Νέα συγκλονιστική μαρτυρία για το έγκλημα στα Τέμπη: «Ήμουν από τους τυχερούς, πήρα την γυναίκα μου ολόκληρη»

Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, έχασε τη σύζυγο και μητέρα των παιδιών του Βασιλική Χλωρού στο έγκλημα των Τεμπών που σημειώθηκε τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου του 2023.

Ένα χρόνο μετά, έχει θέσει ως στόχο της ύπαρξής του να δει τους αρμόδιους να λογοδοτούν για τον χαμό 57 αθώων ψυχών. Ο κ. Κωνσταντινίδης κάνει λόγο για «ένα πόνο “μοναδικό” καθώς η απώλεια της γυναίκας του όπως ισχυρίζεται δεν επήλθε από φυσικά αίτια αλλά ήταν μια κρατική δολοφονία υπαίτιοι της οποίας είναι συγκεκριμένοι άνθρωποι. “Αισθάνομαι ακόμη και τώρα πως ήμουν από τους τυχερούς γιατί πήρα την γυναίκα μου ολόκληρη, την είδα, την προσκύνησα. Κάποιοι δεν είχαν τι να θάψουν», περιγράφει στο ThessToday.

«Στην οικογένειά μου, βάλαμε το “εμείς” πάνω από το “εγώ” για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε και να το ξεπεράσουμε. Η επαφή με τους ανθρώπους που βίωσαν κάποια απώλεια δικού τους ατόμου μετά από αυτή την πρωτοφανή τραγωδία, λειτούργησε σαν ψυχοθεραπεία. Ευτυχώς τα παιδιά μου είναι μεγάλα και μπορώ να διαθέσω χρόνο για να κυνηγήσω τους δολοφόνους της γυναίκας μου αλλά και των εν δυνάμει θυμάτων. Η πολιτεία πρέπει να κάνει το αυτονόητο. Ασφαλείς δημόσιες μεταφορές. Δε ζητάμε εκδίκηση παρά μόνον δικαιοσύνη στη μνήμη των νεκρών μας», επισημαίνει.

Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης εξηγεί πως: «Η τραγωδία των Τεμπών αποτελείται από τρία ξεχωριστά αλλά αλληλένδετα εγκλήματα. “Από την πρώτη στιγμή και αφού ολοκληρώσαμε τη διαδικασία για τη μήνυση καταθέτοντάς τη στις 17 Μαΐου καταδείξαμε όλα τα πρόσωπα που θεωρούμε υπεύθυνα για τη δολοφονία των ανθρώπων μας. Αυτό που είδαμε στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου εγκλήματος που προϋπήρχε στο σιδηρόδρομο. Την1η Μαρτίου ξεκίνησε το δεύτερο έγκλημα της συγκάλυψης. Πριν λίγο καιρό κατά την έναρξη της εξεταστικής είδαμε το τρίτο έγκλημα που ήταν η συγκάλυψη της συγκάλυψης μέσα στο κοινοβούλιο. Η αλαζονεία, η υπεροψία και ο αυταρχισμός των βουλευτών που κλήθηκαν να καταθέσουν δεν κατάφεραν να παίξουν το ρόλο τους».

Όπως είχε γίνει γνωστό, η ποινική δίωξη που είχε ασκηθεί σε 31 πρόσωπα αφορά σε διατάραξη ασφάλειας των συγκοινωνιών με αποτέλεσμα πολλά θύματα από ενδεχόμενο δόλο. Μέχρι σήμερα τα συστήματα ασφαλείας παραμένουν στην ίδια κατάσταση με τότε. Οι εταιρείες είναι οι ίδιες, τα τρένα τρέχουν με τις ίδιες ταχύτητες και σταθμάρχες δε μπορούν να επικοινωνήσουν με τους μηχανοδηγούς.

«Δεν υπάρχουν εθνικοί κανόνες ασφαλείας στο σιδηρόδρομο. Κάτι για το οποίο ήταν υποχρεωμένο το κράτος να μεριμνήσει από το 2004. Μήπως τελείται το ίδιο αδίκημα ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε;», διερωτάται ο κ. Κωνσταντινίδης.

Το μόνο που ζητά, στη μνήμη της γυναίκας του, είναι να βγει στο φως η αλήθεια. Να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει επιτέλους οι δικαστικοί λειτουργοί να απελευθερωθούν από τα δεσμά που τους τραβούν πίσω. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει ολοκληρώνοντας.