Ν.Παναγιωτόπουλος: «Η Ελλάδα στηρίζεται στις συμμαχίες της» – Τώρα, σωθήκαμε…

Φαίνεται πως στην κυβέρνηση Μητσοτάκη αρέσκονται συνολικά να βλέπουν μία «εικονική πραγματικότητα» για πόσο καλά «πηγαίνουν τα πράγματα».

Ο ΥΠΕΘΑ Ν.Παναγιωτόπουλος π.χ. θεωρεί πως η Ελλάδα είναι «θωρακισμένη» από τις συμμαχίες της με Σ.Αραβία, ΗΑΕ, Ισραήλ και Αίγυπτο.

Μόνο που η Τουρκία ήδη με τα ΗΑΕ υπέγραψε στρατηγικές συμφωίες και έχει ήδη προσεγγίσει τις υπόλοιπες χώρες για να ακυρώσει στην πράξη τον συνασπισμό της Ελλάδας με αυτές.

Σε ότι αφορά την αμυντική συμφωνία Ελλάδας -ΗΠΑ είναι μία συμφωνία με την οποία οι ΗΠΑ μόνο κερδίζουν και παίρνουν ανταλλάγματα ενώς η Ελλάδα δεν παίρνει τίποτε άλλο από μία ασαφή και γενικού περιεχομένου στήριξη αλλά όχι εναντίον της Τουρκίας.

Συγκεκριμένα είπε:

Ο πρώτος άξονας ήταν η θωράκιση της χώρας μέσω δύο υποαξόνων. Πρώτος υποάξονας είναι η ενίσχυση και αναβάθμιση των συμμαχιών της χώρας, όχι μόνο στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ (στρατόπεδα στα οποία ανήκουμε και ευτυχώς από δεκαετίες), αλλά και με πολλές άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής που λίγο – πολύ έχουν τις ίδιες απόψεις με εμάς για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της περιοχής.

Όπως οι Αίγυπτος, Ισραήλ, Αραβικές Χώρες, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Σαφώς και η εξωτερική πολιτική και η διπλωματία είναι κατ’ αρχήν αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού και φυσικά του καθ’ ύλην αρμοδίου Υπουργού Εξωτερικών. Όμως εδώ και το Υπουργείο Άμυνας έπαιξε το ρόλο του μέσω της αμυντικής διπλωματίας. Η αμυντική διπλωματία είχε να κάνει συμφωνίες με καθαρά αμυντικό περιεχόμενο.

Αν δείτε τη συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ που θα έρθει προς Ψήφιση στη Βουλή αυτήν την εβδομάδα, είναι συμφωνία με κυρίως αμυντικό περιεχόμενο. Έτσι όμως αναβαθμίζονται οι διμερείς σχέσεις. Έτσι λέγεται το λεγόμενο «δέσιμο». Έτσι γίνεται η προσέγγιση και έτσι δημιουργείται μία κοινωνία συμφέροντος, είτε ανάμεσα σε δύο μέρη, είτε στη βάση πολυμερών σχημάτων (τριπλών, τετραπλών, κτλ) η οποία τελικά θωρακίζει με το δικό της τρόπο τη χώρα.»

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης και Βουλευτής Καβάλας κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος συμμετείχε στο 14ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας και απηύθυνε ομιλία στη θεματική ενότητα υπό τον τίτλο: «Ενδυνάμωση της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας». Ο κ. Παναγιωτόπουλος τόνισε τα εξής:

«Κυρίες και Κύριοι,

Φίλες και Φίλοι Σύνεδροι,

Πέντε λεπτά είναι ικανός χρόνος για να κάνω τον απολογισμό των τριών μηνών -ίσως- στο Υπουργείο, αλλά για τα τρία χρόνια, δεν ξέρω. Θα χρειαστώ λίγο την ανοχή σας, θα μιλήσω όμως για τρία χρόνια. Τρία χρόνια που περνάμε κυριολεκτικά ως Κυβέρνηση και ως χώρα μέσα από την καταιγίδα. Περνάμε όμως, με τις δυσκολίες. Τρία χρόνια κρίσεων που είναι παράλληλες, επάλληλες και αλλεπάλληλες, η μία μετά την άλλη. Δεν το περιμέναμε αυτό, καλούμαστε όμως να το διαχειριστούμε και νομίζω το έχουμε διαχειριστεί ως τώρα σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο.

