Η Χαμάς κατάφερε να αιφνιδιάσει απόλυτα το Ισραήλ οδηγώντας το σε μία πρωτοφανή ήττα ακόμα και αν ηττηθεί στα πεδία των μαχών αλλά για όσους γνωρίζουν την αραβική νοοτροπία, όλο αυτό δεν θα ήταν εφικτό εάν δεν υπήρχε ένας «εγκέφαλος» πίσω από όλα αυτά που να κατάφερνε να συντονίσει πολλές και διαφορετικές τακτικές ενέργειες.

Το πρόσωπο, θεωρείται πως είναι ο Μοχάμεντ Ντέιφ, ο διοικητής της στρατιωτικής πτέρυγας της παλαιστινιακής οργάνωσης.

">

Είναι ο άνθρωπος που εμφανίστηκε σε βίντεο που κυκλοφόρησε το μεσημέρι του Σαββάτου, όταν και ξεκίνησε η πρωτοφανής για τα παλαιστινιακά δεδομένα επιχείρηση.

Η φωνή στο βίντεο ανήκει (ή υποτίθεται ότι ανήκει) σε αυτόν και ακούγεται να λέει:

«Αποφασίσαμε να βάλουμε ένα τέλος σε όλα αυτά, ώστε ο εχθρός να καταλάβει ότι δεν μπορεί πλέον να γλεντάει χωρίς να λογοδοτεί».

Οι Financial Times καταγράφουν την διαδρομή του Ντέιφ προς τα ανώτατα κλιμάκια της Χαμάς.

Πολύ λίγοι ξέρουν την ιστορία του καθώς είναι ένας άνθρωπος που έμαθε να ζει μέσα στις σκιές.

Όσοι τον γνώριζαν τη δεκαετία του 1980 λένε ότι ακόμη και τότε ονομαζόταν Ντέιφ, ενώ άλλοι είπαν ότι τον γνώριζαν με το πραγματικό του όνομα Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραήμ Αλ-Μάσρι.

Ως σήμερα υπάρχει μόνο μία φωτογραφία του.

«Παιδί» του προσφυγικού καταυλισμού Χαν Γιούνις, όπου γεννήθηκε τη δεκαετία του ’60, ο Ντέιφ είχε θείο και πατέρα που είχαν πάρει μέρος στις επιδρομές της δεκαετίας του 1950 από ένοπλους Παλαιστίνιους.

Ενήλικος πλέον, τη δεκαετία το ’80, μπήκε στη Χαμάς και πέρασε -όπως και πολλοί άλλοι- από φυλακές.

Όσοι τον έχουν γνωρίσει μιλάνε για έναν ήσυχο άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται για τις εσωτερικές αντιπαλότητες των παλαιστινιακών φατριών, αντίθετα τον ενδιαφέρει να εξελιχθούν οι τακτικές κατά των Ισραηλινών γιατί είχε κατανοήσει πως οι Παλαιστίνιοι και γενικώς οι Άραβες πάντοτε έχαναν για δύο λόγους:

Επειδή δεν είχαν ποτέ συντονισμό ενεργειών και επειδή δεν εξελίσσονται.

Ο Ντέιφ, αυτό το άλλαξε και είναι αμετάπειστος στο ότι η ισραηλινο-αραβική σύγκρουση θα λυθεί και με τη βία.

Αυτό τον καθιστά άκρως επικίνδυνο διότι ξέρει να είναι απρόβλεπτος και προσαρμόσιμος στις συνθήκες.

Ο Ντέιφ θεωρεί τις Συμφωνίες του Όσλο, οι οποίες στα τέλη της δεκαετίας του 1990 υποσχέθηκαν μια ειρηνευτική διευθέτηση, «ως προδοσία της παλαιστινιακής αντίστασης και του αρχικού σκοπού αντικατάστασης του κράτους του Ισραήλ με ένα παλαιστινιακό κράτος».