Σκύρος: Γιατί επιλέχθηκε για «άσκηση ανακατάληψης» ένα νησί τόσο κοντά στην Αττική

Μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η επιλογή του Σκύρου ως το «επίκεντρο» της άσκησης «Μέγας Αλέξανδρος 2020» που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή 1.000 πεζοναυτών από Ελλάδα, ΗΠΑ και Γαλλία.

Το βασικό σενάριο της άσκησης που εκτελέστηκε σήμερα, περιελάμβανε αποβατική ενέργεια των ανωτέρω δυνάμεων για την ανακατάληψη του νησιού που προηγουμένως είχε καταληφθεί από δυνάμεις του εχθρού.

Η επιλογή του κεντρικού αυτού νησιού του Αιγαίου, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά κυριότερα «κεντρικού» σε ότι αφορά την αμυντική διάταξη της Ελλάδας, καθώς συνιστά κύριο «πυλώνα» της ελληνικής αεράμυνας (εναέριας και επίγειας) χαρακτηρίζει αυτομάτως και τη σημασία που αντιπροσωπεύει στον σχεδιασμό των ΕΔ της χώρας.

Να σημειωθεί πως πρόκειται για την δεύτερη μεγάλη άσκηση που πραγματοποιείται σε νήσο “δεύτερης γραμμής” μετά την άσκηση “Παρμενίων” στη Σαμοθράκη. Και όχι μόνο δεύτερης γραμμής, αλλά το νησί “ακουμπά” γεωγραφικά σχεδόν στην Εύβοια, πολύ πιο “πίσω” από την Σαμοθράκη, κάτι που σημαίνει πως ουδείς στα Επιτελεία κρίνει πως πρόκειται για ένα “φανταστικό” ή “ακραίο” σενάριο.

Ακριβώς το αντίθετο.

Η κατάληψη της Σκύρου, από τουρκικές δυνάμεις σε μια αιφνιδιαστική ενέργεια η οποία δεν διαθέτει αξιόλογες δυνάμεις στο έδαφος, συνιστά ένα σενάριο για το οποίο το pronews.gr έχει προειδοποιήσει με άρθρα του (και στο περιοδικό ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ) τουλάχιστον από το 2011, με το ΓΕΕΘΑ να αρχίζει να εξετάζει το εφιαλτικό αυτό σενάριο σοβαρά με τα σχετικά δημοσιεύματα.

Τότε ίσως η Τουρκία δεν είχε όλα τα μέσα για να πραγματοποιήσει μια τέτοια επιχείρηση, σήμερα όμως τα διαθέτει και μάλιστα τα ενισχύει διαρκώς.

Τόσο με την ενίσχυση του Ναυτικού της με σκάφη αμφίβιων επιχειρήσεων όπως το TCG Anadolu όσο και με τη συνεχή ενίσχυση του αεραποβατικού της στόλου με 100+ νέα ελικόπτερα T-70i, είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα της πρωτοφανούς ενίσχυσης των δυνάμεών της.

Γιατί η Σκύρος

Η Σκύρος δεσπόζει στο κέντρο του αιγιακού Αρχιπελάγους, σε απόσταση 130 χλμ. από το μητροπολιτικό κέντρο της Αθήνας και 160 χλμ. από την Τένεδο και αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα του ελληνικού συστήματος αεράμυνας απέναντι στην απειλή εξ Ανατολών, ενώ έχει συγκεντρώσει στις αεροπορικές και ναυτικές εγκαταστάσεις της την «αφρόκρεμα» των πλέον προηγμένων συστημάτων μάχης του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας.

Συστοιχίες ΜΜ-40 Βlock II Exocet εδάφους-επιφανείας, A/A συστήματα MIM-104 Patriot PAC-3, SHORADS «Βέλος», έδρα της 135 Σμηναρχίας Μάχης με Mirage 2000-5 Mk2 και 2000EGM/BGM και F-4E Peace Ιcarus 2000 της 339Μ και δεκάδες άλλα συστήματα είναι συσσωρευμένα σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα γης.