Όπως κι έγινε και καταδείχθηκε βέβαια, και ο ρόλος των γειτόνων μας σε αυτή τη μεθόδευση, αυτή την οργανωμένη εισβολή με όχημα δυστυχείς ανθρώπους, αλλά «εργαλείο» αυτούς τους ανθρώπους, προκειμένου να αποσταθεροποιηθεί η Ελλάδα ή να εξαναγκαστεί η Ευρώπη να παρέχει οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος που αναμφισβήτητα είναι και πρόβλημα των γειτόνων. Το αντιμετωπίσαμε όμως. Και μετά άρχισαν οι υπόλοιπες κρίσεις.

Η πανδημία δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων γιατί σε αυτές τις συνθήκες έπρεπε οι Ένοπλες Δυνάμεις να παραμείνουν ικανές, λειτουργικές, αποτρεπτικές. Κλιματική κρίση, φυσικές καταστροφές κι εκεί είναι πολύτιμη η συμβολή των Ενόπλων Δυνάμεων. Κρίση στην Εφοδιαστική Αλυσίδα συνεπεία της πανδημίας, ενεργειακή κρίση συνεπεία όλων των υπολοίπων, αύξηση του κόστους ζωής, αύξηση των πάντων, ακρίβεια.

Και βέβαια, αυτή η μεγάλη γεωπολιτική καταιγίδα. Η γεωπολιτική αναταραχή η οποία δεν εκδηλώθηκε μόνο στις περιοχές που αν θέλετε ιστορικά ήταν πάντα περιοχές αστάθειας, για παράδειγμα η Μέση Ανατολή. Εκδηλώθηκε σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Και γι’ αυτούς που λένε ότι έχουν γίνει κι άλλοι πόλεμοι σε ευρωπαϊκό έδαφος, θυμίζω ότι αυτός ο πόλεμος είναι διαφορετικός γιατί μια χώρα εισέβαλε σε μια άλλη. Αλλάζει ποιοτικά, αν θέλετε, ο πόλεμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ας το καταλάβουμε όλοι. Κι εκεί όμως πήραμε τη θέση που είναι η σωστή θέση, η δίκαια θέση. Και συνεχίζουμε.

Κοιτάξτε, η θωράκιση της χώρας ήταν εξ αρχής στρατηγικός στόχος αυτής της Κυβέρνησης και προσωπικός στόχος του Πρωθυπουργού. Ο Πρωθυπουργός μας είπε πολύ ευθαρσώς, φέρτε μου σχέδιο για τον εξοπλισμό και εγώ θα σας εξασφαλίσω τα μέσα, κυρίως οικονομικά, για να το κάνετε, αλλά φέρτε μου σχέδιο πρώτα.

Το σχέδιο τι σημαίνει; Βάζουμε προτεραιότητες αφού ακούσουμε και καταγράφουμε τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως τις εκπονούν τα Επιτελεία, δηλαδή οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, δηλαδή η Στρατιωτική Ηγεσία. Το κοστολογούμε, το απλώνουμε στο χρόνο γιατί χρηματοδοτικά ασφαλώς κι είναι υψηλού κόστους και μετά καθόμαστε να το υλοποιούμε.

Είμαι περήφανος πραγματικά, είναι τιμή για εμένα που εδώ και τρία χρόνια με πάρα πολύ εντατικούς ρυθμούς, μαζί με την Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, την Στρατιωτική Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων με άξιους ανθρώπους αφιερωμένους, στοχοπροσηλωμένους, πατριώτες και εργατικούς υλοποιούμε αυτό το σχέδιο, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του Πρωθυπουργού.

Σαφώς κι έχει μεγάλο, τεράστιο οικονομικό κόστος, έχει όμως και ανυπολόγιστο εθνικό όφελος και πρέπει να γίνει. Γιατί η ασφάλεια, ξέρετε, χωρίς ισχυρές και αποτρεπτικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν νοείται. Κι αν υπάρχει ασφάλεια, υπάρχει και η δυνατότητα θετικής οικονομικής προοπτικής, υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης, υπάρχει η δυνατότητα επενδύσεων. Πρώτα όμως πρέπει να υπάρχει ασφάλεια και αίσθημα ασφάλειας.

Τι κάναμε; Κινηθήκαμε σε δύο άξονες:

Ο πρώτος άξονας ήταν η θωράκιση της χώρας μέσω δύο υποαξόνων. Πρώτος υποάξονας είναι η ενίσχυση και αναβάθμιση των συμμαχιών της χώρας, όχι μόνο στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ (στρατόπεδα στα οποία ανήκουμε και ευτυχώς από δεκαετίες), αλλά και με πολλές άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής που λίγο – πολύ έχουν τις ίδιες απόψεις με εμάς για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της περιοχής.

