Μαίνεται η πύρινη λαίλαπα στη Ρόδο – Εθελοντής: «Επικρατεί χάος – Έχει καεί ολόκληρη μια τουριστική περιοχή»

Για έκτη ημέρα μαίνεται η φωτιά στη Ρόδο, με τις εικόνες που καταγράφονται να συγκλονίζουν και να μην τις χωράει ο ανθρώπινος νους.

Μάλιστα, ο Ηλίας Κυριάκου ο οποίος είναι εθελοντής και από την πρώτη ημέρα βρίσκεται στα πύρινα μέτωπα, συγκλονίζει με τα όσα περιγράφει καθώς μεταξύ άλλων τονίζει πως «επικρατεί χάος και χαμός».

Παράλληλα, συμπλήρωσε ότι «ίσως είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, αλλά ακόμα είναι εκτός ελέγχου. Ο αέρας δεν έχει σταματήσει, έχει καεί ολόκληρη μια τουριστική περιοχή. Βγάλαμε τον κόσμο στην παραλία, τους πήραν με βάρκες, κάποιους τους μετακίνησαν με λεωφορεία στο Γεννάδι και μετά τους μετακίνησαν ξανά με βάρκες.

Το βράδυ έβαλε τρελό αέρα, η φωτιά πήγαινε σαν τρελή. Είναι κρίμα που βλέπεις να καίγονται ζώα μπροστά σου και δεν μπορείς να τα βοηθήσεις. Συχνά οι άνθρωποι έχουμε και μια ευθύνη της κατάστασης. Δεν είχε καθαρίσει κανείς τις αυλές του, στα χωράφια γινόταν χαμός με αγριόχορτα και η φωτιά προχωράει τόσο γρήγορα και περιμένουν όλοι τελευταία στιγμή να κάνουν κάτι. Την τελευταία στιγμή είναι αργά».

Μάλιστα, ένα μέρος από το ξενοδοχείο “Andriana Princess”, έχει καεί και κάποιοι από τους τουρίστες απομακρύνθηκαν με οχήματα του Στρατού, ενώ όπως μεταφέρει ο Ηλίας Κυριάκου «έχουν καεί και σπίτια στο Κιοτάρι, έχουν γίνει μεγάλες ζημιές και δυστυχώς έχει παντού αναζωπυρώσεις».

Μιλώντας για την πιο δύσκολη στιγμή που έζησε αυτές τις ημέρες ως εθελοντής, αναφέρει πως ήταν η στιγμή που βρισκόταν στο σούπερ μάρκετ της περιοχής:

«Όταν έριξα με την μάνικα, λόγω της θερμοκρασίας έσκαγαν τα μπουκάλια με το αλκοόλ και ήταν σαν μολότοφ. Επειδή η φωτιά εκεί δίπλα απ’ το σούπερ μάρκετ έκαιγε για αρκετή ώρα, όλα είχαν ανεβάσει μεγάλη θερμοκρασία και όταν ρίξαμε το νερό, άρχισαν να σπάνε τα γυάλινα μπουκάλια, το αλκοόλ και εξαπλωνόταν η φωτιά.

Είχε και κάτι μπουκάλες υγραερίου, αλλά προνοήσαμε και τις μετακινήσαμε σε ασφαλές σημείο. Η πυροσβεστική και αστυνομία μας εμπόδισαν να πάμε, αλλά μπήκαμε με δική μας ευθύνη. Γιατί σκέφτεσαι ότι όταν καίει κάτι του φίλου σου, είναι σαν να καίγεται κάτι δικό σου».