Τι αναφέρει η τουρκική προπαγάνδισα στις χώρες του αραβικού κόσμου για τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα

Προπαγανδιστικό δημοσίευμα τουρκικής κρατικής ιστοσελίδας στην αραβική γλώσσα (TRT Arabi) παρουσιάζει τα κύρια ζητήματα της διαμάχης μεταξύ της Άγκυρας και της Αθήνας, «για να κατανοήσει ο αραβικός πληθυσμός τις ελληνικές απαιτήσεις πίσω από τις προκλητικές και αδιάλλακτες πρακτικές των Ελλήνων, που εμφανίζονται με τη γλώσσα της απειλής, της έντασης και της κλιμάκωσης που αποτελεί εμπόδιο στη δημιουργία σχέσεων καλής γειτονίας», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.

Οι ρίζες της έντασης είναι από την εποχή του Βυζαντίου…

Σύμφωνα με το τουρκικό δημοσίευμα (στην αραβική), «η Ελλάδα έχει υιοθετήσει προκλητικές πρακτικές και αδιαλλαξία ως μέθοδο αντιμετώπισης της Τουρκίας. Και η ένταση μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των τελευταίων ετών, αλλά οι ρίζες της είναι βαθιά ριζωμένες από την αρχή της σύγκρουσης Σελτζούκων-Βυζαντίου το 1048, την οποία κληρονόμησαν οι Οθωμανοί από το έτος 1300 και συνεχίστηκαν με τη μορφή λαϊκών εξεγέρσεων καθόλα τα χρόνια, ενώ στα τελευταία που προηγήθηκαν του τέλους της κυριαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τον τελευταίο αιώνα, μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923, οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας βρίσκονταν σε κατάσταση ψύχρανσης πριν από το ξέσπασμα της κρίσης για εξερεύνηση από την Τουρκία φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο.

Οι διαφορές τους περιορίστηκαν στο ζήτημα των μεταναστών που διέρχονται τα τουρκικά σύνορα στην Ελλάδα και την αντίρρηση της Ελλάδας για την απόφαση της Άγκυρας να μετατρέψει το Μουσείο Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμί στα μέσα του 2020, και σίγουρα δεν ξεχνάμε την κρίση που οι δύο πλευρές βίωσαν όταν η Τουρκία πραγματοποίησε την (εισβολή) «ειρηνευτική διαδικασία» στο νησί της Κύπρου το 1974.

Πριν από λίγες ημέρες, η τουρκική ομάδα «Γαλατασαράι» γνώρισε τις τελευταίες προκλητικές προσπάθειες της Αθήνας. Η τουρκική ομάδα, η οποία πήγε να παίξει φιλικό αγώνα με την ελληνική ομάδα «Ολυμπιακός», συνάντησε μια απροσδόκητη αντιμετώπιση, καθώς οι ελληνικές αρχές έκαναν το σύνολο της ομάδας να περιμένει για λίγο στο αεροδρόμιο, υποστηρίζοντας τη μη εγκυρότητα των τεστ COVID-19 (PCR) που πραγματοποιήθηκαν από τα μέλη της ομάδας, αναγκάζοντας την ομάδα να επιστρέψει στην Τουρκία και να εκδώσει δήλωση καταδίκης των ελληνικών ενεργειών.

Το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο και τα «δικαιώματα» της Τουρκίας

Τα τελευταία χρόνια ξέσπασε η κρίση έρευνας και εξερεύνησης φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, καθώς η Ελλάδα εργάζεται για να επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα της με τρόπο που παραβιάζει (!) την τουρκική κυριαρχία κατά παράβαση (!) του διεθνούς ναυτιλιακού δικαίου, επίσης με συνεχείς επαφές προσπαθεί να συσπειρώσει συμμάχους στο πλευρό της για να πολιορκήσει την Τουρκία και να της επιβάλει απομόνωση και διεθνείς κυρώσεις…

Από την άλλη πλευρά, η Άγκυρα ανταποκρίθηκε αυστηρά στις προκλητικές ελληνικές κινήσεις που προσπαθούν να πολιορκήσουν την Τουρκία στην υφαλοκρηπίδα της και τις προσπάθειές της, με τις ευρωπαϊκές χώρες, να αποκλείσουν την Τουρκία και να κλέψουν (!) τα δικαιώματά της που σχετίζονται με το ζήτημα αναζήτησης και εξερεύνησης φυσικών πηγών ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς η Τουρκία έχει γίνει πιο αποφασιστική να μην χάσει τα δικαιώματά της…

Τα «δικαιώματα» υποστηρίχθηκαν από τον στρατό

Οι στρατηγικές κινήσεις προήλθαν από την Τουρκία, η μία μετά την άλλη, ξεκινώντας με την αποστολή τουρκικών πλοίων για αναζήτηση και έρευνα στη ζώνη των συγκρούσεων, με την υπογραφή της συμφωνίας οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων με τη Λιβύη στα τέλη του 2019 και τη δημιουργία μιας βάσης για αεροσκάφη στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (το κατεχόμενο από την Τουρκία μέρος της Κύπρου), που οδήγησε στην έναρξη συνομιλιών για την εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία. Από την άλλη η Αίγυπτος μπορεί να καταλήξει σε συμφωνία με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών, παρόμοια με εκείνη που υπέγραψε με την κυβέρνηση της Λιβύης.

