Στην άνιση μάχη με τις πυρκαγιές έχει ριχτεί ολόκληρη η χώρα, με κάθε ρανίδα αντοχής να παίζει κάθε στιγμή «κρυφτό» με τις φλόγες που ανυποχώρητες ξεπροβάλλουν από τα ήδη καμένα μέτωπα.
Εκτάσεις γης καταστράφηκαν, καταπράσινα δάση ανήκουν στο παρελθόν, περιουσίες και αναμνήσεις καπνίζουν μέσα σε κρανίου τόπους που τώρα άλλαξαν μορφή.
Το χειρότερο σενάριο αυτές τις μέρες είναι το θέαμα μιας πύρινης γλώσσας που «γλείφει» πράσινες κορφές και σπίτια, και το καλύτερο ο καπνός που γεννά η φωτιά όταν πια έχει τελειώσει τη δουλειά της.
Ο καπνός που ξεπρόβαλε σήμερα στον απογευματινό ουρανό από το λιμάνι του Πειραιά και κάλυψε τον ήλιο ταξιδεύοντας από την Δυτική Αττική, είναι ταυτόχρονα ένα μήνυμα και μια υπενθύμιση.
Είναι η υπενθύμιση ότι η φωτιά μάς κέρδισε και φέτος, και το μήνυμα αυτό το έφερε μπροστά μας ο καπνός, για να ξεκαθαρίσει πως όσα κάηκαν δεν θα γυρίσουν πίσω.