία.

Όταν ξεκίνησε την κοινωνική της δράση ήταν μόλις 14 ετών. Ξεκίνησε βοηθώντας Μαροκινούς παράνομους μετανάστες και Ιταλούς άστεγους.

Πτυχιούχος πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων. Παράλληλα, εργαζόταν ως διερμηνέας σε δικαστήρια και φυλακές της Σικελίας.

Επηρεάστηκε από τον αγώνα των Παλαιστινίων και την Αραβική Άνοιξη.

Τον Δεκέμβριο του 2012 πήγε στη Συρία και ήταν επικεφαλής μιας ανθρωπιστικής αυτοκινητοπομπής που βοήθησε περίπου 800 οικογένειες εκεί. Προσέφερε τη βοήθειά της για τους Σύρους που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο στην Ιταλία.