Με τα τακτικά δεδομένα που ίσχυαν μέχρι πριν λίγα χρόνια, η Σκύρος θεωρείτο απρόσβλητη από επίγειες δυνάμεις, λόγω της απόστασης που τη χωρίζει από τις μικρασιατικές ακτές. Σήμερα αυτό δεν ισχύει.

Η αφέλεια της «στρατηγικής ασφάλειας» της Σκύρου καταδεικνύεται από το γεγονός ότι στο νησί δεν εδρεύει ούτε μία (!) μονάδα του Ελληνικού Στρατού, παρά το γεγονός ότι το Ναυτικό και η Αεροπορία έχουν συγκεντρώσει τεράστιο όγκο οπλικών συστημάτων και έχουν αναλάβει το ρόλο του «συνδετικού κρίκου» μεταξύ του βόρειου τομέα, στον οποίο δεσπόζει η Λήμνος και του απομακρυσμένου νότιου τομέα, της Κρήτης.

Επίσης, η Σκύρος αποτελεί την αντιαεροπορική «ασπίδα» της Αττικής, αλλά και του κύριου ναύσταθμου του ΠΝ στη Σαλαμίνα.

Επιπλέον, αποτελεί την κύρια επίγεια βάση ανάσχεσης σε αεροπορικές προσβολές από την Ανατολή, των αεροπορικών βάσεων Αγχιάλου και Λάρισας!

Καθίσταται λοιπόν ευνόητο ότι αν για οποιονδήποτε λόγο πάψει να υφίσταται ο ρόλος της Σκύρου ως προκεχωρημένου αεροδρομίου, αντιαεροπορικού πυλώνα και βάσης προσβολής στόχων επιφανείας, το όλο σύστημα ασφάλειας του Αρχιπελάγους θα καταρρεύσει και μάλιστα με θεαματικό τρόπο!

Η μη ύπαρξη στρατιωτικών μονάδων και μέσων έγκαιρης προειδοποίησης πολύ χαμηλά ιπτάμενων εναέριων μέσων, που θα μπορούσαν να μεταφέρουν καταδρομικά τμήματα του εχθρού, μπορεί να αποβούν καταστροφικά για μία αμυντική σχεδίαση που έχει τις ρίζες της σε συστήματα και δόγματα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.

Με απλά λόγια, αν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εάν τολμήσουν να επιτεθούν και να καταλάβουν προσωρινά με αεροκίνητη επιχείρηση τη νήσο Σκύρο και τις εκεί ευρισκόμενες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, σε συνδυασμό με μία παράλληλη επιχείρηση κατάληψης νήσου ή νήσων στο Αν. Αιγαίο που θεωρούν αμφισβητήσιμα, με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να αντιδράσουν σε αυτό το σενάριο η ελληνική κυβέρνηση και φυσικά οι Ένοπλες Δυνάμεις;

Το σενάριο της κατάληψης

«Ξεκινώντας από τις ακτές της Τουρκίας, τέσσερις ομάδες των τουρκικών δυνάμεων θα ξεκινήσουν από δύο διαφορετικές τοποθεσίες των τουρκικών ακτών.

Η ομάδα που έχει αποστολή την κατάληψη του αεροδρομίου της 135 ΣΜ και της 22ης Μοίρας των πυραύλων Patriot PAC3, θα ξεκινήσει από τη βάση του Μπαλικεσίρ με κατεύθυνση τη νήσο Τένεδο, στα πλαίσια μίας άσκησης που έχει πραγματοποιηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και θεωρείται πια ρουτίνα από τους Έλληνες ελεγκτές αεράμυνας.

Η απόσταση μεταξύ της βάσης του Μπαλικεσίρ και της Τενέδου είναι 162 χλμ και τα ελικόπτερα μπορούν να πετάξουν χωρίς περιορισμούς για την απόκρυψη του ίχνους τους, με οικονομική ταχύτητα και με χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.