Όπως οι Αίγυπτος, Ισραήλ, Αραβικές Χώρες, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Σαφώς και η εξωτερική πολιτική και η διπλωματία είναι κατ’ αρχήν αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού και φυσικά του καθ’ ύλην αρμοδίου Υπουργού Εξωτερικών. Όμως εδώ και το Υπουργείο Άμυνας έπαιξε το ρόλο του μέσω της αμυντικής διπλωματίας. Η αμυντική διπλωματία είχε να κάνει συμφωνίες με καθαρά αμυντικό περιεχόμενο.

Αν δείτε τη συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ που θα έρθει προς Ψήφιση στη Βουλή αυτήν την εβδομάδα, είναι συμφωνία με κυρίως αμυντικό περιεχόμενο. Έτσι όμως αναβαθμίζονται οι διμερείς σχέσεις. Έτσι λέγεται το λεγόμενο «δέσιμο». Έτσι γίνεται η προσέγγιση και έτσι δημιουργείται μία κοινωνία συμφέροντος, είτε ανάμεσα σε δύο μέρη, είτε στη βάση πολυμερών σχημάτων (τριπλών, τετραπλών, κτλ) η οποία τελικά θωρακίζει με το δικό της τρόπο τη χώρα.

Γιατί είναι γεγονός ότι η χώρα, η ηγεσία της χώρας, ο Πρωθυπουργός αλλά στο μέτρο που μας αναλογεί και εμείς οι αρμόδιοι Υπουργοί ακουγόμαστε πλέον από τους Συμμάχους. Μας υπολογίζουν, μας μετρούν, ζητούν την άποψή μας, επιζητούν τη συνεργασία μας. Κάτι το οποίο επιτρέψτε μου να πω τα τελευταία δύο – τρία χρόνια ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στο παρελθόν της αναξιοπιστίας και πολλές φορές της αμφίσημης στάσης σε πάρα πολλά ζητήματα. Οι καθαρές θέσεις δημιουργούν και την καθαρή αντιμετώπιση από τους Συμμάχους. Ένας υποάξονας αυτός, λοιπόν, αμυντική διπλωματία, οικοδόμηση και ενίσχυση και αναβάθμιση συμμαχιών.

Ο δεύτερος ήταν θα έλεγα αυτός που πήρε και κατά μεγαλύτερο βαθμό τα φώτα της δημοσιότητας κι είχε και το μεγαλύτερο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Η ενίσχυση της σημαντικής, της συνολικής αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων μέσα από τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα. Δεν ήταν μόνο τα καινούργια αεροσκάφη, τα καινούργια πλοία. Έχει να κάνει αυτό και με τη συντήρηση και αναβάθμιση των υπαρχόντων συστημάτων που έχει η χώρα και που είχαν απαξιωθεί πλήρως. Γι’ αυτό και “βγαίνω από τα ρούχα μου” όταν μας ασκούν κριτική αυτοί που τόσα χρόνια δεν βάλανε ούτε μία βίδα για τα συστήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που ήδη διαθέταμε.

Δεν αγόρασαν ούτε μία βίδα έτσι για ξεκάρφωμα! Και μας ασκούν τώρα κριτική ότι καθυστερούμε ή δεν κάνουμε το ένα σωστά ή το άλλο ενώ είχαν τις δυνατότητες, γιατί πάντα υπήρχε Προϋπολογισμός αφιερωμένος στην εξοπλιστική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, δεν λέω. Αλλά αν γινόταν σωστή προτεραιοποιημένη, κοστολογημένη χρήση, σχεδιασμός αυτού του Προϋπολογισμού θα είχε και αποτελέσματα. Δεν είχε.

Ναι, όντως, αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με το στόλο των μεταγωγικών αεροσκαφών, αλλά τόσα χρόνια, ξέρετε, δεν είχε περάσει από τη Βουλή σύμβαση που εξασφάλιζε την απρόσκοπτη ροή ανταλλακτικών για τα μεταγωγικά μας. Τώρα τουλάχιστον υπάρχει γιατί τη φέραμε και την ψηφίσαμε. Άρα, υπάρχει προοπτική να αρχίσουν να εξοπλίζονται και σιγά – σιγά να προστίθενται στις διαθεσιμότητες με ανταλλακτικά κι επομένως πλήρως επιχειρησιακά και λειτουργικά όλα τα μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Έγιναν πολλά αυτά τα τρία χρόνια κι έγιναν και πράγματα ασυνήθιστα. Το ό,τι τα αεροσκάφη “Rafale” ήρθαν μέσα σε ένα χρόνο από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις και συμφωνήσαμε. Ήρθαν, παραδόθηκαν και αποτελούν τώρα λειτουργικό κομμάτι της συνολικής ισχύος του στόλου αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας. Ήταν κατά κάποιο τρόπο πολύ ασυνήθιστο. Ακόμα και οι Γάλλοι όταν υπογράφαμε δεν το πίστευαν. Έγινε όμως αυτό, γιατί δούλεψαν άνθρωποι πολύ εντατικά, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα άλλο παρά το έργο που έπρεπε να επιτελεστεί.

