Ο θεολόγος με τις χιλιάδες δωρεές και διακρίσεις που βίαζε ανήλικα επί μισό αιώνα

Χωρίς τέλος μοιάζουν οι καταγγελίες σε ότι αφορά στην «Κιβωτό του Κόσμου». Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες δομές της χώρας, στην οποία φιλοξενούνται πολλά παιδιά με παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα.

Τα όσα έχουν καταγγελθεί τα τελευταία 24ωρα, ξυπνούν μνήμες (σ.σ. χωρίς να συγκρίνεται με την υπόθεση της Κιβωτού, καθώς η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη) από την σκοτεινή ιστορία με τον πρώην πρόεδρο του ιδιωτικού οικοτροφείου «Παιδικό Σπίτι» στον Πειραιά, Κωνσταντίνο Λαλαούνη.

Ήταν ένας «ευυπόληπτος» άνδρας που κακοποιούσε σωματικά και ψυχολογικά ανήλικα παιδιά που είχαν απομακρυνθεί από το κακοποιητικό περιβάλλον της οικογένειάς τους για να βρουν αγάπη και θαλπωρή στη συγκεκριμένο ορφανοτροφείο.

Ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης μετά από μία δίκη στην οποία ακούστηκαν «τέρατα» καταδικάστηκε 28 χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή, από τα οποία υποχρεούται να εκτίσει τα 20. Σε πρώτο βαθμό είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 40 ετών χωρίς αναστολή.

Διάλεγε τα πιο αδύναμα παιδιά

Ο Κ. Λαλαούνης που υπήρξε πρόεδρος του οικοτροφείου από το 1963 μέχρι το 2012, κρίθηκε ένοχος για τα κακουργήματα της κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση αποπλάνησης ανηλίκων και κατάχρησης ανηλίκων σε ασέλγεια, αλλά και της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης από εργαζόμενο σε φορέα παροχής μέριμνας. Του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.

Ο εργένης «φιλάνθρωπος» Κωνσταντίνος Λαλαούνης περνούσε σχεδόν όλες τις ώρες τις ημέρας μέσα στο ίδρυμα

Συνολικά, 12 παιδιά κατέθεσαν πως, από το 2001 μέχρι και το 2012, ο καταδικασθείς προέβαινε σε θωπείες στα γεννητικά όργανα και στα οπίσθια, φιλιά στον λαιμό, δαγκώματα στα χείλη, αυνανισμό στο ασανσέρ του οικοτροφείου, στις τουαλέτες και στις αποθήκες, αλλά και στο σπίτι του.

Ανάμεσα στους ανήλικους, βρισκόταν και ένας 13χρονος με μικρή διανοητική στέρηση, ενώ ο πρώην πρόεδρος του οικοτροφείου συνήθιζε να διαλέγει τους πιο αδύναμους ανήλικους για τις πράξεις του και φρόντιζε να τα απομονώνει από το φιλικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.

Ανάμεσα στις τιμωρητικές πρακτικές που χρησιμοποιούσε, ήταν και η στέρηση φαγητού και ψυχαγωγίας.

Στις καταθέσεις τους τα παιδιά, πέρα από τις ακατανόμαστες πράξεις, τη σωματική κακοποίηση και ψυχολογική κακοποίηση την οποία υπέστησαν, αποκάλυψαν πως στο οικοτροφείο υπήρχαν ληγμένα τρόφιμα, ενώ πριν ετοιμάσουν το σοκολατούχο γάλα το πρωί, κοσκίνιζαν πρώτα τη σκόνη που ήταν γεμάτη σκουλήκια.

Ανάγκαζε τα παιδιά σε βαριές δουλειές και τους στερούσε το φαγητό

Ο πρόεδρος του οικοτροφείου, τους ανάγκαζε να κάνουν βαριές δουλειές για την ηλικία τους, όπως να μεταφέρουν βαριές σακούλες με ψώνια και να μετακινούν έπιπλα.

Το σπίτι – κολαστήριο

Το οικοτροφείο που είχε μετατραπεί σε κόλαση για τα παιδιά, γέμιζε με φωνές και χτυπήματα κάθε φορά που δεν έκαναν ό,τι τους ανέθετε ο πρώην πρόεδρος. Ανάμεσα στις τιμωρητικές πρακτικές που χρησιμοποιούσε, ήταν και η στέρηση φαγητού και ψυχαγωγίας.

Είχε τιμηθεί και είχε πολλές δωρεές

Ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης στην απολογία του αρνήθηκε τις κατηγορίες, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αν ήμουν παλιάνθρωπος, δεν θα είχα καμία ηθική και οικονομική βοήθεια», αφού μεταξύ άλλων το οικοτροφείο συγκέντρωνε πέρα από δωρεές, βραβεία και επαίνους, όπως από την Ακαδημία Αθηνών.

Η υπεράσπιση δε, ισχυρίστηκε πως το κίνητρο των παιδιών που βρήκαν το θάρρος να καταθέσουν και να αποκαλύψουν την αλήθεια ήταν η εκδίκηση για το αυστηρό περιβάλλον, η περιορισμένη πρόσβασή τους σε πολυτελή αγαθά και η διεκδίκηση της οικονομικής αποζημίωσης.

Τα παιδιά ωστόσο δεν είχαν υποβάλει μήνυση, αλλά απλώς κλήθηκαν να καταθέσουν στο πλαίσιο της ανάκρισης που είχε διατάξει η Εισαγγελία Ανηλίκων.

Απόφοιτος θεολογίας

Το 1958 ο 27χρονος τότε Κωνσταντίνος Λαλαούνης, απόφοιτος Θεολογίας, διορίζεται από το υπουργείο Δικαιοσύνης επιμελητής ανηλίκων του Δικαστηρίου Ανηλίκων Πειραιώς.

«Στα 40 χρόνια που εργάστηκα ως προϊστάμενος διευθυντής στο Δικαστήριο Ανηλίκων Πειραιά διαπίστωσα ότι πολλά από τα παιδιά που έφταναν στη δικαστική αίθουσα δεν είχαν παρουσιάσει παραβατικές συμπεριφορές, αλλά είχαν αφεθεί από τους γονείς τους οι οποίοι δεν ήθελαν να τα μεγαλώσουν και τα είχαν εγκαταλείψει. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου ήρθα αντιμέτωπος με εξαιρετικά σκληρές υποθέσεις που με συγκίνησαν και με άγγιξαν ως άνθρωπο. Έτσι, αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτά τα παιδιά», είχε δηλώσει πριν από χρόνια σε ένα από τα πολλά εγκωμιαστικά αφιερώματα που είχαν γίνει από τα ΜΜΕ στο πρόσωπό του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Λαλαούνης νοικιάζει ένα διαμέρισμα στο Πασαλιμάνι και αφού συγκεντρώνει τον οβολό της επώνυμης και ανώνυμης πειραϊκής κοινωνίας ξεκινά να φιλοξενεί κακοποιημένα παιδιά στο ίδρυμα με την επωνυμία «Παιδικό Σπίτι», ενώ το 1962 οι κοινωνικές του ευαισθησίες απέναντι στα άτυχα παιδιά μετακομίζουν μαζί με τα τελευταία σε ένα νέο κτίριο στο κέντρο του Πειραιά.

Ο Λαλαούνης διατείνεται ότι προσφέρει στα παιδιά στέγη, ασφάλεια και μόρφωση… Όλα αυτά μέχρι την καταδίκη του!