Εσωτερική Ασφάλεια
Πέντε μαθητές της Β’ τάξης από το 3ο Δημοτικό Ηρακλείου Αττικής, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής επίσκεψης στις 13 Μαΐου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, βρήκαν στον περιβάλλοντα χώρο τέσσερις χρησιμοποιημένες σύριγγες ινσουλίνης και τις… πήραν μαζί τους.
Χωρίς να γίνουν αντιληπτά από τους συνοδούς εκπαιδευτικούς, τα παιδιά έπαιζαν τον «γιατρό» στο πούλμαν της επιστροφής, συνέχισαν ανενόχλητα όσα έμειναν στο ολοήμερο και τελικά, το περιστατικό αποκαλύφθηκε στο σπίτι, όταν οι γονείς βρήκαν τις σύριγγες στα χέρια των παιδιών τους.
Η είδηση δεν έγινε γνωστή παρά μία εβδομάδα αργότερα, εντελώς τυχαία.
Οι γονείς άλλων παιδιών από εκείνα, που ενεπλάκησαν, αφενός, διαμαρτύρονται για την αβελτηρία της διεύθυνσης του σχολείου σχετικά με τη διαχείριση του θέματος, αφετέρου φοβούνται για την ασφάλεια των δικών τους παιδιών, μπροστά στο ενδεχόμενο να έχουν προσβληθεί από κάποιο μεταδιδόμενο νόσημα, αφού οι μικροί μαθητές, που βρήκαν τις σύριγγες εξακολουθούν να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο.
«Είμαι μητέρα παιδιού του 3ου Δημοτικού Ηρακλείου Αττικής, που φοιτά σε διαφορετική τάξη», αρχίζει να λέει η μία μητέρα, η οποία επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.
«Στις 13 Μαΐου, αμέσως μετά τις διακοπές του Πάσχα, δύο τμήματα της Β’ Δημοτικού πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, στην Πατησίων. Συνοδοί ήταν δύο δάσκαλοι και άλλοι τρεις, της Παράλληλης Στήριξης. Μάθαμε πως 4-5 παιδιά βρήκαν στον προαύλιο χώρο του Μουσείου αλλά και έξω από αυτόν, χρησιμοποιημένες σύριγγες.
Τα παιδιά πήραν τις σύριγγες μαζί τους χωρίς να αντιληφθούν τίποτε οι συνοδοί. Ακολούθησε ”παιχνίδι” στο πούλμαν της επιστροφής, όπου τα παιδιά έπαιζαν τους ”γιατρούς” με τις σύριγγες. Μάλιστα, ένα παιδί, το οποίο έχει πάντα μαζί του ένα λεμόνι, γιατί ζαλίζεται συχνά, το είχε βγάλει και κάρφωναν επάνω του τις σύριγγες.
Το ”παιχνίδι” συνεχίστηκε στο ολοήμερο κι ούτε εκεί κατάλαβε κανείς τί κρατούσαν στα χέρια τους οι μαθητές. Μία δασκάλα, νομίζοντας ότι το ένα παιδί κρατούσε καρφίτσα στο χέρι του, χωρίς να πλησιάσει για να ελέγξει, φώναξε απλώς, ”Παιδιά, μην παίζετε με τις καρφίτσες, πετάξτε τις!”. Κάποια από τα παιδιά αυτά, τις πήραν μαζί στο σπίτι τους. Όταν τις ανακάλυψαν οι γονείς, θορυβήθηκαν και μιλώντας με τα παιδιά κατάλαβαν τί είχε συμβεί», καταγράφει για το περιστατικό η ίδια και ξεσπά:
«Πώς γίνεται να συνοδεύουν πέντε ενήλικες παιδιά Β’ δημοτικού, να μην έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στη συγκεκριμένη περιοχή με τα ναρκωτικά και να μην πάρουν είδηση ούτε τί συνέβαινε μέσα στο πούλμαν, ούτε μετά στο σχολείο. Τίθεται, επίσης, θέμα ευθύνης του Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο επισκέπτονται καθημερινά δεκάδες σχολεία.
Αλλά και του δήμου Αθηναίων, σε σχέση με τόσες πεταμένες σύριγγες στην περιοχή – καθαρίστηκε το Πεδίον του Άρεως αλλά τριγύρω γίνεται της τρελής… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, διαπιστώνουμε μία τάση συγκάλυψης από πλευράς σχολείου και Διευθυντή, καθώς δεν μας ενημέρωσε επίσημα – μαθεύτηκε τυχαία, κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα».
Σύμφωνα με άλλη μητέρα, της οποίας το παιδί φοιτά στο ίδιο σχολείο αλλά δεν είχε εμπλοκή στο συγκεκριμένο συμβάν, «αυτή τη στιγμή, προσπαθούν να υποβαθμίσουν το γεγονός. Από πλευράς σχολείου, τηρείται σιγή ιχθύος. Μάθαμε ότι ο Σύλλογος Γονέων έστειλε μέιλ στο Διευθυντή του σχολείου ζητώντας ενημέρωση για το θέμα με τις ενέσεις, να μας καθησυχάσουν. Τίποτε.