Τα «δικαιώματα» της Τουρκίας στα …ελληνικά νησιά του Αιγαίου

Οι αψιμαχίες και οι παρενοχλήσεις μεταξύ των αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων της Άγκυρας και της Ελλάδας είναι συχνές λόγω της διαμάχης για τα νησιά του Αιγαίου, το οποίο είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα διαφωνίας στη σχέση μεταξύ των δύο χωρών, καθώς θεωρείται κύριο θέμα της σύγκρουσης που η Ελλάδα παίρνει ως πρόσχημα για να επεκτείνει τον έλεγχό της στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο στο Αιγαίο Πέλαγος.

Και λόγω των εξελίξεων που συμβαίνουν μερικές φορές, οι οποίες ισοδυναμούν με στρατιωτική σύγκρουση, εν μέσω διεθνών προειδοποιήσεων ότι μία από αυτές τις αψιμαχίες θα μπορούσε να οδηγήσει σε ευρύτερη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών.

Η ένταση έχει αρχίσει να αυξάνει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, εν μέσω ενός αγώνα στρατιωτικού εξοπλισμού μεταξύ των δύο χωρών.

Η Τουρκία απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα

Το 1995, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι η επέκταση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της Ελλάδας θα θεωρηθεί αιτία πολέμου, ειδικά επειδή οι ελληνικές απαιτήσεις δεν περιορίζονταν στον θαλάσσιο χώρο, αλλά το ξεπέρασαν και στον εναέριο χώρο, όταν η Ελλάδα ανακοίνωσε την επέκταση του χώρου της στο Αιγαίο από 6 έως 10 μίλια.

Η Κύπρος και η τουρκική εισβολή

Το νησί της Κύπρου μπήκε υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφού οι Ιταλοί Ενετοί το εκκένωσαν το 1571. Από εκείνη την ημερομηνία, η Κύπρος παρέμεινε υπό την οθωμανική αυτοκρατορία για τρεις αιώνες, οι οποίες γνώρισαν περιόδους σταθερότητας και ευημερίας και άλλες περιόδους πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής.

Από το 1878 έως το 1960, η Κύπρος παρέμεινε υπό τη βρετανική κυριαρχία.

Όταν απέκτησε την ανεξαρτησία της, οι τρεις χώρες: η Βρετανία, η Τουρκία και η Ελλάδα συμφώνησαν για τη μέθοδο διακυβέρνησης στο νησί, και συμφωνήθηκε ότι η τουρκική μειονότητα θα συμμετείχε στη διακυβέρνηση, αλλά η ελληνική πλειοψηφία, που αποτελεί περίπου τα δύο τρίτα του του νησιού, δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της, και ξέσπασε μια διαμάχη μεταξύ των δύο μερών. Μέχρι να γίνει γνωστό ως “Κυπριακό πρόβλημα”, το νησί καταλήφθηκε από την ελληνική στρατιωτική χούντα.

Αφού η τουρκική μειονότητα υπέστη παρενοχλήσεις, δολοφονίες και εκτοπισμούς, ο τουρκικός στρατός κινήθηκε αμέσως για να προστατεύσει την τουρκική μειονότητα στο νησί και ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση που την ονόμασε ως «ειρηνευτική διαδικασία» το 1974, καταλαμβάνοντας ένα σημαντικό τμήμα του νησιού, και στη συνέχεια η Τουρκία κήρυξε το βόρειο τμήμα του νησιού ως τουρκική ομοσπονδία το 1983, που εξόργισε την Ελλάδα και τις δυτικές χώρες, και αργότερα ελήφθη ως πρόσχημα για να εμποδίσει την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Τουρκική» μειονότητα στην Ελλάδα

Μετά την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, μετά την οποία η Ελλάδα αποχώρησε από την τουρκική επικράτεια της Θράκης, αφού έχασε τον πόλεμο από τις τουρκικές δυνάμεις αντίστασης στη Σακάγια και στη συνέχεια στη Σμύρνη, υπογράφηκε συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμού μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στις 30 Ιανουαρίου 1923, με εξαίρεση την ένταξη τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, στη βορειοανατολική Ελλάδα

Περίπου 150.000 άνθρωποι ανέρχεται η μουσουλμανική μειονότητα που ζει στις περιοχές της ελληνικής περιοχής της Θράκης, επιπλέον σε περίπου 6.000 άλλους αυτοί που ζουν στα νησιά της Ρόδου και της Κω. Αγωνίζονται όλοι για τα κοινωνικά και νομικά τους δικαιώματα, όπως και οι Έλληνες.

Από την υπογραφή της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών πριν από περισσότερα από 97 χρόνια, η μουσουλμανική μειονότητα που διαμένει στη Δυτική Θράκη συνεχίζει να υποφέρει από διάφορα προβλήματα, συνεχείς παραβιάσεις και στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αυτό ξεκίνησε με τον αποκλεισμό τους από τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών (λόγω του ότι ήταν μουσουλμανική και όχι τουρκική μειονότητα).

Σοβαρές παραβιάσεις των βασικών δικαιωμάτων παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής κυριαρχίας στην Ελλάδα από το 1967 έως την πτώση της που έγινε από την τουρκική εισβολή που ονομάστηκε «ειρηνευτική διαδικασία» στο νησί της Κύπρου το 1974, μέχρι την τρέχουσα κρίση που αντιπροσωπεύει η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να τους αναγνωρίσει ως εθνική μειονότητα, ενώ παρεμβαίνει στις θρησκευτικές και εκπαιδευτικές τους υποθέσεις.

Πηγή