Εσωτερική Ασφάλεια
Ευθεία ήταν η βολή της ναυτικής φωτοβολίδας που τραυμάτισε βαρύτατα τον 31χρονο αστυνομικό το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στου Ρέντη σύμφωνα με τον υπαστυνόμο των ΜΑΤ που ήταν επικεφαλής της διμοιρίας που δέχθηκε την επίθεση των χούλιγκαν.
«Ήταν ευθεία βολή. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν αποφασισμένοι, ήταν προμελετημένο» δήλωσε ο διμοιρίτης σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΪ.
Όπως είπε ο ίδιος «ως αστυνομία είχαμε τις πληροφορίες μας που δυστυχώς επαληθεύθηκαν» για να προσθέσει ότι «θα μπορούσαν να είχαν προστεθεί 1-2 διμοιρίες αφού γνωρίζεις ότι θα έχεις εκεί επεισόδια».
Περιγράφοντας τις στιγμές που εκτυλίχθηκαν έξω από το γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» στου Ρέντη ο αξιωματικός των ΜΑΤ είπε ο τραυματισμός του 31χρονου σημειώθηκε στα πρώτα 10 λεπτά των επεισοδίων με τον αστυνομικό, όπως είπε, να είναι «πολύ αξιοπρεπής και το μόνο που ζητούσε ήταν να του βγάλουμε το αντικείμενο που τον βασάνιζε. Είχε μεγάλο τραύμα και είχε ένα άλλο τραύμα από εκρηκτική μολότοφ στο άλλο πόδι».
«Κατάλαβα πόσο σοβαρό είναι και γι’ αυτό ενημέρωσα το κέντρο για να κερδίσω κάθε δευτερόλεπτο για τον Γιώργο» πρόσθεσε ο υπαστυνόμος.
«Η μισή μου διμοιρία προωθήθηκε λίγο μπροστά για να κρατήσει τους χούλγικαν σε μια ικανή απόσταση για να εξασφαλιστεί ο τραυματίας αλλά δεν τα κατάφερε και έτσι έπληξαν εκ νέου δεύτερη φορά τον 31χρονο με μολότοφ» πρόσθεσε ο αξιωματικός.
Ο ίδιος εξομολογήθηκε ότι «αυτό που με σοκάρει είναι ότι είδαν ότι σύραμε έναν άνθρωπο ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα αλλά συνέχισαν να ρίχνουν».
Ερωτηθείς για τα λεπτά που ακολούθησαν του σοβαρού τραυματισμού του 31χρονου αστυνομικού είπε ότι «εμείς του λέγαμε να κάνει κουράγιο του Γιώργου. Όταν ήρθε η δεύτερη διμοιρία ρίξαμε δακρυγόνα και πήγαμε τα άτομα στο γήπεδο».
Κάποια στιγμή, μάλιστα, είπε στον τραυματία αστυνομικό «θες να σε πάμε εμείς με περιπολικό;» αλλά, όπως είπε, «ο Γιώργος αρνήθηκε, μας είπε δεν αντέχω άλλο και εκεί έχασε τις αισθήσεις του».
Ο υπαστυνόμος των ΜΑΤ δήλωσε συγκλονισμένος από τον τραυματισμό προσθέτοντας για τον 31χρονο συνάδελφό του ότι «τον έχω έχω από το 2011 επειδή είμαι και εκπαιδευτής. Τον είχα είχα από την πρώτη ημέρα στην υπηρεσία. Είναι δύσκολο αυτό και θα με συνοδεύει για όλη μου τη ζωή».
