Ελληνοτουρκικά
Στο «στόχαστρο» της Άγκυρα μπαίνει το Καστελόριζο με ρεπορτάζ του κρατικού τηλεοπτικού σταθμού TRT της Τουρκίας και τίτλο «Ο ελληνικός κόμπος στο Αιγαίο: Εξοπλισμένο Καστελόριζο».
«Το Καστελόριζο έχει έκταση 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2 χλμ από την περιοχή Κας της Αττάλειας».
«Μπορούν να το δουν ακόμη και με γυμνό μάτι».
«Το Καστελόριζο, σύμφωνα με τη συνθήκη των Παρισίων, έχει αποστρατιωτικοποιημένο στάτους. Παρά το ότι η συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων επιβάλουν αποστρατικοποίηση, η Αθήνα εξόπλισε το Καστελόριζο».
«Όπως εξόπλισε και άλλα 15 νησιά του Αιγαίου. Η στρατιωτική κινητικότητα του 2020 στο νησί καταγράφηκε έτσι από το TRT» τονίζεται στο ρεπορτάζ.
«Παράλληλα με τον εξοπλισμό, Έλληνες αξιωματούχοι συχνά κάνουν προβοκατόρικες επισκέψεις στο Καστελόριζο. Η Ελληνίδα πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσγειώθηκε στο νησί με στρατιωτικό ελικόπτερο και συνοδεία F-16» όπως αναφέρουν τα Τουρκικά Νέα.
«Εδώ μπλέκεται και η διαμάχη για τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, στην Ανατολική Μεσόγειο», συνεχίζει το ρεπορτάζ του τουρκικού τηλεοπτικού σταθμού ο οποίος απηχεί τις απόψεις της κυβέρνησης Ερντογάν.
«Η Αθήνα υποστηρίζει ότι παρόλο που τα νησιά είναι πολύ μικρά, έχουν την ίδια θαλάσσια δικαιοδοσία με την ηπειρωτική χώρα.
Αυτό είναι σαφώς αντίθετο τόσο στο διεθνές δίκαιο όσο και στο εθιμικό δίκαιο. Η Τουρκία αισθάνεται άβολα με τη στάση της Αθήνας στο θέμα αυτό», επισημαίνει το TRT.
Και παραθέτει δήλωση του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: «Αφήνουμε το νόημα της διεκδίκησης θαλάσσιας δικαιοδοσίας 40 χιλιομέτρων για το νησί Μέις, το οποίο απέχει λιγότερο από 2 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα μας και περισσότερα από 600 χιλιόμετρα από την Ελλάδα, στη διακριτική ευχέρεια της διεθνούς κοινότητας».
Οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις «απειλές και τις προειδοποιήσεις» για τα ελληνικά νησιά και απαιτούν την αποστρατιωτικοποίησή τους διότι γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουν ποτέ αλλιώς να αναπτύξουν τον τουρκικό Στόλο σε βάθος μέσα στο Αιγαίο.
Αυτός είναι ο στόχος τους και επειδή ξέρουν πως η Δύση πάντα θα επικαλείται τον διάλογο και τις διαπραγματεύσεις θα ανακινούν το ανύπαρκτο αυτό ζήτημα καθημερινά μέχρι να γίνει… υπαρκτό.
Το αφήγημα αυτό της «αποστρατιωτικοποίησης» πρέπει να χτυπηθεί από την ελληνική διπλωματία στην ρίζα του. Δεν αρκεί να παρουσιάζει το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών 16 χάρτες με τους οποίους να δείχνει ότι η Τουρκία έχει παράλογες απαιτήσεις.
Για να εξηγήσουμε τι εννοούμε, οι ξένες δυνάμεις και τα ξένα κέντρα εξουσίας δεν ασχολούνται με το ποιος έχει δίκιο, ποιος έχει άδικο, ποιος είναι παρανοϊκός, ποιος θέλει να αναθεωρήσει τα σύνορα.
