Η κυβέρνηση άφησε τις περιοχές νότια και νοτιοανατολικά της Κρήτης εκτός των ερευνών για υδρογονάνθρακες λόγω… Τουρκίας

Πολύς θόρυβος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε σεισμικές έρευνες προς εύρεση πιθανών σημείων με κοιτάσματα υδρογονανθράκων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, στα Ιωάννινα και στον Κυπαρισσιακό Κόλπο.

Δηλαδή πράγματα που έπρεπε να έχουν ξεκινήσει δέκα χρόνια πριν αρχίζουν τώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται κοντά στο τέλος.

Κι όλα αυτά για να γίνουν μετά κάποιες ερευνητικές γεωτρήσεις κι αν γίνουν, σε μέρη όμως που δεν θεωρείται ότι έχουν τα πιθανά μεγάλα κοιτάσματα όπως στα νότια και στα νοτιοανατολικά της Κρήτης.

Πιθανότατα κάτι θα αποδώσουν και ίσως όχι αμελητέο, αλλά ο μεγάλος πλούτος βρίσκεται αλλού και όπως λένε οι Αμερικανοί «no guts no glory».

Περιοχές τις οποίες η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέφυγε να εντάξει στο πρόγραμμα των σεισμικών ερευνών καθώς αυτές εντάσσονται στην «τουρκολιβυκή ΑΟΖ» με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο ναι μεν η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει αλλά δεν το αμφισβητεί εμπράκτως όμως και όσο δεν το κάνει του δίνει υπόσταση.

Σε ότι αφορά την θαλάσσια περιοχή Δυτικά και Νοτιοδυτικά της Κρήτης, χαρακτηρίζεται από την ΕΔΕΥΕΠ ως “η πιο υποσχόμενη περιοχή για την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, αλλά και ταυτόχρονα η λιγότερο ώριμη, όπου είναι επιτακτική η άμεση πρόσκτηση σεισμικών δεδομένων”.

Οι σεισμικές έρευνες ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα με στόχο την πρόσκτηση 11,000 km δισδιάστατων δεδομένων τη χειμερινή περίοδο 2022 – 2023, η ερμηνεία των οποίων θα εξελίσσεται παράλληλα με την έρευνα. Η ερευνητική γεώτρηση τοποθετείται στο 2025 και χαρακτηρίζεται από υψηλό κόστος, της τάξης των 100 εκατ. δολαρίων, λόγω του μεγάλου θαλάσσιου βάθους στην περιοχή, ενώ η έναρξη της παραγωγής, εφόσον εντοπιστεί εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα αναμένεται στα μέσα του 2026. Τα δικαιώματα έρευνας ανήκουν στην Κοινοπραξία ExxonMobil-Helleniq Energy (70-30 %).

Αυτό ίσως και να προχωρήσει λόγω της ExxonMobil δηλαδή λόγω των ΗΠΑ.

Τι θα γίνει όμως με τα νότια και τα νοτιοανατολικά της Κρήτης;

Εκεί τι σκοπεύει να πράξει η Αθήνα; Αποδεδειγμένα Ο κύριος πλούτος των υδρογονανθράκων βρίσκεται εκεί. Αυτό το γνωρίζουμε καθώς η Αίγυπτος στην άλλη «πλευρά» της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ ανακάλυψε το τεράστιο κοίτασμα Ζορ.

Είναι σίγουρο ότι και στη δική μας πλευρά υπάρχει κάτι αντίστοιχο.

Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση αποφεύγει τις περιοχές αυτές για να μην έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία. Όμως αναγκαστικά κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνει καθώς οι ίδιοι οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν να προχωρήσουν σε έρευνες σε αυτές περιοχές.

Tι έχει πράξει η ελληνική κυβέρνηση για να μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Η Ελλάδα προχώρησε όπως είναι γνωστό στην απόκτηση πανάκριβων οπλικών συστημάτων όπως τα μαχητικά τα Rafale F.3R και οι 3 φρεγάτες FDI και το πιο «εύκολο», οικονομικό στην κτήση του και πλέον καταστροφικό όπλο στρατηγικής σημασίας, που είναι πραγματικά Game Changer για κάποιο περίεργο ρόλο αρνούνται να το αποκτήσουν: Επάκτιες πυραυλικές κινητές συστοιχίες θαλάσσιας απαγόρευσης με ακτίνα άνω των 100 χλμ.

Αν και οι αντιπλοϊκοί πύραυλοι ή πύραυλοι επακτίου αµύνης, μπήκαν σχετικά νωρίς στο ελληνικό οπλοστάσιο µε την απόκτηση δύο συστοιχιών ΜΜ-40 Εxocet Block 2 και τον µετασχηµατισµό αποσυρθέντων µονάδων ΜΜ-38 Exocet από πυραυλακάτους σε κινητές βάσεις χερσαίες βάσεις εκτόξευσής τους, εν τούτοις και παρά την προσπάθεια απόκτησης βλημάτων επακτίου αμύνης που θα κλείδωνε όχι μόνο το Αιγαίο, αλλά και όχι την ελληνική ΑΟΖ στα βάθη της Ανατολική Μεσογείου, δεν τα αποκτούν.

Και σε κλάσμα του κόστους των Rafale και των FDI κι ενώ η εμπειρία τη βύθισης του καταδρομικού Moskva «φωνάζει» για την αναγκαιότητα της προμήθειας.

Αυτή ήταν και η αιτία που είχε «παγώσει» το πρόγραμμα το οποίο με λιγότερο από 800 εκατ. ευρώ θα είχε «κλειδώσει» το Αιγαίο με ασφαλή τρόπο για την Ελλάδα και χωρίς λειτουργικό κόστος από του κόλπο του Σάρου μέχρι την Αττάλεια.

