Θολά μηνύματα εξωτερικής πολιτικής με σκιές αυτονομίας Ντόρας…

– Όποτε μπαίνει στη μέση αυτή η γυναίκα, τίποτα δεν πάει καλά στην κυβέρνηση. Σαν να τη συμπαρασύρει στις δικές της θέσεις σε όλα, από την τεκνοθεσία των ομοφύλων μέχρι το μεταναστευτικό, τα ελληνοτουρκικά και τη ρήξη με τη Σερβία δια χειρός της, μου έλεγε τις προάλλες σε κάποιο κοινό κενό μας στο Γραφείο των καθηγητών ένας Νεοδημοκράτης συνάδελφος (συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ) αναστατωμένος από τα έργα και τις ημέρες της Ντόρας Μπακογιάννη στο Συμβούλιο της Ευρώπης.“

”Ήταν απαράδεκτη η εισήγησή της στο Στρασβούργο για το Κόσοβο”, συνέχισε ταραγμένος. ”Δείχνει έλλειψη ιστορικής ενσυναίσθησης από μια πολιτικό η οποία είχε διατελέσει και υπουργός Εξωτερικών  μας. Οπότε ήξερε καλά, όταν έκανε την εισήγηση, ότι – μαζί με τα σερβικά – θα πάρει η μπάλα και τα κυπριακά συμφέροντα, αφού η Τουρκία δεν θα χάσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως ”όχημα” για να νομιμοποιήσει απ’ την πίσω πόρτα το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος εντάσσοντάς το  κι αυτό εκεί όπου είναι ήδη ενταγμένη η ελεύθερη Κύπρος…”.

Προσπάθησα να σταματήσω το καταιγιστικό ”κατηγορώ” του κατά της πρωθυπουργικής αδελφής, αλλά ”εις μάτην” (όπως λένε οι καθαρευουσιάνοι), γιατί ”έβγαζε… καπνούς απ’ τ’ αυτιά του” μετά τα τελευταίο ”κατόρθωμά” της Ντόρας Μπακογιάννη στο Στρασβούργο να εισηγηθεί και να περάσει την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

”Κατόρθωμα” που προκάλεσε δυσαρέσκειες σε Σερβία και Κύπρο και αλυσιδωτές αντιδράσεις μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας, οι οποίες κατέληξαν σε διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ τους, καθώς – όπως αποκαλύφθηκε – δεν ήταν οι Αμερικανοί ο υποβολέας της εισηγητικής πρότασης υπέρ του Κοσόβου της Ντόρας Μπακογιάννη,  αλλά οι Γερμανοί.

Γι’ αυτό οι πρώτοι κατηγόρησαν τους δεύτερους ως ηθικούς αυτουργούς για την αλλαγή στάσης της αδελφής του Έλληνα πρωθυπουργού, η οποία ομολόγησε έμμεσα ότι είχε υποβολέα γι’ αυτό που έκανε: ”Η πίεση της διεθνούς κοινότητας (βλ. Γερμανία) ήταν πολύ μεγάλη, γιατί το Κόσοβο έχει από νομικής πλευράς ενστερνιστεί πλήρως όλο τον νομικό πολιτισμό της Ε.Ε”, είπε μεταξύ άλλων για να δικαιολογηθεί.

Με βάση και μόνο τα λόγια της, ωστόσο, καταλαβαίνει κανείς ότι ”νομιμοποιεί” ηθικά και νομικά ένα κρατίδιο που έκανε διεθνές εμπόριο ναρκωτικών μέχρι πρότινος και ήταν κοιτίδα παραστρατιωτικών αλβανόφωνων  δυνάμεων του Ουτσεκά, τις οποίες ενίσχυε ένοπλα η Αλβανία.

Αυτό το βεβαρημένο παρελθόν του Κοσσυφοπεδίου, πέρα απ’ τα δίκαια της Σερβίας, έπαιξε ρόλο – όπως νομίζαμε πέρυσι – για την αποχή της Ελλάδας, όταν ήρθε το πρώτο αίτημα ένταξής του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο η Κύπρος ορθά καταψήφισε για λόγους – υποθέτω – αυτοπροστασίας, κι ας λέει σήμερα η Ντόρα Μπακογιάννη ότι ”ενδεχόμενη αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου από το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν επηρεάζει την προοπτική αναγνώρισης των Κατεχομένων, δεδομένου ότι πρόκειται για διαφορετικές περιπτώσεις…

Τελικά, όπως φαίνεται, βάλαμε απέναντί μας ως Ελλάδα τη φίλη και ιστορική σύμμαχό μας Σερβία για τα… μάτια ενός υβριδικού, αλβανικής επιρροής κρατιδίου που εξυπηρετεί τα μεγαλοϊδεατικά σχέδια της Αλβανίας και δεν νοιάστηκε ποτέ για μας.