Στο νησί, μόλις τα ελικόπτερα προσγειωθούν, επιβιβάζονται άμεσα οι καταδρομείς που έχουν μεταφερθεί ημέρες πριν στο νησί μυστικά, ντυμένοι σαν πολίτες. Άλλωστε, ο αριθμός τους δεν είναι μεγάλος.

Για την αποστολή αυτή χωρίζονται σε δύο υποομάδες και θα εμπλακούν 2 ελικόπτερα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, τα οποία θα λειτουργούν ως καθοδηγητές της ομάδας των ελικοπτέρων που ακολουθούν χάρη στο Radar και τα ηλεκτροπτικά συστήματα με τα οποία είναι εξοπλισμένοι.

Η ομάδα ελικοπτέρων που ακολουθεί αποτελείται από 9 AS-532 U2 Cougar Mk2 και 5 AS-532 Α2 Cougar Mk2. Συνολικά, η δύναμη αυτή κρούσης αποτελείται από 300 άνδρες πλήρως εξοπλισμένους και άρτια εκπαιδευμένους χάρη στις επιχειρήσεις που διεξάγει ο τουρκικός Στρατός στην νοτιοανατολική Τουρκία τα τελευταία 25 χρόνια.

Για την προστασία και την υποστήριξη της ομάδας αυτής, η Τούρκοι επιτελείς έχουν επιλέξει 4 ελικόπτερα Τ-129, τα οποία με το συνδυασμό του φορτίου τους, που αποτελείται από τα αντιαρματικά βλήματα UMTAS, τις κατευθυνόμενες με Laser ρουκέτες Cirit και τα βλήματα αέρος-αέρος Stinger, μπορούν να παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη στους καταδρομείς τόσο κατά τη φάση της πτήσης προς το στόχο, όσο και κατά την προσέγγιση και αποβίβαση τους.

Η δεύτερη ομάδα έχει ως στόχο της το Radar της 7ης ΜΣΕΠ και τη βάση του Πολεμικού Ναυτικού στα νότια του νησιού, με τους πυραύλους επιφανείας-επιφανείας MM-40 Exocet που βρίσκονται σε αυτή.

Η δύναμη αυτή αποτελείται από 2 ελικόπτερα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, 9 AS-532 U2 Cougar Mk2 και 1 AS-532 Α2 Cougar Mk2 και 4 επιθετικά ελικόπτερα Τ-129. Σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα με τη διαθεσιμότητα των ελικοπτέρων, οι Τούρκοι επιτελείς έχουν προβλέψει να υπάρχουν 3 και 3 ελικόπτερα τύπου AS-532 U2 Cougar Mk2 σε ετοιμότητα για άμεση αντικατάσταση για κάθε ομάδα.

Όμοια και για την περίπτωση των Τ-129 υπάρχει πρόβλεψη για 2 ακόμα ελικόπτερα έτοιμα να δράσουν ανά πάσα στιγμή. Το δεύτερο κύμα, όπως έχει αναφερθεί παραπάνω, θα αποτελείται από τα 10 S-70A28D ASAM, S-70A28 Blackhawk CSAR και S-70D28 Blackhawk CSAR.

Το δεύτερο κύμα θα ακολουθήσει την ίδια πορεία των δύο προηγούμενων ομάδων με χρονική καθυστέρηση μίας ώρας, μοιρασμένα σε 8 ελικόπτερα για την 135 ΣΜ και την 22η Μοίρα Patriot PAC3 και τα υπόλοιπα 2 για τη βάση Radar και τη βάση του Πολεμικού Ναυτικού με τους πυραύλους επιφανείας-επιφανείας MM-40 Exocet.

Ενώ τα υπόλοιπα 6 ελικόπτερα AS-532U2 Cougar Mk2 που ανήκουν στην εφεδρεία θα αξιοποιηθούν κατάλληλα από το επιτελείο που συντονίζει την επιχείρηση ανάλογα με την πορεία αυτής.

