Ο Ρ.Τ.Ερντογάν ένα βήμα πριν την «τελική λύση» στην Λιβύη – Γεμίζει μισθοφόρους την χώρα για να προλάβει τις εκλογές

Το μεγάλο άνοιγμα προς την Μεσόγειο έχει αποφασίσει να κάνει ο Ρ.Τ.Ερντογάν με βάση την Λιβύη. Την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ στρέφονται στην Κίνα και το ΝΑΤΟ φαίνεται να βρίσκεται σε αναζήτηση εχθρού ο Τούρκος πρόεδρος μεθοδικά και έχοντας την χρηματική κάλυψη των πετρελαιοφόρων χωρών Κατάρ και Αζερμπαϊτζάν είναι πλέον έτοιμος να θέσει την Λιβύη στα πόδια του και έτσι να επιχειρήσει την στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδας.

Στόχος φαίνεται να είναι οι εκλογές του Δεκεμβρίου όπου θα μετάσχει και ο Χ.Χάφταρ ως πολιτικός σχηματισμός αλλά μάλλον αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα τότε τα όπλα ίσως επικυρώσουν την διχοτόμηση της χώρας ή δημιουργία ενός κράτους ανδρείκελου και την τουρκική πλέον στρατιωτική παρουσία νότια της Κρήτης ενώ την ίδια στιγμή ένας πακτωλός πετρελαίου θα καλύπτει κάθε τουρκική ανάγκη.

Δύο ηλεκτρονικές πηγές που ειδικεύονται στην παρακολούθηση των αεροπορικών ταξιδιών ανέφεραν ότι η Τουρκία έχει ενεργοποιήσει μια αεροπορική γέφυρα για την παράδοση στρατιωτικών προμηθειών στις βάσεις Αλ Ουατίγια και Μισράτα, που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της στη δυτική Λιβύη.

Η χώρα της Βόρειας Αφρικής γνώρισε πολιτικές εντάσεις όταν η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε δυσπιστία στην Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας- PNU, με επικεφαλής τον Αμπντέλ Χαμίντ Νταμπάιμπα.

Από την πλευρά της, η Άγκυρα εξέφρασε την υποστήριξή της στο PNU και τη συνέχιση του έργου της μέχρι την ολοκλήρωση των εκλογών, που έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου.

Έτσι, η ιταλική ιστοσελίδα Itamilradar ανέφερε ότι η Τουρκία έστειλε δύο στρατιωτικά αεροσκάφη προς τη βάση Αλ Ουατίγια. Και τα δύο αεροσκάφη μοντέλο Airbus A400M, σύμφωνα με πληροφορίες, ανήκουν στην Πολεμική Αεροπορία της Τουρκίας. Το ένα από αυτά πέταξε από την πόλη της Καισάρεια, το δεύτερο από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.

Τις τελευταίες ημέρες, η Άγκυρα έχει αυξήσει τον αριθμό των πτήσεων προς τις βάσεις της Λιβύης, παρά τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που προβλέπουν εμπάργκο όπλων σύμφωνα με το Κεφάλαιο VII του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Αγνόησε επίσης τα διεθνή αιτήματα για απόσυρση από το έδαφος του κράτους της Βόρειας Αφρικής όλων των δυνάμεων και των μισθοφόρων που η Τουρκία έχει αναπτύξει στις δυτικές περιοχές σύμφωνα με το παράνομο μνημόνιο συνεννόησης στον τομέα της ασφάλειας και της στρατιωτικής συνεργασίας που υπογράφηκε με τον πρώην πρωθυπουργό Υπουργός της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας στις 27 Νοεμβρίου 2019.

Πριν από μερικές ημέρες, το Flightradar24 παρακολούθησε τη μετακίνηση δύο πολεμικών αεροσκαφών Airbus A400M από το αεροδρόμιο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ στην Ισπάρτα προς την ελεγχόμενη από τους Τούρκους, αεροπορική βάση Μισράτα. Σύμφωνα με την πηγή, αυτές είναι η πέμπτη και η έκτη τέτοιες πτήσεις σε λιγότερο από μία εβδομάδα.

Πρόσφατα, τα μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν επίσης τα βήματα της Τουρκίας να μεταφέρει Σύριους μισθοφόρους που σχετίζονται με αυτήν από τη Λιβύη στο Αφγανιστάν για χρήση στην εξασφάλιση της ασφάλειας του αεροδρομίου της Καμπούλ.

Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν την περασμένη εβδομάδα ότι η Άγκυρα απέστειλε μια ομάδα μαχητών από τη βάση αλ Ουατίγια, ενώ οι ηγέτες των πιστών πολιτοφυλακών της επιβεβαίωσαν ότι δεν είχαν φτάσει ένοπλες δυνάμεις στη βόρεια Συρία από αφρικανικές βάσεις.

Η Τουρκία προσπαθεί με κάθε τρόπο να διατηρήσει τους στρατιώτες και τους μισθοφόρους της στη Λιβύη, αρνούμενος να τους θεωρήσει «ξένους» και δηλώνοντας ότι η ανάπτυξή τους στα δυτικά της χώρας πραγματοποιήθηκε μετά από πρόσκληση της διαλυμένης Τριπολιτανικής κυβέρνησης και βάσει της υπογραφής ενός μνημόνιου συνεννόησης με αυτήν.

Η νομιμότητα της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας αναγνωρίζεται επίσης από το Ανώτατο Κρατικό Συμβούλιο (HCS), με επικεφαλής τον Χαλέντ αλ Μισρί και συνεργάζεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα (τρομοκρατική οργάνωση για Αίγυπτο και Ρωσία), παρά τα διεθνή ψηφίσματα που απαιτούν την απόσυρση όλων των ξένων δυνάμεων και των μισθοφόρων προκειμένου να εξασφαλισθεί η ασφαλής προετοιμασία για τις εκλογές και την επίτευξη της σταθερότητας στη χώρα.