Το τουρκικό παραμύθι των αποστρατικοποιημένων ελληνικών νησιών – Τι «χρωστάει» η Άγκυρα λόγω της Συνθήκης της Λοζάνης

H Άγκυρα ενορχηστρωμένα προσπαθεί να κλιμακώσει την κρίση που προκαλεί «για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών» με καθημερινές πολλαπλές αναφορές στα τουρκικά ΜΜΕ από Τούρκους αναλυτές, από τον ίδιο τον Ερντογάν μέχρι και τους υπουργούς του.

Οι αναλυτές αυτοί υποστηρίζουν ότι η στρατιωτικοποίηση των νησιών αποτελεί απειλή για την Τουρκία και πως η Ελλάδα διαθέτει στρατιωτικές δυνάμεις σε Σάμο, Χίο, Λέσβο, Κω και Ρόδο.

«Το αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς σημαίνει πως δεν πρέπει να γίνονται στρατιωτικές πτήσεις, στρατιωτικές ενέργειες, ούτε στρατιωτικές ασκήσεις. Αυτή η χώρα έχει δυνάμεις σε Ρόδο και Λέσβο σε επίπεδο μεραρχίας. Ακριβώς απέναντι μας σε Σάμο, Χίο και Κω διαθέτουν ταξιαρχίες. Στα υπόλοιπα νησιά έχουν δυνάμεις σε επίπεδο συνταγμάτων ή ταγμάτων», αναφέρει ο στρατιωτικός αναλυτής Μετέ Γιαράρ.

«Και ο πρωθυπουργός της πηγαίνει εκεί να τα επιθεωρήσει», σχολιάζει η παρουσιάστρια. «Ναι έχουν αεροπορικές βάσεις και ναυτικές βάσεις», απαντά ο αναλυτής.

Το αφήγημα αυτό της «αποστρατιωτικοποίησης» πρέπει να χτυπηθεί από την ελληνική διπλωματία στη ρίζα του. Δεν αρκεί να παρουσιάζει το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών 16 χάρτες με τους οποίους να δείχνει ότι η Τουρκία έχει παράλογες απαιτήσεις.

Για να εξηγήσουμε τι εννοούμε, οι ξένες δυνάμεις και τα ξένα κέντρα εξουσίας δεν ασχολούνται με το ποιος έχει δίκιο, ποιος έχει άδικο, ποιος είναι παρανοϊκός, ποιος θέλει να αναθεωρήσει τα σύνορα.

Ασχολούνται μόνο με το ποιος φωνάζει πιο πολύ. Για να μην έχει συγκρούσεις και άλλες γεωπολιτικές σκοτούρες ο δυτικός παράγοντας καλεί πάντα τις δύο πλευρές ειδικά άμα ανήκουν στην ίδια συμμαχία όπως στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις.

Στις διαπραγματεύσεις όπως είναι γνωστό ακόμα και σε παιδιά του δημοτικού υπάρχει συμβιβασμός. Συμβιβασμός όμως γίνεται μόνο σε αυτά τα πράγματα που τίθενται πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Τι τίθεται πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Φυσικά, μονάχα οι τουρκικές απαιτήσεις. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ελληνικές απαιτήσεις οι ξένοι πως γνωρίζουν ότι υπάρχουν μόνο οι τουρκικές και άρα κάποιες από αυτές θα πρέπει να ικανοποιηθούν.

Δηλαδή, η Τουρκία θα βρεθεί κερδισμένη από το πουθενά έστω κι αν καταφέρει να πάρει μερικές παραχωρήσεις από την Ελλάδα.

Για να μην γίνει αυτό, πρέπει να δημιουργηθεί ένα ελληνικό αφήγημα απαιτήσεων, δηλαδή να πούμε κι εμείς ότι η Τουρκία έχει παραβιάσει την συνθήκη της Λοζάνης σε αυτά τα σημεία, και άρα δεν έχει δικαίωμα κυριαρχίας σε κάποια από τα νυν τούρκικα εδάφη.

Ένα πρώτο παράδειγμα είναι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Ουδέποτε τους δόθηκε καθεστώς αυτονομίας όπως προέβλεπε η συνθήκη της Λοζάνης και συν τοις άλλοις εκδιώχθηκε με πολλαπλούς τρόπους που ελληνικός πληθυσμός. Άρα με το τουρκικό σκεπτικό τα νησιά αυτά παύουν ανήκουν στην Τουρκία και πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα.