Η πορεία που θα ακολουθήσουν τα ελικόπτερα αυτής της ομάδας θα είναι σαφώς πιο δύσκολη και πιο επικίνδυνη. Ξεκινώντας από την περιοχή απέναντι από την Χίο, η ομάδα αυτή θα πρέπει να ακολουθήσει μία πορεία μεταξύ των νήσων Χίου και Λέσβου.

Και οι δύο ομάδες θα πρέπει να έχουν τον απόλυτο συγχρονισμό, ενώ οι πληροφορίες που οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών και η ΜΙΤ έχουν συλλέξει έχουν αξιοποιηθεί κατάλληλα.

Με βάση τις πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί για τη Σκύρο και τις αντίστοιχες για τα παρατηρητήρια της Χίου και της Λέσβου, οι Τούρκοι σχεδιαστές της επιχείρησης γνωρίζουν ποια παρατηρητήρια υπολειτουργούν, λόγω τεχνικών προβλημάτων ποιά δεν λειτουργούν διότι δεν υπάρχουν τα ανταλλακτικά που θα έπρεπε να είναι διαθέσιμα άμεσα, τί δυνατότητες έχουν αυτά που δουλεύουν, ποιά είναι τα τυφλά σημεία και τέλος, ποιοί είναι οι χρόνοι αντίδρασης των παρατηρητηρίων μόλις εντοπίσουν κάποιο στόχο.

Η χρονομέτρηση των αντανακλαστικών του ελληνικού συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης είναι βασικός παράγοντας στο σχεδιασμό τους. Η αντίληψη της κατάστασης από τους Έλληνες Επιτελείς είναι επίσης ένας παράγοντας που θα επηρεάσει τον τελικό σχεδιασμό. Η πορεία και η συχνότητα των περιπολιών των ελληνικών σκαφών είναι ακόμα μια σημαντική παράμετρος, αφού τα τουρκικά ελικόπτερα

θα πρέπει να πετούν χαμηλά. Όλα αυτά συγκεντρώνονται και αξιολογούνται σε συνδυασμό με τον φάκελο των ελληνικών ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών που τον έχουν ετοιμάσει πολύ καιρό νωρίτερα. Όσον αφορά τις συνεχόμενες ασκήσεις στο Αιγαίο, αυτές δεν ήταν τίποτα άλλο από πρόβες της επιχείρησης.

Το μόνο που λείπει είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή, η οποία εξαρτάται από τον καιρό αλλά και από την κατάσταση των ελληνικών δυνάμεων πάνω στα τρία νησιά.

Η χρονική περίοδος είναι συγκεκριμένη, από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι τα τέλη Μαρτίου και αυτό γιατί τότε δεν υπάρχει στην περιοχή η δύναμη της Frontex που περιπολεί συνεχώς με πτητικά και θαλάσσια μέσα.

Παράλληλα την περίοδο αυτή, οι καιρικές συνθήκες είναι σε γενικές γραμμές δυσμενείς, γεγονός που διευκολύνει τις πτήσεις ελικοπτέρων σε χαμηλό ύψος πάνω από τη θάλασσα, χωρίς να μπορούν να γίνουν αντιληπτά λόγω του περιορισμού της απόδοσης των εχθρικών συστημάτων Radar.

Ο λόγος είναι απλός: ο υψηλός κυματισμός της θάλασσας και το θαλάσσιο σπρέι που προκαλείται από τον ισχυρό άνεμο, αυξάνει το θόρυβο υποβάθρου του Radar και περιορίζει δραστικά την πιθανότητα ανίχνευσης του ελικοπτέρου από τον αισθητήρα, ειδικά όταν αυτό πετά χαμηλά κάτω από το επίπεδο των 100 μέτρων.

Αν σε αυτό προσθέσουμε και την χαλάρωση που υπάρχει κατά τη διάρκεια της νύκτας, ιδιαίτερα εν μέσω κακοκαιρίας, τότε οι πιθανότητες να περάσουν τα ελικόπτερα απαρατήρητα αυξάνονται.

