Ένοπλες Συγκρούσεις
Πώς οι Ισραηλινοί έφτασαν τόσο εύκολα στην εξόντωση του X.Νασράλα και των ηγετικών στελεχών της Χεζμπολάχ και πώς ήταν σε θέση να γνωρίζουν τις κινήσεις τους με τόση ακρίβεια είναι ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί με ευκολία εάν κάποιος έχει σαφή γνώση της χώρας του Λιβάνου και κυρίως της σύστασης του πληθυσμού του.
Πρέπει να γίνει επίσης κατανοητό ότι οι ένοπλες δυνάμεις, η αστυνομία της χώρας και τα σώματα ασφαλείας έχουν εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ, στην Βρετανία και κατά δεύτερο λόγο στην Γαλλία.
Ο Λίβανος είναι μία χώρα με πληθυσμό 5,49 εκατομμυρίων (2022) που ζουν σε μία έκταση 10.000 km².
Η κυβέρνηση του Λιβάνου ουδέποτε ήταν εχθρική απέναντι στο Ισραήλ και ιδιαίτερα μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου τάσσονταν πάντοτε φιλικά προς στις ΗΠΑ.
Οι ένοπλες δυνάμεις του Λιβάνου μετά τον εμφύλιο αναδημιουργήθηκαν σταδιακά από τους Αμερικανούς με αμερικανικό πολεμικό υλικό.
Οι αξιωματικοί τους εκπαιδεύτηκαν στις ΗΠΑ και οι περισσότεροι είναι φιλοαμερικανικής κατεύθυνσης.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την αστυνομία του Λιβάνου.
Η σιιτική οργάνωση της Χεζμπολάχ είχε και έχει επιρροή, κυρίως στον σιιτικό πληθυσμό του Λιβάνου δηλαδή στο 24%.
Βέβαια και άλλοι μουσουλμάνοι για ιδεολογικούς λόγους και λόγω της έχθρας που νιώθουν απέναντι στο Ισραήλ ήταν φίλα προσκείμενη με την οργάνωση.
Έτσι περίπου το 30% του πληθυσμού υποστήριζε την οργάνωση.
Αυτό αφήνει όμως ένα 70% του πληθυσμού της χώρας το οποίο διάκειται εχθρικά απέναντι στην Χεζμπολάχ και μάλιστα την θεωρούν υπεύθυνη για τα όσα συμβαίνουν στον Λίβανο όπου δέχεται συχνά καταστροφικά πλήγματα από το Ισραήλ.
Η Χεζμπολάχ στις πρόσφατες εκλογές του 2022 απέσπασε ποσοστό της τάξεως του 18% και κέρδισε 13 έδρες στο λιβανέζικο κοινοβούλιο.
Στην πραγματικότητα εκπροσωπεί τους σιίτες μουσουλμάνους. Οι σουνίτες μουσουλμάνοι είναι γνωστό ότι διάκεινται εχθρικά απέναντι στους σιίτες.
Σημειώνεται ότι η Χεζμπολάχ ξεπήδησε μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου υπό την καθοδήγηση και την χρηματοδότηση της Συρίας. Κέρδισε σε δημοφιλία μετά την απόσυρση των Ισραηλινών από το νότιο Λίβανο το 1998.
Κατάφερε να μην ηττηθεί στον πόλεμο του 2006 και να καταστρέψει πολλά ισραηλινά τεθωρακισμένα.
Αλλά δεν είναι το επίσημο κράτος, το οποίο ελέγχεται από χριστιανούς και μετριοπαθείς μουσουλμάνους.
Έτσι λοιπόν είχαμε το εξής φαινόμενο: Το επίσημο κράτος του Λιβάνου να καταγράφει κάθε κίνηση της Χεζμπολάχ, στο οποίο κράτος η ίδια η οργάνωση συμμετέχει.
Χωρίς να υποβαθμίζουμε τις δυνατότητες ηλεκτρονικής συλλογής πληροφοριών των Ισραηλινών που τις θεωρούμε ότι είναι από τις καλύτερες στον κόσμο και ειδικά σε τοπικό επίπεδο (στην Μέση Ανατολή) σίγουρα είναι οι καλύτερες.
Εντούτοις οι λοιποί Λιβανέζοι αποτελούν την πρώτη και κύρια πηγή πληροφόρησης σε πραγματικό χρόνο σε ό,τι αφορά το που πήγαιναν και πως κινούνταν τα ηγετικά στελέχη της Χεζμπολάχ στο σύνολό τους.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια σημειώνεται το γεγονός ότι είχε χαλαρώσει πάρα πολύ η Χεζμπολάχ σε ό,τι αφορά τα θέματα ασφαλείας με χαρακτηριστικό το περιστατικό των βομβητών όπου παρέλαβαν ένα φορτίο βομβητών και ασύρματων χωρίς καν να μπουν στη διαδικασία να ελέγξουν δειγματοληπτικά, 10 από αυτούς.
Όχι για να βρουν εκρηκτικά στο εσωτερικό τους (κάτι που ανάγονταν στην «σφαίρα» της φαντασίας μέχρι εκείνη τη στιγμή) αλλά για να ελέγξουν μήπως υπάρχει κάποιο σύστημα παρακολούθησης.
Δεν άνοιξαν κανέναν βομβητή ή κανέναν ασύρματο και απλώς τους μοίρασαν όπως τους παρέλαβαν και τελικά είναι πολύ πιθανό να υπήρχε στο εσωτερικό τους και σύστημα παρακολούθησης όπως και υποκλοπής.
