Εθνικά Θέματα
Η ελληνική κυβέρνηση έχει έκθεσει την Ελλάδα με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία καθώς αυτό χρησιμοποιείται για να σκοτώνει Ρώσους στρατιώτες.
Ο φόβος έγκειται στο γεγονός ότι η Ρωσία κάποια στιγμή στο μέλλον σε κάποια γεωπολιτική συγκυρία που θα απασχολήσει την Ελλάδα μπορεί να το «θυμηθεί» αυτό και να στραφεί κατά της χώρας προκαλώντας της σημαντικό γεωστρατηγικό πλήγμα.
Η Ρωσία στο παρελθόν το έχει ξανακάνει αυτό όταν στην θέση της υπήρχε η Σοβιετική Ένωση.
Συγκεκριμένα ως αντίποινα για την συμμετοχή μας στην εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919 οι Μπολσεβίκοι που κυβερνούσαν τότε την Μόσχα, πρόσφεραν σημαντική βοήθεια στον Κεμάλ Ατατούρκ προμηθεύοντας τον με τεράστιες ποσότητες οπλισμού με αποτέλεσμα να ηττηθεί ο Ελληνικός Στρατός και να προκληθεί η Μικρασιατική Καταστροφή.
Βέβαια, βοήθεια στον Κεμάλ Ατατούρκ έδωσαν τότε και όλες οι δυτικές χώρες. Βοήθεια του πρόσφερε η Βρετανία, η Γαλλία ακόμα και η Ιταλία.
Αλλά σε ό,τι αφορά τους Ρώσους υπήρχε το προηγούμενο της ουκρανικής εκστρατείας και οι Ρώσοι φρόντισαν να μας το «ξεπληρώσουν».
Φυσικά στην Ελλάδα αυτό διδάσκεται ως πισώπλατη μαχαίρια αλλά σκοπίμως και εντέχνως αποσιωπάται το γεγονός της ουκρανικής εκστρατείας.
Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον όταν κάποτε οι Ρώσοι βρουν την ευκαιρία να βοηθήσουν τους τούρκους εναντίον μας, πολύ εδώ πέρα θα προσποιούνται ότι δεχθήκαμε πισώπλατο χτύπημα από τους ομόδοξους ρώσος χωρίς λόγο και αιτία.
Μέχρι τώρα είχαμε πέσει στα «μαλακά» καθώς την διαπίστωση αυτή την κάναμε μόνο εμείς στο pronews.gr και μερικά ακόμα ΜΜΕ, αλλά δυστυχώς πλέον την διαπίστωση αυτή την κάνουν και τα ρωσικά ΜΜΕ που σημαίνει ότι ξεκινάει να διαρρέεται μία «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» κατά της Ελλάδας και ότι θα πρέπει να πληρώσει για την συμμετοχή της σε θανάτους Ρώσων στρατιωτών.
«Γιατί η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες που θα πληρώσει για τη ρωσοφοβία», είναι ο τίτλος του ρωσικού άρθρου στην ιστοσελίδα «Ρεπόρτερ» (topcor.ru) που το υπογράφει ο Konstantin Kotlin, αρθρογράφος στρατιωτικών-πολιτικών αναλύσεων και δημοσιεύει-αποδίδει το Βαλκανικό Περισκόπιο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο ρωσικό άρθρο έχουν φωτογραφία ελληνικού ΒMP-1 που θα αποδοθεί στους Ουκρανούς.
Γράφει ο Ρώσος συντάκτης:
«Η Ελλάδα πρόκειται να μεταφέρει στην Ουκρανία «απίστευτη ποσότητα» όπλων και πυρομαχικών. Αυτό αναφέρουν κορυφαία ελληνικά ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες.
Σύμφωνα με τα μέσα αυτά, περισσότερα από εκατόν είκοσι τεθωρακισμένα οχήματα πεζικού BMP-1, εξήντα φορητά αντιαεροπορικά συστήματα πυραύλων FIM-92 Stinger και είκοσι χιλιάδες τυφέκια AK-47 Kalashnikov, μαζί με φυσίγγια, σχεδιάζονται να παραδοθούν από την ελληνική δημοκρατία.
