Άμυνα & Ασφάλεια
Μετά τον ψυχρό πόλεμο και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης υπήρξε ένα παράθυρο μιας κάποιας προσέγγισης ρωσικών πλέον και αμερικανικών εταιριών.
Και μάλιστα σε έναν πολύ κρίσιμο τομέα, στην κατασκευή από κοινού ενός αεροπλάνου!
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η αμερικάνικη Gulfstream και η ρώσικη Sukhoi, συμφώνησαν στο να προχωρήσουν στην εξέλιξη ενός μικρού επιβατικού lear jet με δυνατότητα ταξιδιού με υπερηχητικές ικανότητες.
Το σχέδιο ονομάστηκε Sukhoi-Gulfstream S-21 και είχε έναν ευρύ χρονικό ορίζοντα εξέλιξης 20 ετών μέχρι να ξεκινήσει το πτητικό του έργο. Παρά το ότι εκείνη την εποχή η αγορά ήταν ακόμα μικρή, η άνοδος των Χρηματιστηρίων έφερε πολλούς νέους πελάτες στα ιδιωτικά jets, κάτι που έδωσε σημαντικές προοπτικές στο πρόγραμμα του S-21.
To μήκος του έφθανε τα 40,5 μέτρα και το άνοιγμα των φτερών του ήταν στα 20 μέτρα. Μάλιστα τα φτερά ήταν μεταβλητής γεωμετρίας με κλίση ανάμεσα σε 32 και 68 μοίρες ανάλογα με την ταχύτητα.
Το βάρος του με πλήρες φορτίο έφθανε τα 51.800 κιλά, και η αυτονομία του άγγιζε τα 7.400 χιλιόμετρα, με την μέγιστη ταχύτητά του να φθάνει τα 2 Mach. Εκείνη την εποχή, το σχέδιο έμοιαζε λογικό, με το κόστος να φθάνει τα 25 εκατομμύρια και την ώρα λειτουργίας να ξεπερνά τα 2.500 δολάρια.
Κάποια στιγμή στην δεκαετία του 2000, η Gulfstream αποσύρθηκε οριστικά από το πρότζεκτ και την ιδέα κατασκευής ενός υπερηχητικού ιδιωτικού αεροπλάνου. Η Sukhoi συνέχισε να αναζητά επενδυτές όχι όμως με επιτυχία.
Η αποτυχία του S-21 δεν έχει αποθαρρύνει πάντως κάποιους άλλους από το να σχεδιάζουν υπερηχητικά αεροσκάφη ιδιωτικής χρήσης, όπως η εταιρία Boom Technologies με το δικό της πολύ εντυπωσιακό ΧΒ-1.
