Η Τουρκία εκτοξεύει τον αμυντικό της προϋπολογισμό για το 2018: Δίνει επιπλέον 2,32 δισ.$ μόνο για εξοπλισμούς!

Η Τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε την επιβολή φόρων για την συγκέντρωση χρημάτων προκειμένου η χώρα να αποκτήσει περισσότερα οπλικά συστήματα, στο πλαίσιο της γιγάντωσης των ενόπλων δυνάμεων και των σχεδίων που υπάρχουν για περισσότερο επιθετική πολιτική από τις αρχές της επόμενης δεκαετίας.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Οικονομικών Naci Agbal ένα σημαντικό μέρος (29+%) των χρημάτων που θα συγκεντρωθούν από τους νέους φόρους θα καταλήξουν κατευθείαν στον ειδικό προϋπολογισμό για την αγορά οπλικών συστημάτων και όχι στον γενικό προϋπολογισμό Άμυνας.

Στόχος της τουρκικής κυβέρνησης είναι να συγκεντρώσει τουλάχιστον 8 δισ.$ εκ των οποίων τα 2,32 δισ. $ να δοθούν απευθείας για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων και αυτά μόνο σε ότι αφορά το οικονομικό έτος του 2018!

Φυσικά η επιβολή φόρων για την Άμυνα στην Τουρκία δεν είναι κάτι το νέο.

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 το τουρκικό κράτος έχει δημιουργήσει το Ταμείο Στήριξης Αμυντικής Βιομηχανίας του οποίου τα έσοδα προέρχονται από τους φόρους που έχουν επιβληθεί στα καύσιμα, στον καπνό, στα οινοπνευματώδη ποτά, στα τυχερά παιχνίδια αλλά και από μέρος των εσόδων που έχει το ίδρυμα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από την εκμετάλλευση των περιουσιακών του στοιχείων.

Κατά μέσο όρο το Ταμείο Στήριξης Αμυντικής Βιομηχανίας εισπράττει από τους έμμεσους φόρους κάθε χρόνο 1,3 με 1,4 δισ. δολάρια τα οποία διοχετεύονται κατευθείαν στην αγορά και στην εγχώρια ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του διεθνούς αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης Sabiha τα οποίο ανήκει στην περιουσία του ιδρύματος των ενόπλων δυνάμεων και από αυτό εισπράττει 150 εκατ. δολάρια το χρόνο. Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν και με άλλα ακίνητα και επενδύσεις που ανήκουν στο ίδρυμα.

Ας φανταστούμε υποθετικά τι θα γινόταν εάν μέρος των χρημάτων που θα πάρει το Δημόσιο από την συμφωνία για την 20ετή παράταση της σύμβασης παραχώρησης του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» στη «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών» (ΔΑΑ) δίνονταν για την… στήριξη της αμυντικής βιομηχανίας.

Πιο συγκεκριμένα από την επέκταση της συμφωνίας για 20 ακόμη έτη με όριο λήξης το 2046 (και βλέπουμε…) στην κοινοπραξία, το μεγαλύτερο ποσοστό της οποίας κατέχει το καναδικό fund PSP, θα αποφέρει έσοδα για το Δημόσιο 894.000.000 ευρώ, ενώ, αντίστοιχα, τα εκτιμώμενα έσοδα από τη φορολογία εισοδήματος της ΔΑΑ εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν σε 1,47 δισ. ευρώ

Εάν η κυβέρνηση αποφάσιζε ένα ελάχιστο μέρος των χρημάτων αυτών να δινόταν για εξοπλισμούς, απλά δεν θα υπήρχε την επόμενη μέρα

Πρόκειται για μέτρα που στην ελληνική πραγματικότητα θα έφερναν κυριολεκτικά επανάσταση. Όχι στην παρούσα οικονομική συγκυρία που περνά η χώρα από το 2010 και μετά άλλα και πολύ νωρίτερα.

Οποιαδήποτε απόπειρα για την στήριξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, μέσω φόρων, , από μια υποθετική ελληνική κυβέρνηση θα κατέληγε σε οικτρή αποτυχία.

Στην Τουρκία όμως η αμυντική βιομηχανία και ο φρενήρης εξοπλισμός των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων συνεχίζεται αλλά κυριότερα στηρίζεται στην εγχώρια βιομηχανία και αυτό σημαίνει έσοδα και πάνω από όλα δουλειές.

Με την εφαρμογή της νέας απόφασης ο χώρος της Άμυνας στην Τουρκία θα αποκτήσει και τρίτο οικονομικό πυλώνα στρατιωτικών προμηθειών:

Α) Τον ετήσιο προϋπολογισμό εξοπλισμών του υπουργείου,

Β) Τον προϋπολογισμό εξοπλισμών του Ταμείου Στήριξης Αμυντικής Βιομηχανίας

Γ) Το νέο προϋπολογισμό που θα ενισχύεται από τα έσοδα των νέων φόρων.

Σύμφωνα με υπολογισμούς τα ετήσια έσοδα μόνο των δύο ταμείων, δηλαδή του Ταμείου Στήριξης Αμυντικής Βιομηχανίας και του νέου Ταμείου Εξοπλισμών, εκτός από τον επίσημο κρατικό αμυντικό προϋπολογισμό θα φτάσουν τα 3,6 με 3,7 δισ. δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί στον ετήσιο αμυντικό προϋπολογισμό της Ελλάδας, ο οποίος βέβαια στο μεγαλύτερο μέρος του αφορά μισθοδοσίες και λοιπά έξοδα, με την εξοπλιστική «μερίδα» να είναι πρακτικά μηδενική…

Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη χώρα μας;

Το πλέον προφανές: Ότι βαδίζει στην καλύτερη των περιπτώσεων για «Φινλανδοποίηση» και στη χειρότερη για απώλειες και εθνικούς ακρωτηριασμούς, από την επόμενη δεκαετία και μετά, όταν το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας θα έχει αρχίσει να αποδίδει ουσιαστικά. Αυτός είναι άλλωστε και ο τουρκικός σχεδιασμός.

Στο μεταξύ στην Ελλάδα ακόμη «παλεύουμε» για τα φρένα των Mirage 2000.