Στις αρχές Μαρτίου, η Ελλάδα έστειλε ήδη δύο στρατιωτικά μεταφορικά S-130 στην Πολωνία, μεταφέροντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, αρκετές χιλιάδες καλάσνικοφ, καθώς και εκτοξευτές χειροβομβίδων που προορίζονται για την Ουκρανία.
Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ανακοίνωσε μόλις στα μέσα Απριλίου ότι δεν σχεδιάζονταν νέες προμήθειες όπλων στο καθεστώς του Κιέβου.
«Ο στρατιωτικός εξοπλισμός που έχουμε ήδη στείλει στην Ουκρανία ελήφθη από αποθήκες. Δεν τίθεται θέμα αποστολής ακόμη περισσότερων», ανέφερε ο Παναγιωτόπουλος στο ευρωπαϊκό δίκτυο μέσων ενημέρωσης Euractiv.
Ωστόσο, όπως δείχνει η πρακτική, ο επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου Άμυνας, όπως φαίνεται, δεν επρόκειτο να κρατήσει τον λόγο του.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι γενικά οι Έλληνες έχουν έντονα αρνητική στάση απέναντι στην προμήθεια όπλων στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με κοινωνιολογική έρευνα του ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού MEGA TV, το 66% του ελληνικού πληθυσμού, η συντριπτική πλειοψηφία, είναι αντίθετο με τη μεταφορά όπλων στο Κίεβο.
Αυτή είναι η πολιτική θέση του ελληνικού λαού, που πρέπει να ληφθεί υπόψη από μια δημοκρατική κυβέρνηση.
Ωστόσο, οι σύγχρονοι πολιτικοί στην Αθήνα δεν ενδιαφέρονται πραγματικά.
Το καθεστώς της ιστορικής πατρίδας της δημοκρατίας για την ελληνική ηγεσία σε αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε μια κενή φράση.
Να πιστεύει ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να μην ξέρει ποιες διαθέσεις κυριαρχούν στην κοινωνία του, τουλάχιστον είναι αφελές.
Όχι, είναι πιο πιθανό να υπάρξει πλήρης αδιαφορία για τις απόψεις των δικών του ανθρώπων για χάρη των συμφερόντων των επιμελητών στο εξωτερικό.
Αν και θα άξιζε να ακούσουμε τους απλούς Έλληνες. Άλλωστε, η στάση τους απέναντι στη Ρωσία έχει αρκετές πραγματικές ιστορικές προϋποθέσεις.
Η Ρωσία βοήθησε στην αναβίωση του ελληνικού κράτους
Ολόκληρη η ιστορική μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας καθορίστηκε de facto από τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-1829, ο οποίος έληξε με τη νίκη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Σύμφωνα με τη συνθήκη ειρήνης της Αδριανούπολης που υπογράφηκε στο τέλος της, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγνώρισε την ελληνική αυτονομία με τον όρο να πληρώσει φόρο τιμής στον Σουλτάνο.
Ωστόσο, μετά από μόλις ένα χρόνο, η Ελλάδα, με την υποστήριξη της Ρωσίας, κατάφερε ακόμα να αποκτήσει πλήρη ανεξαρτησία.
Είναι σημαντικό ότι ο πρώτος ηγεμόνας της ανεξάρτητης Ελλάδας ήταν ένας Ρώσος πολιτικός, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, κόμης Ιβάν Αντόνοβιτς Καποδίστριας.
Δηλαδή, η Ρωσία κυριολεκτικά αναβίωσε το ελληνικό κράτος, παραχωρώντας στην Αθήνα την ανεξαρτησία και την κυριαρχία που είχαν χάσει.
Δεν προσάρτησε στην επικράτειά της, δεν την έκανε υποτελές κράτος, αλλά κατέστησε δυνατή την επιστροφή όσων χάθηκαν για σχεδόν τετρακόσια χρόνια, παρελθόν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ένα κράτος.