Και όσο κι αν λέει η επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ) ότι η εισηγητική της πρόταση ”δεν επηρεάζει την προοπτική αναγνώρισης των Κατεχομένων”, η διαπίστωσή της δημόσια ότι το Κοσσυφοπέδιο ”έχει ενσωματώσει πλήρως τον νομικό πολιτισμό”, στέλνει το μήνυμα στην εισβολέα Τουρκία για δυνατότητα ένταξης της ”ΤΔΒΚ”στο Συμβούλιο της Ευρώπης μετά από νομική προεργασία, ώστε να ενσωματώσει τον… ”ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό” έστω και για τα μάτια του κόσμου.

Οποία ντροπή και κατάπτωση, που αντανακλά στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Οποία ντροπή στο ΥΠΕΞ και το Μαξίμου που ”ποιούν την νήσσα”, αντί να δώσουν ευθαρσώς εξηγήσεις, να απολογηθούν για τα εν κρυπτώ και παραβύστω της μυστικής διπλωματίας τους, την οποία σέρνει απ’ τη μύτη η γερμανική από το ’20 ακόμα, τον καιρό της μυστικής συνάντησης Γερμανίας-Ελλάδας-Τουρκίας στο Βερολίνου εν αγνοία του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Δένδια, που έμαθε τα νέα από τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου…

– ”Το κεφάλι βρωμάει από ψηλά”, λέει ο λαός μας κι αυτό φροντίζει να μας το υπενθυμίζει η γερμανοτραφής αδελφή”, συνέχισε τον κατά Ντόρας ”Φιλιππικό” του ο συνάδελφος. ”Αυτή έκανε ‘χθες’ (εν. 2015) τον Τσίπρα πρωθυπουργό ροκανίζοντας την καρέκλα του αρχηγού του κόμματος και σήμερα τον  έκανε ήρωα στα μάτια των Σέρβων μετά το ‘παρών’ που ψήφισε ο πρώην στην εισήγησή της. Αν και ο πονηρός έσπευσε να της δώσει συγχαρητήρια, για να μην τον θεωρήσουν οι Γερμανοί – ως ηθικοί αυτουργοί του πισώπλατου μαχαιρώματος της Ντόρας στους Σέρβους – ”δορυφόρο” των ΗΠΑ…“

” ”Σήμερα γύρισε την πλάτη η δικιά μας  στους φίλους μας Σέρβους και συνεχίζει να ρίχνει νερό στον μύλο του Ερντογάν για Αιγαίο και Κύπρο. Κι αν πέσουν τα ποσοστά της ΝΔ στις Ευρωεκλογές περισσότερο του αναμενομένου, δεν θα φταίνε γι’ αυτό οι Κασσελάκηδες, οι Ανδρουλάκηδες, η ακρίβεια και τα αιματοβαμμένα τραίνα, αλλά οι ”κουζουλάδες” της που φανέρωσαν στα μάτια του κόσμου ότι έχει μετατραπεί σε υπηρέτη δύο αφεντάδων…”, είπε σαρκαστικά.

– Λες και μπαίνει ο διάολος μέσα της και μας προκαλεί τρις και λίγο. Σαν να λειτουργεί αυτονομιστικά απ’ την πολιτική γραμμή της ΝΔ φέρνοντας τα πάνω κάτω στην Εξωτερική μας πολιτική, όπου κάνει παιχνίδι ανεξέλεγκτα η ίδια με την ανοχή του Μητσοτάκη και του ”εξαφανισμένου” Γεραπετρίτη…, κατέληξε αγανακτισμένος ο συνάδελφος, αλλά τα τελευταία του λόγια τα έπνιξε το παρατεταμένο κουδούνισμα για αλλαγή ώρας, που έκοψε μαχαίρι τη συζήτηση που είχαμε.

Ώρες αργότερα, στο σπίτι, επανέφερα όσα άκουσα στο μυαλό μου και βρήκα πως ο φιλόλογος συνομιλητής μου είχε πολλά δίκια σε όσα έλεγε. Γιατί αυτό που πέτυχε η πρωθυπουργική αδελφή, με την εισήγησή της για ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στη Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ), ήταν να ”σπάσει” την ουδετερότητα της Ελλάδας στο θέμα των σχέσεων Σερβίας-Κοσόβου.