Μία τελευταία παράμετρος που οι Τούρκοι σχεδιαστές λαμβάνουν υπόψη τους είναι το γενικότερο κλίμα χαλάρωσης που υπάρχει στις ελληνικές μονάδες τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές.

Η επιχείρηση ξεκινά

Αργά το βράδυ ενός Σαββάτου του Ιανουαρίου ή Φεβρουαρίου του 2020, οι δύο ομάδες ελικοπτέρων ξεκινούν από τις βάσεις εξορμήσεώς τους με δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Τα εξοπλισμένα με ηλεκτροπτικά συστήματα και κατάλληλα για χαμηλές πτήσεις κατά τη διάρκεια της νύκτας ελικόπτερα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, πετούν μπροστά οδηγώντας τα υπόλοιπα ελικόπτερα του σχηματισμού που ακολουθούν.

Η πτήση γίνεται στα 50 με 70 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα ελληνικά Radar δυσκολεύονται να εντοπίσουν με ακρίβεια τα ίχνη των ελικοπτέρων, αφού λόγω του καιρού και των κυμάτων που φτάνουν μέχρι και τα 4+ μέτρα οι ψευδοσυναγερμοί είναι συνεχείς.

Άλλωστε, οι Τούρκοι χειριστές των συστημάτων ECM από την τουρκική ακτή παρεμβάλουν με ηλεκτρονικό θόρυβο τα ελληνικά Radar δημιουργώντας κάποιο προβληματισμό στους Έλληνες χειριστές, αλλά τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, τέτοια περιστατικά έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν.

Το προσωπικό των παρατηρητηρίων έχουν λουφάξει λόγω του κρύου και του ανέμου. Οι ομάδες των ελικοπτέρων ξέρουν από πού να περάσουν, αφού οι υπηρεσίες πληροφοριών έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους.

Είναι Σάββατο βράδυ, χειμώνας με άσχημο καιρό και όσοι έχουν έξοδο διασκεδάζουν στα μαγαζιά των νησιών. Όσοι έχουν υπηρεσία απλά περιμένουν να περάσει η ώρα για να πάνε να ξεκουραστούν.

Η κούραση της εβδομάδας αρχίζει σιγά-σιγά να βαραίνει τα μάτια των ατόμων που έχουν βάρδια εκείνη τη νύκτα. Τα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού περιμένουν την επόμενη μέρα για να συνεχίσουν τις περιπολίες τους.

Όσον αφορά τα μεγάλα εμπορικά πλοία, το ηλεκτροπτικό σύστημα των ελικοπτέρων Yarasa μπορεί να τα εντοπίσει με μεγάλη ευκολία από μεγάλη σχετικά απόσταση και να τα αποφύγουν.

Όλα τα ελικόπτερα πετούν με σιγή ασυρμάτου αξιοποιώντας τις διόπτρες νυκτερινής όρασης AN/AVS-6 και φυσικά ακολουθώντας το πρωτοπόρο S-70A28Y Blackhawk/YARASA, το οποίο είναι και το πλέον κατάλληλο για αυτή την αποστολή, για αυτό άλλωστε ονομάζεται και YARASA, που σημαίνει νυχτερίδα στα τουρκικά.

Μετά από 50 λεπτά πτήσης, η πρώτη ομάδα ελικοπτέρων που ξεκίνησε από την Τένεδο θα βρίσκεται πλησίον του στόχου της.

Τα λιγοστά φώτα της 135 ΣΜ αρχίζουν να λαμπιρίζουν στα AN/AVS-6. Η δεύτερη ομάδα ελικοπτέρων χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να φτάσει στο στόχο της, επειδή ξεκίνησε από τη βάση των πεζοναυτών στην Φώκεα.

Ουσιαστικά, η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων είναι πολύ μικρή, μόλις 10 λεπτά περισσότερο χρόνο πτήσης για τη δεύτερη ομάδα για αυτό και αναχώρησε από την βάση των πεζοναυτών λίγο νωρίτερα.