Γιατί το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών δε θέτει τέτοιο ζήτημα; Επίσης, με διασταλτική ερμηνεία κάτι τέτοιο μπορεί να τεθεί ακόμα και για την ίδια την Κωνσταντινούπολη.

Παραβιάστηκε η συνθήκη της Λοζάνης, δεν προστατεύτηκε ο ελληνικός πληθυσμός, αντίθετα το τουρκικό κράτος έκανε τα πάντα για να τον εκδιώξει από την πόλη με διαδοχικούς διωγμού το 194, το 1955, το 1963 και το 1974 μέχρι που τα κατάφερε.

Συνεπώς, γιατί το ελληνικό κράτος δε ζητάει για παράδειγμα, απόδοση της Κωνσταντινούπολης στην ελληνική κυριαρχία; Με βάση το τουρκικό σκεπτικό έχει παραβιαστεί η συνθήκη της Λοζάνης και άρα η Κωνσταντινούπολη μας ανήκει. Τόσο απλά.

Εννοείται ότι είναι μαξιμαλιστική απαίτηση αλλά; Μόνο η Τουρκία θα έχει παρανοϊκές απαιτήσεις;

Εν ολίγοις, για κάθε παράφρονα απαίτηση των Τούρκων πρέπει κι εμείς να αντιτάξουμε μία εξίσου «τρελή ανταπαίτηση».

Για να δούμε τι θα κάνουν τότε οι Τούρκοι, θα προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Γιατί ξέρουν τότε ότι η Δύση θα ανοίξει θέματα και για αυτούς γιατί έτσι δουλεύει η διπλωματία και οι διαπραγματεύσεις έτσι δουλεύουν οι συμβιβασμοί.

Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία στο ζήτημα αυτό, το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, θα πρέπει να περάσει σε συνεχή αντεπίθεση έναντι των τουρκικών αφηγημάτων. Πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα, εδώ και τώρα, ελληνικά αφηγήματα με τις ελληνικές απαιτήσεις.

Συν τοις άλλοις πρέπει επιθετικά να αποδομηθεί και το τουρκικό αφήγημα στην ρίζα του.

Όπως είπε ο υποναύαρχος ε.α. Στέλιος Φενέκος μιλώντας στην τηλεόραση του Mega «Ο Ερντογάν έχει πλέον ξεφύγει. Εμείς είμαστε σε αμυντική στάση, αλλά πιστεύω ότι πρέπει επιτέλους να επικαλεστούμε όλες τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάνης, και όχι μόνο αυτές που συμφέρουν τον Ερντογάν και τις διαστρεβλώνει. Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι συγκεκριμένη.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είμαστε μόνιμα σε αμυντική στάση απέναντι στην Τουρκία. Η Συνθήκη της Λωζάνης του απαγορεύει και να πετάει πάνω από τα νησιά μας. Δε μιλάει για αποστρατικοποίηση για τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου. Δίνει το δικαίωμα της αυτοάμυνας και του στρατού επάνω στα νησιά και τη δυνατότητα να επικαλεστούμε το άρθρο 51 για αυτοάμυνα», σημείωσε ο κ. Φενέκος.

Αλήθεια γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν επικαλείται το άρθρο 51;

Επίσης το 1912, όταν η Ιταλία κατέλαβε τη Ρόδο και ξεκίνησε η Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα… όπου αυτά πέρασαν στην κυριαρχία τους μέχρι το 1947, που αποδόθηκαν από τους Συμμάχους πίσω στην Ελλάδα, ως νικήτριας επί των Ιταλών κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δια της Συνθήκης των Παρισίων εκεί, στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 14, ρητά αναφέρεται, πως η Ιταλία είχε εκχωρήσει στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά των Δωδεκανήσων μέχρι και το Καστελόριζο, καθώς και όλες τις γειτνιάζουσες νησίδες και βραχονησίδες!

Που είναι αυτές οι βραχονησίδες τώρα; Τις έχει καταλάβει η Τουρκία. Να τις ζητήσουμε πίσω, τόσο απλά…