Το «πρώτο πλήγμα» στοιχειώνει τον ελληνικό σχεδιασμό – Οι πιθανότητες για Ελλάδα & Τουρκία στα μοντέλα εξομοίωσης

Η φράση «πρώτο πλήγμα» έχει στοιχειώσει ολόκληρο τον σχεδιασμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και τη νυν πολιτική ηγεσία της χώρας η οποία με ιδιαίτερο προβληματισμό έχει παρακολουθήσεις τις ενημερώσεις των Αρχηγών των Επιτελείων για το τι θα μπορούσε να σημάνει κάτι τέτοιο που αντί για ελληνικό κτύπημα εξαπολυόταν σε βάρος της Ελλάδας ένα πρώτο πλήγμα από την πλευρά της Τουρκίας.

Αντίστοιχα, όπως έχει αποκαλύψει το pronews.gr έχει συζητηθεί η πιθανότητα από ελληνικής πλευράς να εξαπολυθεί πρώτο πλήγμα.

Και σε κάθε περίπτωση καμία προσέγγιση περί «πρώτου πλήγματος» δεν έχει νόημα αν χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Δεδομένου του υψηλού βαθμού ετοιμότητας του αντιπάλου και της πληροφοριακής υπεροχής των συμμαχικών δυνάμεων που παρακολουθούν τα πάντα για να εξασφαλισθεί ο αιφνιδιασμός του πρώτου πλήγματος στο στρατιωτικό επίπεδο πρέπει να εξασφαλισθεί η επιτυχία της αντισυμβατικής και ίσως αντιθεσμικής επιχείρησης παραπλάνησης.

Το θέμα είναι πώς «σφραγίζεις» έναν ολόκληρο μηχανισμό χιλιάδων προσωπικού και μάλιστα… ελληνικό με ότι αυτό συνεπάγεται, εν έτει 2019, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή διαρροή. Αρα προϋπόθεση είναι η παραπλάνηση. Χωρίς την προηγούμενη επιχείρηση παραπλάνησης εχθρικών και δυνάμεων τρίτων χωρών το δόγμα του πρώτου πλήγματος καθίσταται ανενεργό και άκρως επικίνδυνο!

Οπως σημειώναμε τότε υπάρχει αγωνία στους περισσότερους ανώτατους αξιωματικούς για το τι μέλλει γενέσθαι, δεδομένων των προβλημάτων που υπάρχουν σε ότι αφορά το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ενα αξιόμαχο από το οποίο «απουσιάζουν» πάνω από 25 δισ. ευρώ νέων εξοπλισμών και αναβαθμίσεων των νυν όπλων των τριών Κλάδων που έπρεπε να είχαν ενταχθεί την τελευταία δεκαετία στο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων και τώρα απλά δεν υπάρχουν, λόγω της οικονομικής καταστροφής.

Να θυμίσουμε τα λόγια που είπε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου μιλώντας στον πρωθυπουργό:

«Δεν έχω τα όπλα που χρειάζομαι για να κάνω αυτό που πρέπει, αλλά ακόμα μπορώ να νικήσω. Με μία προϋπόθεση: Να κτυπήσω πρώτος. Η σύγκρουση δεν θα διαρκέσει περισσότερο από 2-3 ημέρες.

Πρέπει όμως να έχω την δυνατότητα να επιλέξω όπλα, χρόνο, τόπο και τρόπο εμπλοκής για να λειτουργήσουν οι όποιες δυνάμεις μου πολλαπλασιαστικά. Αν δεχθούμε πρώτοι πλήγμα, η κατάσταση θα γίνει εξαιρετικά δυσχερής».

Πλέον και ειδικά αυτή την προεκλογική εβδομάδα που διανύουμε, ο φόβος είναι να μην υπάρξει κίνηση από την πλευρά της Τουρκίας που θα ήθελε να προκαταβάλει και την επόμενη ελληνική πολιτική ηγεσία που όπως όλα δείχνουν θα διαδεχθεί την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Σε προηγούμενη απόρρητη μελέτη του ΓΕΕΘΑ που βασίζεται σε συστήματα θεωρητικής προσομοίωσης (Combat Modeling – φωτό) ο κίνδυνος κατάρρευσης της αμυντικής ικανότητας της Ελλάδας αν δεχθεί πρώτη αιφνιδιαστικό πλήγμα είναι του επιπέδου του 70%!

– Συγκεκριμένα ο κίνδυνος συνολικής κατάρρευσης της αμυντικής ικανότητας από το πρώτο μαζικό πλήγμα του θεωρητικά ισχυρότερου αντιπάλου, όπως είναι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, έδειξαν ότι η συνολική απώλεια μαχητικής ικανότητας ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από μαζικό πολυμέτωπο πρώτο τουρκικό πλήγμα σε realistic scenario θα αγγίξει το 70%.