Στο ελληνικό αµυντικό περιβάλλον υπάρχουν ανάγκες δηµιουργίας πλέγµατος αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής δίχως αυτό να αναιρεί την ανάγκη ύπαρξης ενός ισχυρού στόλου.

Σε καµία περίπτωση οι παράκτιες συστοιχίες αντιπλοϊκών πυραύλων δεν υποκαθιστούν µονάδες κρούσης του Πολεµικού Ναυτικού αλλά τις συμπληρώνουν και λειτουργούν πολλαπλασιαστικά σε ό,τι αφορά την ισχύ του ΠΝ.

Είναι αυταπόδεικτο πως και στα τρία βασικά σηµεία του «άξονα» βορράς-κέντρο-νότος είναι απαραίτητη η παρουσία πυκνού δικτύου αντιπλοϊκών βληµάτων, όµως µε τέτοιες εμβέλειες που να καλύπτουν το σύνολο των περιοχών αυτών.

Το βλήµα Exocet Βlock 3 είναι ένα από τα βλήµατα που θα µπορούσαν να καλύψουν την παραπάνω απαίτηση. Με εµβέλεια που φτάνει τα 180 χλµ. η οποία επιτυγχάνεται µε αλλαγή του πυραυλοκινητήρα και την τοποθέτηση κινητήρα turbojet TRI 60-30, το τόξο κάλυψης επεκτείνεται κατά 150% σε σχέση µε τα Exocet Block 2.

Ο Βlock 3 µπορεί να εκτοξευθεί και να καθοδηγηθεί προς τον στόχο του ακόµη και χωρίς τη χρήση του οργανικού ραντάρ της πυροβολαρχίας, µε διαµόρφωση BOL (Bearing Only Launch) µε αρχική διόπτευση, µε το αδρανειακό σύστηµα ναυτιλίας να το κατευθύνει στην ενδιάµεση πορεία. Στη συνέχεια, την προσβολή στο στόχο αναλαµβάνει ο ενεργός ερευνητής του βλήµατος.

Ο πύραυλος πετά σε προφίλ sea-skimming και αναπτύσσει υψηλή υποηχητική ταχύτητα 0,92 mach (1.134 χ.α.ω.).

Εκτός από τον Exocet υπάρχουν και άλλα βλήµατα που θα µπορούσαν να καλύψουν την απαίτηση. Ανάµεσα σε αυτά είναι το βλήµα NSM που έχει αναπτύξει η νορβηγική εταιρεία Kongsberg Defence & Aerospace. Έχει βάρος 410 χλγρ., µήκος 3,95 µ. πολεµική κεφαλή 125 χλγρ., κινητήρα Microturbo TRI 40 turbojet ο οποίος αποδίδει µέγιστη ώση 800 λιβρών και εµβέλεια 185+ χλµ. Η καθοδήγηση προς το στόχο γίνεται µέσω συνδυασµού αισθητήρων IIR ναυτιλίας GPS, αδρανειακά ή µέσω συστήµατος TRS (terrain reference system).

Το δεύτερο βλήµα που υπερκαλύπτει την απαίτηση για πυραυλική άµυνα είναι το ρωσικό P-800, επίσης γνωστό και ως Yakhont Onyx. Η στρατιωτική του ονοµασία είναι 3Μ55. Έχει βάρος 3.000 χλγρ., µήκος 8,9 µ., διάµετρο 0,7 µ. και πολεµική κεφαλή 250 χλγρ. Προωθείται από ένα κινητήρα ramjet και επιτυγχάνει µέγιστη εµβέλεια 600 χλµ. (για τη ρωσική έκδοση) και µεταξύ 120 και 300 χλµ. για τις εξαγωγικές εκδόσεις.

Το SS-N-26 Onyx Yakhont P-800 πετά και αυτό σε διαµόρφωση sea-skimming µε ταχύτητα 2,5 mach και για την καθοδήγησή του χρησιµοποιεί συνδυασµό αδρανειακού συστήµατος και ενεργού ή παθητικού ραντάρ για την τερµατική του φάση.

Φυσικά δεν πρόκειται ποτέ αν επιλεγεί το ρωσικό βλήμα για ευνόητους λόγους.

Όλα τα παραπάνω βλήµατα είναι τα ικανότερα από άποψη επιδόσεων. Η προµήθειά τους, συµπεριλαµβανοµένης και της µικτής επιλογής και η τοποθέτησή τους σε θέσεις-κλειδιά του Αρχιπελάγους ουσιαστικά «κλειδώνει» τον θαλάσσιο χώρο. Αυτό σηµαίνει ότι µε την κατάλληλη διάταξη των βληµάτων µπορούν να αποµονωθούν ολόκληρες περιοχές στο Βόρειο, Κεντρικό και Νοτιοανατολικό Αιγαίο.

Μάλιστα στις σχετικές µελέτες φαίνεται να προκρίνονται βλήµατα µε υψηλή υποηχητική ή υπερηχητική ταχύτητα, αλλά το κυριότερο είναι αυτό της µεγάλης εµβέλειας που θα κάνει κάθε απόπειρα τόσο για κατάληψη νήσου ή για ναυτικό αποκλεισµό εξαιρετικά παρακινδυνευµένη.

Εάν παραγγελθούν βλήµατα σε επαρκείς ποσότητες τότε η διασπορά θα µπορεί να είναι µεγαλύτερη. Μεγαλύτερη διασπορά σηµαίνει µικρότερη πιθανότητα καταστροφής από τον αντίπαλο, καθώς οι περισσότερες από τις θέσεις µοιραία θα είναι προσηµειωµένες στον εχθρικό σχεδιασµό.

Εν πάσει περιπτώση στην περίπτωση της Κρήτης τα βλήματα αυτά είναι ακόμα ποιο σημαντικά.