Ελληνοτουρκικά
Το φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη θα γίνει το «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας», δηλαδή η κοινή συνεδρίαση των υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας-Τουρκίας υπό την προεδρία του Κ.Μητσοτάκη και του Ρ.Τ.Ερντογάν, το οποίο επί της ουσίας είναι μία προσπάθεια δυτικών κέντρων εξουσίας για να «ομοσπονδοποιήσουν» τις δύο χώρες, για να λυθεί οριστικά το πρόβλημα που η Άγκυρα δημιουργεί σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, με την ουσιαστική «απορρόφηση» της Ελλάδας από την Τουρκία.
Γιατί όταν δημιουργείς μία «συνομοσπονδία» με προοπτική να γίνει κάποτε «ομοσπονδία», και τα μεγέθη είναι ετεροβαρή, η χώρα η οποία έχει το λιγότερο πληθυσμό όπως η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων στο τέλος «απορροφάται» από τη χώρα με τον πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό όπως η Τουρκία των 85 εκατομμυρίων.
Το 2016 στη Σμύρνη είχε λάβει χώρα για πρώτη φορά η σύγκληση του «Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας».
Φυσικά, είναι κάτι το οποίο απέτυχε στην πράξη διότι απλούστατα η Τουρκία αντιμετώπιζε την Ελλάδα ήδη ως «δορυφόρο» της και δεν σταμάτησε ποτέ την παρανοϊκή και επιθετική συμπεριφορά απέναντι της.
Όπως προαναφέραμε πρόκειται για μία ταυτόχρονη συνεδρίαση των δύο υπουργικών συμβουλίων όπου θα τεθούν ζητήματα από τη διπλωματία έως τον πολιτισμό.
Με λίγα λόγια πέραν της γεωπολιτικής, της άμυνας, της εθνικής ασφάλειας θα συζητούνται και ζητήματα που αφορούν ακόμα και το πως παρουσιάζεται η Τουρκία στην ελληνική Ιστορία και υποτίθεται θα γίνεται και το αντίστροφο.
Με λίγα λόγια κάποιοι στις ΗΠΑ σκέφτηκαν πως για να λυθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν με την νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ με δύο-με βάση την Ιστορία και όχι τις ανθρώπινες σχέσεις-εχθρικούς λαούς, «ας αναγκαστούν να έρθουν κοντά ο ένας στον άλλον».
Ακόμα κι αν σημαίνει αυτό ότι ο ένας από τους δύο μπορεί να αφομοιωθεί λόγω μικρότερου πληθυσμιακού μεγέθους.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που ειδικά στην Ελλάδα χτυπιούνται ανελέητα, μέσω της τηλεόρασης, της πνευματικής ελίτ και μέσω της διάβρωσης των ηθών και του κοινωνικού ιστού, οι βασικές θρησκευτικές και εθνικές αξίες.
Αρκεί κάποιος να παρατηρήσει πως η αθεΐα προωθείται κατά κόρον την τελευταία δεκαετία με κάθε τρόπο και μέσο ξεπερνώντας την έννοια της ανεξιθρησκίας.
Ένας μη ενεργός Ορθόδοξος μπορεί να προσεγγίσει πολύ πιο εύκολα έναν «κοσμικό» Τούρκο ή έναν μουσουλμάνο Τούρκο.
Αυτός είναι και ο πραγματικός σκοπός πρωτοβουλιών όπως αυτή που ανακοινώθηκε χθες. Ένα από τα δύο κράτη θα πρέπει να «δορυφοροποίηθεί» και πιο εύκολο θεωρείται να συμβεί αυτό στην Ελλάδα.
Οι Δυτικοί θέλουν ένα συμπαγές μέτωπο στην Ανατολική Μεσόγειο ενάντια στην Ρωσία και θέλουν να εξορυχτούν με κάθε τρόπο και μέσο οι υδρογονάνθρακες της περιοχής.
Δεν έχουν άλλο χρόνο για χάσιμο και γι’ αυτό και θέλουν να «σβήσει» η όποια ελληνοτουρκική διαμάχη άμεσα.
Παράλληλα, από το φθινόπωρο θα δρομολογηθούν τα νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης σε στρατιωτικό επίπεδο, όπως συζήτησαν χθες στη δική τους κατ’ ίδιαν συνάντηση ο Νίκος Δένδιας με τον νέο ομόλογο του Γιασάρ Γκιουλέρ.
Στα πλαίσια αυτά, μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές ο υφυπουργός Εξωτερικών Κώστας Φραγκογιάννης θα δρομολογήσει ένα ραντεβού με τον υφυπουργό Εξωτερικών της γείτονος Μπουράκ Ακτσαπάρ.
Κάποιοι έχουν «ξεθάψει» μία διαστρεβλωμένη εκδοχή του σχεδίου του Ρήγα Φεραίου για μία Βαλκανική Ομοσπονδία:
Είχε ως όραμα του την συγκρότηση «Βαλκανικής Ομοσπονδίας», με πολίτευμα δημοκρατικό, τελείως αντίθετο προς τα τότε υφιστάμενα μοναρχικά καθεστώτα των βαλκανικών χωρών, και με την ισότιμη συμμετοχή Ελλήνων, Σέρβων, Μαυροβούνιων, Αλβανών, Βουλγάρων, Ρουμάνων, Αρμένιων και Τούρκων, που όμως θα ήταν δομημένη πάνω στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ και στις αρχές του Διαφωτισμού και θα είχε ως συνεκτικό ιστό της ελληνική γλώσσα.
«Στην πίστη του ο καθένας, ελεύθερος να ζη, στην δόξαν του πολέμου, να τρέξουμε μαζύ, Βούλγαροι κι Αρβανήτες, Αρμένοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή. Για την ελευθερίαν, να ζώσουμε σπαθί. Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν, και Χριστιανούς, και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν». (από τον «Θούριο» του Ρήγα, 1797 ).
Στην ουσία, ο Ρήγας Φεραίος επεδίωκε την ανασύσταση μίας δημοκρατικής «Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» (σε ότι αφορά τον γεωγραφικό χώρο αλλά και την ελληνική πολιτισμική κυριαρχία).
Όποιος νομίζει ότι θα βρει μία εφαρμογή του «Θούριου» είναι γελασμένος…