– Στην αντίθετη περίπτωση ελληνικού πρώτου πλήγματος η θεωρητική προσομοίωση κατέληγε σε συνολική απώλεια μαχητικής ικανότητας των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων της τάξεως του 50%.

Τι σημαίνει το παραπάνω (κι εδώ βρίσκεται ίσως η «λεπτομέρεια» του αποκλεισμού ελληνικού πρώτου πλήγματος από την πολιτική ηγεσία): Οτι και με 50% απώλεια, το υπόλοιπο 50% αρκεί για να αντεπιτεθεί διατηρώντας υλική υπεροχή κατά των ελληνικών ΕΔ. Το ελληνικό 30%, όμως, που θα επιβιώσει, σημαίνει απώλεια εδάφους!

Οι υποκειμενικές θεωρητικές προσεγγίσεις σε ιδανικές συνθήκες είναι ενδεικτικές κι όχι πραγματικές ωστόσο δείχνουν το λογικό συμπέρασμα ότι το πρώτο χτύπημα του πιο ισχυρού είναι πιο καταστρεπτικό από το αντίστοιχο του θεωρητικώς αδύναμου και καλό είναι να αποφευχθεί.

– Σε όλα τα σενάρια δεν υπάρχει αυτό που λέμε «Ελεγχόμενο Θερμό Επεισόδιο». Ο κίνδυνος απώλειας ελέγχου κρίσης κι απρόβλεπτης εξέλιξης, τόσο σε έκταση όσο σε διάρκεια και σε εξέλιξη είναι εξαιρετικά πιθανός.

Και όσο ανεβαίνει η προσπάθεια να ελεγχθεί το επεισόδιο και να μην πάρει έκταση, τόσο πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να αποβεί σε βάρος της ελληνικής πλευράς! Με όλα τα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν!

Μάλιστα αναφέρεται σε μια μελέτη ότι η δυσμενής κι εκτός αρχικού σχεδιασμού εξέλιξη του Αττίλα 2 στην Κύπρο μετά την λήξη του Αττίλα 1 και η απώλεια οκταπλάσιου εδάφους στον Αττίλα 2 σε σχέση με τον Αττίλα 1, είναι ένα ακόμα παράδειγμα ότι όσο προσπαθεί η πλευρά του αμυνόμενου να περιορίσει την έκταση της σύγκρουσης και να μην «ανοίξει» μέτωπο σε άλλα σημεία που πιθανότατα θα έχει το πλεονέκτημα (π.χ. Εβρος το 1974) τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες της ήττας.

Υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για την απουσία έμπειρων σε πραγματικές ένοπλες συγκρούσεις Ελλήνων αξιωματικών, ειδικά στον Στρατό Ξηράς και κατά δεύτερον στο Ναυτικό και λιγότερο στην Αεροπορία, λόγω της φύσης του Κλάδου.

Αντίθετα απέναντι υπάρχουν χιλιάδες Τούρκων αξιωματικών και κυρίως υπαξιωματικών (που αποτελούν την βάση του κάθε Στρατού) με μεγάλη εμπειρία σε πολεμικές συγκρούσεις. Στην Συρία π.χ. ενεπλάκησαν συνολικά περί τις 25.000 Τούρκων αξιωματικών, υπαξιωματικών και επαγγελματιών στρατιωτών.

Κλάσμα των του συνολικού αριθμού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά πολύ μεγάλος αριθμός «για να γίνει η ζημιά» σε ένα ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Ενα άλλο στοιχείο στα μοντέλα που χρησιμοποιούνται είναι οι πιθανές σφαγές ελληνικού άμαχου πληθυσμού σε περιοχές που θα καταληφθούν προσωρινά προκειμένου να καμφθεί η ελληνική πολιτική ηγεσία και να διατάξει «Παύσατε πυρ».

Αντίστοιχα για ένα ελληνικό πρώτο πλήγμα, εκτός από πλεονεκτήματα υπάρχουν και κίνδυνοι:

1. Η διαρροή των σχετικών πληροφοριών από τρίτη δύναμη π.χ. Ρωσία ή Αζερμπαϊτζάν ή Κατάρ ή κάποια άλλη φιλική προς την Αγκυρα, δύναμη και η απώλεια του πλεονεκτήματος του αιφνιδιασμού με καταστροφικά αποτελέσματα για το πρώτο κύμα

2. Ο εκνευρισμός χωρών όπως οι ΗΠΑ ή η Βρετανία σε περίπτωση ενός ελληνικού πρώτου πλήγματος που δύναται να ανατρέψει τους μακροπρόθεσμους γεωπολιτικούς κι ενεργειακούς σχεδιασμούς και η παρέμβαση τους στο πεδίο της μάχης με δράσεις ηλεκτρονικού η και αντισυμβατικού πολέμου σε βάρος του επιτιθέμενου.Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και το 1974 στην Κύπρο και τον Αύγουστο του 1964.