Τα παιδάκια, που πήραν τις ενέσεις κι έπαιξαν, μακάρι να είναι όλα καλά στην υγεία τους. Σκεφτείτε, όμως, ότι θα μπορούσε να περάσει κάποιος να τους δώσει ναρκωτικά, ακόμη και να άρπαζε κάποιο παιδί…
Πού ήταν αυτοί οι άνθρωποι, που έπρεπε να τα προσέχουν; Και μέσα στο πούλμαν, όταν έπαιζαν τα παιδιά με τις ενέσεις, οι δάσκαλοι κάθονταν μπροστά, χωρίς να ελέγχουν – κανονικά, θα έπρεπε να πηγαίνουν πάνω-κάτω 50 φορές! Ως γονείς, μας απασχολεί το γεγονός ότι παραδίδουμε σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς τα παιδιά μας και δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη».
Τον λόγο παίρνει ξανά η προηγούμενη μητέρα, για να μοιραστεί την αγωνία της ενώ διερωτάται γιατί δεν έγιναν κάποιες απαραίτητες κινήσεις:
«Μήπως θα έπρεπε να καλέσουν στο σχολείο κάποιον ειδικό για να ενημερώσει τους γονείς αλλά και τα παιδιά; Μήπως χρειάζεται τα συγκεκριμένα παιδιά, που εμπλέκονται στο συμβάν, να κάνουν και κάποιες περαιτέρω εξετάσεις;
Μάθαμε πως οι οικογένειές τους ήδη τα πήγαν για έλεγχο και τους σύστησαν επανέλεγχο σε 2 ή 3 μήνες, καθώς υπάρχουν μεταδιδόμενα νοσήματα, που εμφανίζονται σε δεύτερο χρόνο.
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα παιδιά συναναστρέφονται όλα τα υπόλοιπα και μας απασχολεί, κυρίως, το ενδεχόμενο μετάδοσης ηπατίτιδας, καθώς πρόκειται για ανθεκτικό ιό. Με όσα συμβαίνουν – τα παιδιά βρίσκουν χρησιμοποιημένες σύριγγες, πέφτουν καγκελόπορτες… – να κάνω το σταυρό μου, όταν παραλαμβάνω σώο το παιδί μου το μεσημέρι;».
Η απάντηση του Αρχαιολογικού Μουσείου
Σύμφωνα με τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Μουσείου, Ευάγγελο Βιβλιοδέτη, «ο κήπος του Αρχαιολογικού Μουσείου δεν φυλάσσεται το βράδυ. Είναι ένας ελεύθερος χώρος, όπου έχουν πρόσβαση οι πάντες. Το πρωί γίνεται πάντα έλεγχος από την ασφάλεια αλλά εξαρτάται πού βρήκαν τα παιδάκια τις σύριγγες – ίσως αν τις βρήκαν μέσα σε καμιά φυλλωσιά, να μην τις είδαν οι άνθρωποι της ασφάλειας του Μουσείου… τί να πώ; Θα το ερευνήσω».
Παράλληλα, πρόσθεσε: «το Μουσείο ”σφραγίζεται” στις 20.00. Ο κήπος, ο οποίος αποτελεί τοπόσημο της Αθήνας, ανήκει στο Μουσείο αλλά η καθαριότητα είναι και θέμα του δήμου Αθηναίων. Πρόκειται για ένα μεγάλο και προσβάσιμο σε όλους χώρο.
Ως Μουσείο, κάνουμε τακτικούς ελέγχους όταν ανοίγει το πρωί το Μουσείο. Ωστόσο, μετά τις 20.00 το βράδυ, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος έρχεται ή ποιος κάθεται στα παγκάκια έξω. Φυσικά, υπάρχουν κάμερες αλλά ”βλέπουν” σε συγκεκριμένα σημεία».
Δεδομένης της μεγάλης επισκεψιμότητας από σχολεία, λαμβάνονται κάποια επιπλέον μέτρα από το Μουσείο για την ασφάλεια των μαθητών;
«Οι μαθητές έρχονται με τους συνοδούς εκπαιδευτικούς. Μόλις μπουν στο Μουσείο, αναλαμβάνουμε εμείς. Αν μου λέγατε ότι είχαν βρει κάτι τέτοιο μέσα στο Μουσείο, τώρα θα είχε γίνει πανικός! Ο εξωτερικός χώρος, είναι δύσκολο να ελεγχθεί, γιατί είναι τελείως ανοιχτός.
Να αναφέρω, επίσης, ότι οι συνάδελφοι, που κάνουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα, βγαίνουν πάντα να προϋπαντήσουν τα παιδιά στην είσοδο του Μουσείου και στη συνέχεια, βρίσκονται διαρκώς κοντά τους – δεν κυκλοφορούν ποτέ μόνα τους τα παιδιά εντός του Μουσείου. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος, την ευθύνη έχουν και πάλι οι συνοδοί τους».
Όσο για το συγκεκριμένο συμβάν, όπως σχολιάζει ο ίδιος, «με παραξενεύει, επειδή δεν είχαμε ποτέ κάτι τέτοιο στο παρελθόν. Αλλά μπορεί το παιδάκι να είδε τη σύριγγα μέσα σε μία φυλλωσιά και να την πήρε. Είναι ένα τυχαίο περιστατικό, θα μπορούσε να συμβεί».
