Πολιτική Προστασία
Πέντε χρόνια πέρασαν από το έγκλημα στο Μάτι.
Εμείς, οι «απ’ έξω» μπορεί να μετράμε πέντε χρόνια, αλλά εκείνοι που έχασαν δικούς τους ανθρώπους στις φλόγες μετρούν και θα μετρούν αιώνες απουσίας.
Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Ιουλίου του 2018. Μια φαινομενικά συνηθισμένη καλοκαιρινή ημέρα που έμελλε να καταγραφεί μια από τις πιο φονικές πυρκαγιές της Ελλάδας, αφήνοντας πίσω 103 νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές.
Μάνες με τα παιδιά τους, πατεράδες με τα παιδιά τους, σύζυγοι, παππούδες με τα εγγόνια τους, πέθαναν με τον πιο φρικτό τρόπο. Κάηκαν ζωντανοί και όσο κι αν εμάς τους ζωντανούς μας ενοχλεί η τραγωδία αυτή και διαλύει το μυαλό μας καθημερινά και κάθε στιγμή, οφείλουμε να μην ξεχάσουμε τους ανθρώπους αυτούς και να αναζητήσουμε ευθύνες για τους άδικους και χωρίς λογική θανάτους τους.
Το χρονικό
Ήδη μια τεράστια ανεξέλεγκτη φωτιά έκαιγε την Κινέτα και τα Γεράνεια Όρη, όταν ξαφνικά ένα νέο μέτωπο έκανε την εμφάνιση του κοντά στο Νταού Πεντέλης και άρχισε να εξαπλώνεται με ιλιγγιώδη ρυθμό, περνώντας από το Νέο Βουτζά στην Λεωφόρο Μαραθώνος και από εκεί στο Μάτι, που δεν είχε προλάβει να εκκενωθεί, και φτάνοντας μέχρι την θάλασσα.
Λόγω της γρήγορης εξάπλωσης, πολλοί κάτοικοι και παραθεριστές δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν και είτε εγκλωβίστηκαν και κάηκαν στα σπίτια τους, είτε έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διαφύγουν πεζή ή με τα αυτοκίνητά τους, καθώς παγιδεύτηκαν λόγω του μποτιλιαρίσματος που προκλήθηκε.
