Ένας διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος (ICBM) είναι ένα όπλο μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύεται στο διάστημα και στη συνέχεια απελευθερώνει μια κεφαλή ή κεφαλές που επανέρχονται στην ατμόσφαιρα προκειμένου να χτυπήσουν τους στόχους τους.
Οι ICBM θεωρείται ότι έχουν ελάχιστη εμβέλεια 5.500 χιλιομέτρων (3.400 μίλια), αλλά ορισμένες εκδόσεις μπορούν να πάνε πολύ πιο μακριά, πάνω από 9.000 χιλιόμετρα.
Μπορούν να εκτοξεύονται από σιλό ή κινητά οχήματα εκτόξευσης και μπορούν να τροφοδοτούνται με στερεά ή υγρά καύσιμα. Οι ICBM με στερεά καύσιμα θεωρούνται πιο επικίνδυνοι, καθώς μπορούν να μετακινηθούν και να εκτοξευθούν ταχύτερα από ό,τι οι ICBM με υγρά καύσιμα.
Ο πρώτος πύραυλος ICBM εκτοξεύθηκε το 1957 από την τότε Σοβιετική Ένωση, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολούθησαν το 1959.
Άλλοι τύποι βαλλιστικών πυραύλων περιλαμβάνουν πυραύλους ενδιάμεσου βεληνεκούς (IRBM), μεταξύ 3.000 και 5.000 χιλιομέτρων, μεσαίου βεληνεκούς, μεταξύ 1.000 και 3.000 χιλιομέτρων, και μικρού βεληνεκούς, κάτω από 1.000 χιλιόμετρα.