Να τη ”σπάσει” σε βάρος της πρώτης, αν και η Σερβία ήταν – στα Νεότερα Χρόνια – η μόνη ιστορική σύμμαχός μας από τους Βαλκάνιους, η οποία παρέμενε για μας πραγματική φίλη (αν εξαιρέσουμε το 1997 που αναγνώρισε την ΠΓΔΜ με την ονομασία ”Δημοκρατία της Μακεδονίας”, κάτι για το οποίο ζήτησε συγγνώμη το 2017 δια του ΥΠΕΞ της Ίβιτσα Ντάτσιτς).

Μετά απ’ αυτό όμως που έκανε  στο Στρασβούργο η Ντόρα, το τοπίο στην Εξωτερική μας πολιτική αποδεικνύεται αβέβαιο στο θέμα αυτό και σε πολλά άλλα, γιατί ο Γεραπετρίτης παραείναι ”πειθήνιος”, για να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της γερμανολαγνείας και αμερικανολαγνείας που κρύβουν τουρκολαγνεία.

Σαν αποτέλεσμα αυτού, δίνεται η εντύπωση – και σε ψηφοφόρους ακόμα του κυβερνώντος κόμματος – ότι υπάρχει διαρχία στο ΥΠΕΞ, για να μην πω και στον πρωθυπουργικό θώκο”.  Κι αυτό λόγω της αυτόνομης γραμμής που χαράσσει η Ντόρα, όταν πρόκειται γι ελληνοτουρκικά θέματα ή θέματα σχέσεων με Βαλκάνιους, όπως η Σερβία.

Η Σερβία την οποία εξοργίσαμε δικαιολογημένα, γιατί – αν και πολεμήσαμε χέρι-χέρι μ’ αυτήν στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους του 20ου αι. και τη στηρίξαμε ανθρωπιστικά σαν λαός (βλ. ΝΑΤΟϊκοί βομβαρδισμοί που την ισοπέδωσαν το 1999 και επιθέσεις των Ουτσεκάδων [UCK: Απελευθερωτικός Στρατός αλβανόφωνων μουσουλμάνων του Κοσσυφοπεδίου υπό τον Χασίμ Θάτσι]) – συμπεριφερθήκαμε απέναντί της με μια ”unfair”  άφιλη, εχθρική κίνηση, μαχαιριά στην καρδιά των εθνικών συμφερόντων της.

Γιατί σαν τέτοια είδαν τη στάση μας οι φίλοι μας Σέρβοι: Ότι, δηλαδή, ενεργήσαμε στον αντίποδα των όσων υποσχεθήκαμε προχωρώντας σε εισηγητική πρόταση ένταξης του κρατιδίου του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Σαν να λέμε, αναλογικά, ότι κάναμε πρόταση για ένταξη του ψευδοκράτους της Κύπρου στην ΕΕ…

Δεν είδαν, κοινώς, οι Σέρβοι την πράξη της Ντόρας σαν… ”εφαρμογή πολιτικής προς το συμφέρον της περιφερειακής σταθερότητας στα Δυτικά Βαλκάνια και της διεθνούς θεσμικής συνοχής”, όπως περίμενε να την καταλάβουν η ίδια δια της εισηγητικής πρότασής της.

Πρότασης που επιβεβαίωσε τους καχύποπτους Σέρβους οι οποίοι – σε αντίθεση με τον Πρόεδρο Βούτσιτς – αμφισβητούσαν τις καλές μας προθέσεις εξ αρχής, μετά τις μεγαλοστομίες του Έλληνα πρωθυπουργού στο Βελιγράδι περί ”στρατηγικού χαρακτήρα” σχέσεις με τη Σερβία, ”περιφερειακή δισυνδεσιμότητα” της Ελλάδας με τα Δυτικά Βαλκάνια και ”επιχειρηματική συνεργασία” των δύο χωρών με στόχο την προώθηση των οικονομικών και επενδυτικών σχέσεων Ελλάδας-Βελιγραδίου.

Αμφισβητούσαν τις καλές μας προθέσεις και εμείς τους δικαιώσαμε δια της Ντόρας επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Τρώα ιερέα Λαοκόωντα  ”Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας” (Βιργίλιος: ”Αινειάδα”, μ.τ.φ: ”Μην εμπιστεύεστε τους Έλληνες όταν φέρνουν δώρα”), η οποία – εν προκειμένω – συνιστά μομφή στην φερεγγυότητά μας…