Η βόμβα που εξουδετερώθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας (18/12) έξω από την είσοδο της έδρας των ΜΑΤ, στην Πολυτεχνειούπολη στου Ζωγράφου περιείχε ένα αρκετά ισχυρό εκρηκτικό, τη ζελατοδυναμίτιδα.
Να σημειωθεί πως η βόμβα ήταν τοποθετημένη μέσα σε τάπερ μέσα σε μία μαύρη σακούλα και αποτελούταν από σχεδόν ένα κιλό εκρηκτικής ύλης, συγκεκριμένα ζελατινοδυναμίτιδα, μπαταρία, καλώδια και διακόπτη.
Τι είναι η ζελατινοδυναμίτιδα
Η ζελατινοδυναμίτιδα αποτελεί ένα εκρηκτικό με υψηλές τιμές ενέργειας, πυκνότητας και ταχύτητας έκρηξης, με κύρια συστατικά της το νιτρικό αμμώνιο, τη νιτρογλυκόλη και τη νιτροκυτταρίνη.
Διαθέτει ικανοποιητική αντοχή στο νερό. Η ανάφλεξη του εκρηκτικού αυτού μπορεί να πραγματοποιηθεί με έναν κοινό πυροκροτητή.
Θεωρείται το πλέον κατάλληλο για ανατινάξεις σε σκληρά πετρώματα και δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες.
Ανάλογα με το μέγεθος του διατρήματος, η ζελατινοδυναμίτιδα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις επιφανειακές και υπόγειες ανατινάξεις είτε σαν εκρηκτικό έναυσης (primer), είτε σαν κύριο εκρηκτικό στον πυθμένα (bottomcharge), είτε σε όλο το μήκος του διατρήματος (columncharge).
Η τεχνική της ονομασία είναι «εκρηκτικές ύλες για ανατινάξεις τύπου Α».
Σε αντίθεση με την πιο γνωστή αμμωνιοδυναμίτιδα (ANFO), που μπορεί ο καθένας να φτιάξει, η ζελατοδυναμίτιδα απαιτεί μεγαλύτερη εξειδίκευση και γνώσεις και κατασκευάζεται κυρίως από πυροτεχνουργούς.
Εφευρέθηκε το 1875, από τον Σουηδό χημικό Άλφρεντ Νόμπελ, ο οποίος εφηύρε και τον δυναμίτη και πούλησε την εφεύρεση αυτή στην ιταλική κυβέρνηση λίγα χρόνια μετά, το 1891.