Πετώντας χαμηλά στα 50 μέτρα τα ελικόπτερα διασχίζουν το 46 χλμ. πλάτους πέρασμα μεταξύ της Λέσβου και της Χίου κατευθυνόμενη προς τη Σκύρο.

Μετά από μία πτήση χωρίς εκπλήξεις, μόλις οι δύο ομάδες ελικοπτέρων έφτασαν στους στόχους τους, αντιμετώπισαν αυτό που περίμεναν. Πλήρη ησυχία, όπως αρμόζει σε ένα Σαββατόβραδο στις στρατιωτικές μονάδες.

Στην 135 ΣΜ τα ελικόπτερα προσεγγίζουν την περιοχή πλησίον των καταλυμάτων και προσγειώνονται στα χωράφια που βρίσκονται μεταξύ του Διοικητηρίου και της θάλασσας. Τούρκοι βατραχάνθρωποι που έχουν μεταφερθεί στην περιοχή με υποβρύχιο έχουν εξοντώσει τις φρουρές που βλέπουν προς τη θάλασσα, καθαρίζοντας το χώρο για την προσγείωση των ελικοπτέρων.

Άλλα ελικόπτερα προσγειώνονται πλησίον των εγκαταστάσεων της ΜΑΦ και καταλαμβάνουν τα αντιαεροπορικά στοιχεία. Μία άλλη ομάδα προσγειώνεται πλησίον του Κέντρου Επιχειρήσεων εξουδετερώνοντας τις τηλεπικοινωνίες.

Μία άλλη ομάδα προσγειώνεται κοντά στην είσοδο της μονάδας για να αποκόψει την μονάδα από τον υπόλοιπο νησί. Συνολικά, 9 ελικόπτερα AS-532 U2 Cougar Mk2, ένα AS-532 Α2 Cougar Mk2 και ένα ελικόπτερο S-70A28Y Blackhawk/YARASA θα προσγειωθούν εντός του χώρου της βάσης, ενώ τα υπόλοιπα ελικόπτερα, ένα S-70A28Y Blackhawk/YARASΑ και 3 ελικόπτερα AS-532 Α2 Cougar Mk2 θα προσγειωθούν στο χώρο της 22ης Μοίρας Patriot.

Τέλος, ένα ακόμα ελικόπτερο AS-532 Α2 Cougar Mk2 προσγειώνεται στο χώρο πλησίον του πύργου ελέγχου κοντά στην 22η Μοίρα, ολοκληρώνοντας την κατάληψη του αεροδρομίου.

Συνολικά, 300 άνδρες τρέχουν με ενθουσιασμό να αιφνιδιάσουν το ανήμπορο να αντιδράσει προσωπικό της μονάδας.

Η αντίσταση στο έδαφος ελάχιστη.

Οι φρουροί εξουδετερώνονται εύκολα από τους Τούρκους βατραχανθρώπους που έχουν ξεκινήσει από νωρίς τη διείσδυση στο νησί. Κάποιες αψιμαχίες από σκοπούς που δεν εξουδετερώθηκαν θα καμφθούν εντός ολίγων λεπτών από υπέρτερα εξοπλισμένους και εκπαιδευμένους άντρες. Έτσι ή αλλιώς στο νησί δεν υπάρχει στρατιωτική φρουρά.

Ναύτες και σμηνίτες που απλώς περίμεναν να πάρουν το απολυτήριο της εξάμηνης θητείας τους…

Εγκαταστάσεις ανατινάσσονται. Άλλωστε, τα Τ-129 επιτηρούν την περιοχή της επιχείρησης…

Ο αιφνιδιασμός είναι τέλειος. Τα συστήματα αεράμυνας της μονάδας δεν αντέδρασαν γιατί πολύ απλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνος και προειδοποίηση και δεν υπάρχει κανένα από τα δύο.

