Γ.Ε.ΕΘ.Α
Με εγκαύματα και κατάγματα νοσηλεύονται στο 401ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο και το 251ο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας οι τρεις τραυματίες της αποστολής ελληνικής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, ενώ άλλοι πέντε αναμένεται να πάρουν σήμερα εξιτήριο.
Στο μεταξύ έχει ξεκινήσει η έρευνα από το ΥΔΕΖΙ (Υποδιεύθυνση Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας) στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης που διενεργεί εισαγγελέας σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στην ασύλληπτη αυτή τραγωδία.
Tο αγροτικό όχημα το οποίο βρέθηκε να κινείται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο που μετέφερε την ελληνική αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, και προκάλεσε μία πολύ ισχυρή έκρηξη που δεν δικαιολογείται από την σύγκρουση αυτή καθεαυτή.
Για το αν έχουν τελεστεί τυχόν αξιόποινες πράξεις όπως ανθρωποκτονία κατά συρροή και σωματικές βλάβες κατά συρροή από πρόθεση ή και αμέλεια διεξάγεται έρευνα των εισαγγελικών αρχών.
Υπενθυμίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους η Αντιπλοίαρχος (ΥΝ) Γλυκερία Μεμεκίδου, η Επισμηναγός (ΥΝ) Ευαγγελία Ανδρεαδάκη της Διεύθυνσης Υγειονομικού και ο Αρχιλοχίας (ΠΖ) Γιώργος Βούλγαρης της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου, καθώς και δύο αδέλφια που παρείχαν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους ως διερμηνείς, ο Φίλιππος και η Άντζελα Μανδαλιού, παιδιά του προέδρου της ελληνικής κοινότητας Βεγγάζης, Κανάκη Μανδαλιού. Τα θύματα ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.
Οι οικογένειες των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που έχασαν τη ζωή τους στο φρικτό τροχαίο προσπαθούν να διαχειριστούν την απώλεια των δικών τους ανθρώπων.
«Μόνο ένας αρχαίος τραγικός μας, θα μπορούσε να αποδώσει την ιστορία αυτής της οικογένειας, με τις τόσες θυσίες, με τις τόσες δοκιμασίες, με τρία από τα μέλη της να φεύγουν από δυστύχημα και τα δύο από αυτά τα μέλη να είναι στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και να πεθαίνουν στο καθήκον», λέει η νονά της άτυχης επισμηναγού Εύης Ανδρεαδάκη. Και, όπως συμβαίνει στις τραγωδίες, το πένθος στην οικογένεια είναι πολλαπλό καθώς ο θείος της Εύης είχε χαθεί σε αεροπορικό δυστύχημα.
Τραγικό πρόσωπο στον χαμό του εκπαιδευτή των Ειδικών Δυνάμεων, Γιώργου Βούλγαρη, η σύζυγός του, Κατερίνα. Μόλις τρία χρόνια ήταν παντρεμένοι και ο χαμός του Γιώργου έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο σπιτικό που είχε μόλις στήσει με την αγαπημένη του. Ο πατέρας της ομολογεί ότι «δεν υπάρχουν λέξεις να που να μπορείς να διαλέξεις την πίκρα να σβήσεις, τον πόνο να πνίξεις, στα γιατί να απαντήσεις».
Στην οικογένεια της Γλυκερίας Μεμεκίδου, συζητούν πώς η Γλυκερία ήθελε διαρκώς να ανακουφίζει τον ανθρώπινο πόνο, να βοηθά και να εξελίσσεται. Με δύο μεταπτυχιακά στη νοσηλευτική ογκολογία περίμενε τη θέση της διδάκτωρος στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Με το ίδιο αίσθημα της προσφοράς στον άνθρωπο είχαν μεγαλώσει και η Αγγέλα με τον Φίλιππο. Ο πατέρας τους, Κανάκης Μανδαλιός δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πώς έχασε δύο παιδιά. Συντετριμμένος, λέει ότι τα δυο αδέρφια «μεγάλωσαν στη Λιβύη, αγαπούσαν τη Λιβύη, δούλευαν εκεί και πήγαν να βοηθήσουν. Θέλανε να πάνε, την πονούσαν την Λιβύη. Έχουν ξαναπάει και σε άλλες αποστολές, θα προσέφεραν ουσιαστική βοήθεια στα μέτρα τα δικά τους, σ΄αυτό που γινόταν».