Ασχολούνται μόνο με το ποιος φωνάζει πιο πολύ. Για να μην έχει συγκρούσεις και άλλες γεωπολιτικές σκοτούρες ο δυτικός παράγοντας καλεί πάντα τις δύο πλευρές ειδικά άμα ανήκουν στην ίδια συμμαχία όπως στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις.
Στις διαπραγματεύσεις όπως είναι γνωστό ακόμα και σε παιδιά του δημοτικού υπάρχει συμβιβασμός. Συμβιβασμός όμως γίνεται μόνο σε αυτά τα πράγματα που τίθενται πάνω στο τραπέζι.
Τι τίθεται πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Φυσικά, μονάχα τουρκικές απαιτήσεις. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ελληνικές απαιτήσεις οι ξένοι πως γνωρίζουν ότι υπάρχουν μόνο οι τουρκικές και άρα κάποιες από αυτές θα πρέπει να ικανοποιηθούν.
Δηλαδή, η Τουρκία θα βρεθεί κερδισμένη από το πουθενά έστω κι αν καταφέρει να πάρει μερικές παραχωρήσεις από την Ελλάδα.
Για να μην γίνει αυτό, πρέπει να δημιουργηθεί ένα ελληνικό αφήγημα απαιτήσεων, δηλαδή να πούμε κι εμείς η Τουρκία έχει παραβιάσει την συνθήκη της Λοζάνης σε αυτά τα σημεία, και άρα δεν έχει δικαίωμα κυριαρχίας σε κάποια από τα νυν τούρκικα εδάφη.
Ένα πρώτο παράδειγμα είναι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Ουδέποτε τους δόθηκε καθεστώς αυτονομίας όπως προέβλεπε η συνθήκη της Λοζάνης και συν τοις άλλοις εκδιώχθηκε με πολλαπλούς τρόπους που ελληνικός πληθυσμός. Άρα με τον τουρκικό σκεπτικό τα νησιά αυτά παύουν ανήκουν στην Τουρκία και πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα.
Γιατί το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών δεν θέτει τέτοιο ζήτημα; Επίσης, με διασταλτική ερμηνεία κάτι τέτοιο μπορεί να τέθηκε για την ίδια την Κωνσταντινούπολη.
Παραβιάστηκε συνθήκη της Λοζάνης, δεν προστατεύτηκε ο ελληνικός πληθυσμός, αντίθετα το τουρκικό κράτος έκανε τα πάντα για να τον εκδίωξει από την πόλη.
Συνεπώς, γιατί το ελληνικό κράτος δε ζητάει για παράδειγμα, απόδοση της Κωνσταντινούπολης στην ελληνική κυριαρχία; Με βάση το τουρκικό σκεπτικό έχει παραβιαστεί η συνθήκη της Λοζάνης και άρα η Κωνσταντινούπολη μας ανήκει. Τόσο απλά.
Εν ολίγοις, για κάθε παράφρονα απαίτηση των Τούρκων πρέπει κι εμείς να αντιτάξουμε μία εξίσου «τρελή ανταπαίτηση».
Για να δούμε τι θα κάνουν τότε οι Τούρκοι, θα προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Γιατί ξέρουν τότε ότι η Δύση θα ανοίξει θέματα και για αυτούς γιατί έτσι δουλεύει η διπλωματία και οι διαπραγματεύσεις έτσι δουλεύουν οι συμβιβασμοί.
Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία στο ζήτημα αυτό, το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, θα πρέπει να περάσει σε συνεχή και σταθερή αντεπίθεση έναντι των τουρκικών αφηγημάτων. Πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα, εδώ και τώρα, ελληνικά αφηγήματα με τις ελληνικές απαιτήσεις που θα αποτελέσουν αντίβαρο στις τουρκικές.
Οι Τούρκοι πρέπει να νιώσουν ότι «κάτι θα χάσουν».