Λίγα χιλιόμετρα πιο νότια, η 7η ΜΣΕΠ θα έχει την ίδια μοίρα, αφού το S-70A28Y Blackhawk/YARASA και τα 5 AS-532 U2 Cougar Mk2 έχουν αποβιβάσει τους καταδρομείς που μετέφεραν.

Οι 110 άνδρες της δεύτερης υποομάδας θα αντιμετωπίσουν μία σαφώς μικρότερη δύναμη ανδρών στη βάση του Radar, οι οποίοι θα προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχει συμβεί.

Ούτε αντιαεροπορικά πυροβόλα, ούτε πύραυλοι Stinger έχουν βγει από τις αποθήκες για να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα, γιατί πολύ απλά κανείς δεν θα μπορεί να πιστέψει ότι Σάββατο βράδυ ένας λόχος καταδρομών διέσχισε το Αιγαίο και βρέθηκε στην αυλή της Αθήνας, μόλις 130 χλμ από την Ομόνοια!

Βέβαια, ποτέ δεν έβγαιναν τα συστήματα κατά την διάρκεια της νύκτας από τις αποθήκες. Λιγότερη φθορά, λιγότερος φόβος για ατυχήματα.

Ανάλογη έκπληξη θα νοιώσουν και οι ναύτες της βάσης του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι βλέπουν τα ελικόπτερα το ένα μετά το άλλο, να προσγειώνονται σε αυτή την απόμερη περιοχή του νησιού.

Άλλοι 110 άνδρες από τα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, 4 AS-532 U2 Cougar Mk2 και το μοναδικό AS-532 Α2 Cougar Mk2 εξορμούν προς τους κοιτώνες και τα υπόστεγα που φυλάσσονται οι πολύτιμοι πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας MM-40 Exocet. Οι Τούρκοι κομάντος βάλλουν με μικρές ριπές και εξουδετερώνουν όσους δεν είχαν εξοντώσει οι ομάδες αναγνώρισης.

Με εκρηκτικά ανοίγουν τις θύρες των εγκαταστάσεων που έχουν προλάβει να κλειδωθούν και εισέρχονται στο εσωτερικό τους.

Την ίδια στιγμή, μία άλλη δύναμη με 7 ελικόπτερα S-70A28 CSAR και 1 ελικόπτερο S-70A28D ASAM και με την υποστήριξη 4 AH-1W, καταλαμβάνει δύο μικρά κατοικημένα νησιά στην περιοχή της Δωδεκανήσου, στα οποία συναντά σχετική αντίσταση από τις τοπικές φρουρές.

Οι 88 άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων με την υποστήριξη των 4 AH-1W καταστέλλουν όποια αντίσταση βρίσκουν μπροστά τους, χάρη πρωτίστως στον αιφνιδιασμό και δευτερευόντως στην ανώτερη ισχύ πυρός που παρέχουν τα επιθετικά ελικόπτερα.

Ο πανικός που κυριεύει τους κατοίκους της περιοχής θα είναι ο καλύτερος σύμμαχος για την επιτυχία του τουρκικού εγχειρήματος στα Δωδεκάνησα. Οι σκηνές των πρώτων Ελλήνων προσφύγων από το 1964, θα σοκάρουν την ελληνική κοινωνία, η οποία μουδιασμένη, όπως και τη νύχτα των Ιμίων, θα ζητά απαντήσεις.

Ο κύβος ερρίφθη. Τρία ελληνικά νησιά έχουν καταληφθεί, μαζί με το στρατιωτικό υλικό και το προσωπικό που επάνδρωνε τις βάσεις και τις φρουρές των νησιών. Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο, η κοινωνία έχει παγώσει, οι Ένοπλες Δυνάμεις ακόμα να συνέλθουν από το σοκ.

Όλοι αναζητούν μία λύση άμεσα, αλλά το ζήτημα είναι λύση για πού, για ποιο νησί. Για τη Σκύρο ή για τα δύο άλλα νησάκια στα Δωδεκάνησα που έχουν καταληφθεί από τους Τούρκους κομάντος;».