Όλα αυτά δείχνουν μία ακαταλληλότητά της Χεζμπολάχ να μπορέσει να σταθεί στο πεδίο της μάχης απέναντι στο Ισραήλ αλλά το κυριότερο όλων είναι ότι για κάθε τρεις Λιβανέζους που δούλευαν για την Χεζμπολάχ υπήρχαν άλλοι εφτά Λιβανέζοι που τους παρακολουθούσαν.
Και μπορεί η κυβέρνηση του Λιβάνου στην οποία συμμετείχε η Χεζμπολάχ και συνεχίζει να συμμετέχει, να μην μπορεί να στραφεί επίσημα κατά τις σιιτικής οργάνωσης αλλά οι πληροφορίες ρέουν σαν «ποτάμι» προς το Ισραήλ.
Αυτή είναι η πραγματικότητα σε ό,τι αφορά το πως είναι δυνατόν οι Ισραηλινοί να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τις κινήσεις των στελεχών της Χεζμπολάχ.
Μην ξεχνάμε ότι ο Λίβανος είναι μία μικρή χώρα με μία εξαιρετικά «ρηχή» κοινωνία, σε ό,τι αφορά το συνολικό πληθυσμό,
Κι αν κάποιοι δεν τα μετέδιδαν για ιδεολογικούς λόγους στο Ισραήλ τα μεταδίδουν όμως στους Αμερικανούς, στον τακτικό στρατό και στα σώματα ασφαλείας, οι οποίοι στη συνέχεια όλοι μαζί τα μετέδιδαν στους Ισραηλινούς.
Αυτό δε σημαίνει βεβαίως ότι το Ισραήλ δεν είναι ικανό να πραγματοποιήσει πλήγματα σε ξένο έδαφος με χαρακτηριστική την περίπτωση της δολοφονίας του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια, αλλά αυτό ήταν μία τοποθέτηση βόμβας από συγκεκριμένους πράκτορες, στελέχη των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, που είχαν εξαγοραστεί και φυσικά διώκονται από το Ιράν.
Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε περίπτωση, με τον οποιονδήποτε και σε κάθε κράτος να υπάρξει εξαγορασμός στελεχών από αντίπαλοι χώρα.
Εδώ όμως μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό.
Πρέπει να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα σχετικά με την πληθυσμιακή σύνθεση του Λιβάνου:
Το 61,1% είναι μουσουλμάνοι (διαφορετικών δογμάτων) και το 33,7% χριστιανοί (επίσης πολλών διαφορετικών δογμάτων) μεταξύ των οποίων και 3.674 Μάρτυρες του Ιεχωβά καθώς και το 5,2% Δρούζοι.
Επίσημα αναγνωρίζονται 18 διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα.
Οι Σουνίτες μουσουλμάνοι αποτελούν το 27% του πληθυσμού ακολουθούμενοι από τους Σιίτες που αποτελούν το 24%.
Οι Αλαουίτες αποτελούν το 3% του πληθυσμού της χώρας. Οι Μαρωνίτες χριστιανοί αποτελούν την σημαντικότερη πολιτικά ομάδα του Λιβάνου με 20% του συνολικού πληθυσμού.
Ακολουθούν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί που υπάγονται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας με 9% του συνολικού πληθυσμού, οι Μονοφυσίτες με 5%, οι Καθολικοί χριστιανοί με 4% και οι Προτεστάντες με 2%.
Η θρησκεία είναι απαραίτητη καθώς χρειάζεται για όλους τους τομείς της καθημερινότητας ενώ όλες οι οικογενειακές υποθέσεις καθώς και η ζωή των πιστών ρυθμίζονται από τις θρησκευτικές κοινότητες που ανήκουν αφού δεν υπάρχει αστικό δίκαιο, ούτε επιτρέπονται πολιτικοί γάμοι ή άλλες πολιτικές πράξεις.
Επιπλέον η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, στο δημόσιο, στα σχολεία και στην αγορά εργασίας γίνεται με βάση τις θρησκευτικές κοινότητες που ανήκουν οι πιστοί.
Ο πρόεδρος της χώρας πρέπει υποχρεωτικά να είναι Χριστιανός Μαρωνίτης, ο πρωθυπουργός Σουνίτης Μουσουλμάνος, ο πρόεδρος της Βουλής Σιίτης Μουσουλμάνος και ο υπουργός εξωτερικών Ορθόδοξος χριστιανός.
Οι θέσεις στο κοινοβούλιο καταλαμβάνονται κατά 50% από μουσουλμάνους και κατά 50% από χριστιανούς υποχρεωτικά για λόγους ισότιμης αντιπροσώπευσης θρησκευτικά.
Στην κυβέρνηση και το υπουργικό συμβούλιο εκπροσωπούνται όλα τα 18 αναγνωρισμένα μουσουλμανικά και χριστιανικά δόγματα καθώς και οι Δρούζοι όπως και στο δημόσιο και τα σώματα ασφαλείας.
Το 95% του πληθυσμού είναι Άραβες, 4% Αρμένιοι και 1% άλλες εθνοτικές ομάδες.
Όπως γίνεται κατανοητό με ένα τόσο σύνθετο ανοίγεις «μωσαϊκό», ήταν αδύνατο για την Χεζμπολάχ, να μπορούσε να κρατά κρυφές τις δραστηριότητες της και τις κινήσεις της.