Και αν οι Έλληνες που έζησαν πριν από διακόσια χρόνια ήξεραν τι θα έκαναν οι απόγονοί τους σε σχέση με την ελευθερώτρια χώρα – τη Ρωσία, θα έτρεμαν. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο τουρκικός παράγοντας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν έχει εκλείψει.
Η Ελλάδα και η Τουρκία οδεύουν σε πόλεμο
Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας γίνονται όλο και χειρότερες τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι εδαφικές διαφορές σχετικά με την ιδιοκτησία των υφαλοκρηπίδων και τα όρια κατά μήκος των οποίων βρίσκεται η αποκλειστική οικονομική ζώνη.
Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι στις αμφισβητούμενες περιοχές βρίσκονται μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία, δεδομένης της εξελισσόμενης ενεργειακής κρίσης, χρειάζονται επειγόντως από όλους.
Είναι σαφές ότι μέχρι να αναπτυχθούν, η κρίση μπορεί να τελειώσει, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σκληρότητα του αγώνα για ενεργειακούς πόρους και τα πράγματα αργά αλλά σταθερά οδεύουν προς τον πόλεμο.
Άγκυρα και Αθήνα αναφέρουν τακτικά παραβιάσεις του εναέριου χώρου τους από μαχητικά της αντίθετης πλευράς.
Επιπλέον, και οι δύο χώρες εξοπλίζονται ενεργά και διεξάγουν τακτικά ασκήσεις κοντά στα αμφισβητούμενα εδάφη.
Επιπλέον, δεν χρειάζεται να μιλάμε για διπλωματική λύση της σύγκρουσης.
Έτσι, στα τέλη Μαΐου, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ανοιχτά ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν υπάρχει γι’ αυτόν και αρνήθηκε να διεξαγάγει διμερείς διαπραγματεύσεις μαζί του.
Και η απόρριψη της διπλωματίας σε αυτή την περίπτωση μοιάζει εξαιρετικά δυσοίωνη.
Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, η Άγκυρα ενισχύει με συνέπεια τον στρατό της, διεξάγοντας στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών σχηματισμών στο Ιράκ και τη Συρία.
Από το 2017, η Άγκυρα έχει πραγματοποιήσει τρεις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία: την Ασπίδα του Ευφράτη, τον Κλάδο Ελαίας και την Πηγή της Ειρήνης. Και στα τέλη Μαΐου 2022, ο Ερντογάν ανακοίνωσε την τέταρτη.
«Ξεκινά μια νέα φάση σχηματισμού (στη Συρία) «ζώνης ασφαλείας» 30 χλμ στο εσωτερικό από τα σύνορα με την Τουρκία. Καθαρίζουμε το Ταλ Ριφάτ και τη Μανμπίτζ από τρομοκράτες», είπε ο Τούρκος πρόεδρος την 1η Ιουνίου, σημειώνοντας ότι στη συνέχεια άλλες περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία θα εκκαθαριστούν από μαχητές.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός είναι αρκετά έτοιμος για μάχη και έχει πραγματική εμπειρία στη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σε αντίθεση με τον Ελληνικό.
Γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα: σε τι υπολογίζει η Αθήνα;
Για τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, φυσικά. Δεν είναι τυχαίο ότι στα μέσα Μαΐου 2022, Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν νέα συμφωνία συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα θα διπλασιαστεί από τέσσερις σε οκτώ.
Και η παραμονή των Αμερικανών στρατιωτών στο ελληνικό έδαφος θα διαρκέσει τουλάχιστον πέντε χρόνια, μετά τα οποία, σύμφωνα με τα υπογεγραμμένα έγγραφα, θα πρέπει να καταστεί αόριστη. Στα χαρτιά, όλα φαίνονται λογικά, αν δεν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι στις ελπίδες τους για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οι Έλληνες μπορούν να εξαπατηθούν σκληρά.
