Πολιτική Προστασία
«Της είπα ότι θα πάω να ψάξω για θέσεις σε 10 λεπτά. Εκείνη με κοίταξε με επίμονο βλέμμα και μου είπε ”πήγαινε τώρα”». Από θαύμα σώθηκε ο σύντροφος της άτυχης 21χρονης Κλαούντια Λάτα που περιλαμβάνεται στη λίστα των θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη.
Λίγα λεπτά πριν από τη μοιραία μετωπική σύγκρουση, ο Βασίλης είχε φύγει από το κυλικείο που μεταμορφώθηκε σε άμορφη μάζα.
«Μπήκαμε στην Αθήνα 19:20 και κάτσαμε στο κυλικείο. Θέλαμε να πάρουμε καφέ, να φάμε κάτι γιατί επιστρέφαμε από το Πατρινό Καρναβάλι. Περνάμε τη Λάρισα, παραλείπω το γεγονός της καθυστέρησης στο Παλαιοφάρσαλο. Ήμασταν με την Κλαούντια στο κυλικείο, πίναμε καφέ και ακούγαμε μουσική.
Εκεί που καθόμασταν στις καρέκλες του κυλικείου θεώρησα καλύτερο να κάτσουμε πιο πίσω. Λέω στην Κλαούντια μήπως να πάω κοιτάξω αν έχει θέση; Της λέω δεν θα πάω τώρα θα πάω σε 10 λεπτά. Και μου λέει σήκω και πήγαινε τώρα. Παραξενεύτηκα που μου μίλησε έτσι, είμαστε μαζί 7 χρόνια.
Χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώθηκα μπήκα στο τρίτο βαγόνι έκανα πέντε με δέκα βήματα και άκουσα ένα τεράστιο μπαμ. Απλά λιποθύμησα. Μετά σύρθηκα σε όλο τον διάδρομο. Δεν έχω σπασίματα, δεν ξέρω πως. Ξύπνησα μετά από 10 λεπτά από τον καπνό που με έπνιγε.
Άτομα φώναζαν καιγόμαστε ζωντανοί. Δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί. Άπλωσα το χέρι μου – είχα ήδη πειστεί ότι θα καώ ζωντανός – και έπιασα ένα παράθυρο. Είχα αυτό το παράθυρο, βγήκα και αυτό που αντίκρισα, δεν μπορώ να το εξηγήσω ούτε στους ψυχολόγους που μιλάω. Ήταν μια άρρωστη ταινία.
Αυτό δεν μπορώ να διαχειριστώ, ότι εκείνο το δευτερόλεπτο μου είπε πήγαινε να δεις αν έχει θέση. Έψαχνα να βρω την Κλαούντια, δεν μπορούσα να βρω καν το κυλικείο»
Παράλληλα ο ίδιος αναφέρει ότι πιθανότατα υπήρχαν και άλλοι επιβάτες που δεν έχουν αναζητηθεί: «Ήταν ένα ζευγάρι Άγγλοι, μεγάλης ηλικίας 40 με 50 ετών. Δεν έχει ακουστεί κάτι για αυτούς τους δύο ανθρώπους».
Δίπλα μου καθόταν και ένας άνδρας, Ρουμανικής υπηκοότητας, ο οποίος δεν έχει αναζητηθεί. (…) Νιώθω πολύ άσχημα και δεν ξέρω, είμαι σε μια πολύ περίεργη κατάσταση, απλά δεν έχω λόγια. Θέλω να ευχηθώ σε κάθε άνθρωπο να μη δουν ποτέ τα ματιά του ό,τι είδαν τα δικά μας και να μην νιώσουν ποτέ οι ψυχές τους ό,τι ένιωσαν οι δίκες μας».