Ο Πρωθυπουργός έδωσε την κατεύθυνση. Ο Πρωθυπουργός έκανε το σχέδιο, «Σχέδιο Μητσοτάκη» είναι το σχέδιο ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων, μην το ξεχνάμε αυτό! Εμείς απλά έπρεπε να πάμε να το υλοποιήσουμε. Και το κάναμε γιατί δουλέψαμε όλοι. Δούλεψαν οι Στρατιωτικοί, δούλεψε η Πολιτική Ηγεσία, δούλεψαν οι υπηρεσίες και φυσικά δούλεψε και η άλλη πλευρά.

Αν δεν βοηθούσαν, αν δεν είχαν καλή διάθεση οι Γάλλοι να μας βοηθήσουν, δεν θα πιάναμε αυτούς τους ασυνείδητους πραγματικά χρόνους για την παραλαβή τελικά. Κι έρχονται άλλα έξι μέχρι το τέλος του έτους, αυτού του συγκεκριμένου τύπου αεροσκαφών που ενόχλησαν πάρα πολύ τους γείτονές μας επειδή ακριβώς ανατρέπουν τους συσχετισμούς ισχύος, τουλάχιστον στον αέρα, όσον αφορά τις δύο χώρες.

Δεν εφησυχάζουμε, παραμένουμε σε εγρήγορση. Εγρήγορση έναντι πάντων. Κι εγώ προσωπικά δεν δηλώνω καθόλου ικανοποιημένος ότι φτάσαμε σε ένα σημείο και πήραμε, παραλάβαμε, συμφωνήσαμε, διαπραγματευτήκαμε την πρόσκτηση εξοπλιστικών συστημάτων τεχνολογίας αιχμής γιατί έχουμε κι άλλα να κάνουμε. Έχουμε πολλά άλλα να κάνουμε, σύμφωνα με το σχέδιο που εκπονήσαμε. Και φυσικά, η δουλειά θα συνεχιστεί χωρίς καμία περίσπαση.

Είναι για μένα τιμή και υπερηφάνεια που ηγούμαι, αυτή την δύσκολη εποχή, του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια!

Όμως, ξέρετε, ο κόσμος δεν προχωρά όταν εξαιρετικοί άνθρωποι ανταποκρίνονται σε περίπου συνηθισμένες συνθήκες. Ο κόσμος πάει μπροστά όταν συμβαίνει το αντίστροφο: όταν συνηθισμένοι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε ασυνήθιστες συνθήκες. Αυτό κάνει εδώ και τρία χρόνια αυτή η παράταξη που ηγείται αυτής της χώρας, μέσα από την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και να σας πω και κάτι άλλο, για να κλείσω. Όταν στην μακρά ιστορική της διαδρομή, ιδίως στους νεώτερους χρόνους, η χώρα κατήγαγε μεγάλους θριάμβους αλλά έχει υποστεί και μεγάλες καταστροφές.

Την εποχή που η Ελλάδα κατήγαγε τους μεγάλους θριάμβους της, πάντα συνέτρεχαν μαζί τρεις προϋποθέσεις:

Η πρώτη προϋπόθεση ήταν να έχει ισχυρή ηγεσία στο τιμόνι.

Η δεύτερη, διόλου αμελητέα, ήταν να έχει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.

Και η τρίτη, θα έλεγα η πιο σημαντική από όλες, είναι να διαθέτει ισχυρό εθνικό, λαϊκό, συλλογικό φρόνημα.

Όταν συνέτρεχαν αυτές οι τρεις προϋποθέσεις, η Ελλάδα πήγαινε πολύ μπροστά. Σημείωνε νίκες. Προχωρούσε. Όταν δεν συνέτρεχαν ένα από τα τρία ή και τα τρία μαζί, υποχωρούσε. Υφίστατο ήττες μεγάλες.

Θεωρώ ότι σήμερα η Ελλάδα διαθέτει ισχυρή ηγεσία, αποφασισμένη ηγεσία. Ηγεσία που εισακούγεται.

Θεωρώ ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια που καταγράφεται με απτά αποτελέσματα. Διαθέτει και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.

Και θεωρώ ότι αν εργαστούμε όλοι για να συντρέξει και η τρίτη προϋπόθεση, ένα ισχυρό εθνικό φρόνημα, τότε μπορούμε να πάμε πιο καλύτερα από ό,τι το φανταζόμαστε, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.»