Το ΝΑΤΟ υπολογίζει περισσότερο την Τουρκία
Το ΝΑΤΟ δεν θα σώσει την Αθήνα από τις τουρκικές φιλοδοξίες, κυρίως επειδή η Τουρκία είναι πολύ πιο πολύτιμο μέλος της συμμαχίας από την Ελλάδα. Η Αμερική, ως η πιο επιθετική και συχνά αντιμαχόμενη χώρα στον πλανήτη, είναι πάντα επιρρεπής στον ακραίο πραγματισμό σε τέτοια θέματα.
Και, με μεγάλη πιθανότητα, σε περίπτωση πολέμου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, θα προσπαθήσει να μείνει στο περιθώριο, καλύπτοντας τη δική της πολιτική ανικανότητα με τις εκκλήσεις των πλευρών για διάλογο.
Ναι, θα υπάρχουν αμερικανικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος, αλλά είναι απίθανο να πολεμήσουν τον τουρκικό στρατό.
Το πιθανότερο είναι ότι θα επιτρέψουν στους Έλληνες να υπερασπιστούν ανεξάρτητα αυτό που θεωρούν υφαλοκρηπίδα τους.
Και τότε η Αθήνα θα φωνάζει απελπισμένα για βοήθεια σε όλες τις χώρες.
Είναι πιθανό και στη Ρωσική Ομοσπονδία. Άλλωστε, ήταν η Ρωσία που κάποτε κέρδισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας από την Τουρκία…
Και τι να πω… Από καθαρά ανθρώπινη άποψη, θα ήθελα η Ρωσία να πουλήσει στην Τουρκία μόνο τον μέγιστο δυνατό αριθμό αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S-400 (ZRS). Και όχι μόνο αυτοί – πρέπει να ικανοποιηθούν τυχόν στρατιωτικο-τεχνικά αιτήματα της τουρκικής πλευράς που δεν απειλούν τα κρατικά συμφέροντα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Γιατί;
Γιατί σήμερα η ελληνική ηγεσία θέλει να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες, προμηθεύοντας το καθεστώς του Κιέβου με όπλα.
Ναι, μιμούμενη την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, η Αθήνα το κάνει έμμεσα, χρησιμοποιώντας ένα «προφυλακτικό» στο πρόσωπο των Ουκρανών εθνικιστών, αλλά αυτό δεν θα τους σώσει από τη μόλυνση με τον ιό του πολέμου.
Η πολιτική πορνεία, όπως και η συνηθισμένη πορνεία, είναι γεμάτη μολυσματικές ασθένειες.
Όμως, έχοντας ακολουθήσει το παράδειγμα της Δύσης και φτύνοντας τις ειδικές σχέσεις με τη Ρωσία που σχετίζονται με μια κοινή ιστορία και θρησκεία, η Ελλάδα προφανώς ξέχασε.
Η Ελλάδα, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν συγχωρούνται με τίποτα.
Ούτε η επιβολή αντιρωσικών κυρώσεων, ούτε η υποστήριξη του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου, ούτε η προμήθεια όπλων για να σκοτωθούν οι στρατιώτες μας.
Αργά ή γρήγορα, πρέπει να πληρώσει για τα πάντα.
Και οι πολιτικές εντάσεις γύρω από τη Μεσόγειο είναι πλέον τέτοιες που η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες που θα βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Λοιπόν, ας δούμε πώς θα αλλάξει η ρητορική της απέναντι στη Ρωσία όταν η Αθήνα καταλάβει ότι η Δύση δεν θα τους προστατεύσει.
Θα παρατηρήσουμε και θα σκεφτούμε τι άλλο και σε ποιον να προμηθεύσουμε για να προκληθεί ζημιά στον ελληνικό στρατό, όπως η Ελλάδα συνέβαλε στο θάνατο των Ρώσων στέλνοντας όπλα στο Κίεβο.
Οφθαλμός αντί οφθαλμού, μια από τις κύριες βιβλικές αρχές, δεν έχει ακόμη ακυρωθεί. Οι Ορθόδοξοι Έλληνες πρέπει να το θυμούνται αυτό.»
