Ο αληθινός Έλληνας όταν δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερος… αποφασίζει να πεθάνει ελεύθερος!

Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (ΠΟΠΣΜ) για την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σε μία χώρα βγαλμένη από μία δεινή οικονομική και κοινωνική κρίση μίας δεκαετίας οι περισσότεροι νόμιζαν ότι δεν έχουν μείνει πια περιθώρια για πατριωτισμό και ηρωισμό. Αυτό οι κυβερνώντες το πίστεψαν ως αδιαμφισβήτητο δεδομένο. Προχώρησαν έτσι τους πολιτικούς τους σχεδιασμούς εντάσσοντας σε αυτούς πράξεις πρωτοφανούς εθνικής μειοδοσίας, όπως το ξεπούλημα του ιερού ονόματος της Μακεδονίας, η αδιαφορία για την τύχη της Θράκης, η υποχωρητικότητα στο Αιγαίο και η εγκατάλειψη της Βορείου Ηπείρου.

Για τον λόγο αυτό και επειδή έκριναν εξ’ ιδίων τα αλλότρια δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων τους προηγούμενους μήνες διαδήλωσαν μαζικά, ειρηνικά και δυναμικά εναντίον όλων αυτών των σχεδίων των κυβερνώντων και των ισχυρών που παίζουν με τις τύχες των λαών.

Το σύστημα μη αντέχοντας την ειρηνική και δημοκρατική αντίδραση και την σκληρή κριτική που αυτή γεννά έγινε επιθετικό συκοφαντώντας, υβρίζοντας, σπιλώνοντας πρόσωπα και θεσμούς, απειλώντας και χρησιμοποιώντας μεθόδους βίας όπως η χρήση χημικών στο Πισοδέρι και στην Θεσσαλονίκη.

Η ψυχή των Ελλήνων όμως άντεξε σε όλα αυτά με ηρωισμό αντάξιο των προγόνων της. Κράτησε την γαλανόλευκη σημαία, την ποτισμένη με το αίμα των Ηρώων, ψηλά. Ένας λεβέντης έφερε στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Αθήνας για την Μακεδονία μία γαλανόλευκη που όμοιά της σε μέγεθος δεν είχαμε δει.

Ήταν αυτή η γαλανόλευκη που υψώθηκε μπροστά στο Σύνταγμα στις 4 του Φλεβάρη και έκανε τα πλήθη των Ελλήνων να ριγούν από υπερηφάνεια και συγκίνηση. Αυτός ο λεβέντης είχε όραμα για τον Ελληνισμό και την ιδιαίτερή του πατρίδα, την Βόρειο Ήπειρο.

Ήθελε οι Έλληνες να αισθάνονται αξιοπρεπείς και υπερήφανοι, να μπορούν να γιορτάζουν στις εθνικές τους εορτές και να λειτουργούνται στις εκκλησιές τους. Ήθελε τον Έλληνα ελεύθερο και όχι ραγιά. Και ο αληθινός Έλληνας όταν δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερος, τότε αποφασίζει να πεθάνει ελεύθερος. Αυτός ήταν ο Κώστας Κατσίφας.

Που με την λεβεντιά, το χαμόγελο και την Μεγάλη Σημαία λάμπρυνε με την παρουσία του το συλλαλητήριο των Αθηνών μαζί με άλλους Βορειοηπειρώτες.

Εμείς, τα μέλη του ΔΣ της ΠΟΠΣΜ και μαζί με μας όλοι οι Μακεδόνες, κλίνουμε ευλαβικά γόνυ στην τίμια σορό του νέου αυτού μάρτυρα που έγινε ολοκαύτωμα για τα ιδανικά που άλλοι αβασάνιστα τα περιφρονούνε. Ο

Κώστας Κατσίφας πορεύτηκε στα χνάρια του Μελά, του Κώττα, του Γαρέφη και του Δραγούμη. Η προσπάθεια του συστήματος για την σπίλωση της μνήμης του απλά πιστοποιεί το μέγεθος και τον αντίκτυπο της αυτοθυσίας του. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι με όση δύναμη μας απομένει να φωνάξουμε μαζί με όλους τους Έλληνες: ΑΘΑΝΑΤΟΣ!