Τα χημικά όπλα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι εναντίον των Κούρδων – Οι φήμες για πειράματα σε Ελληνοκυπρίους αιχμαλώτους

Τις τελευταίες ημέρες έχει επανέλθει το ζήτημα των χημικών όπλων της Τουρκίας με καταγγελίες από τα πεδία των μαχών να κάνουν λόγο για χρήση βομβών με χημικά.

Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία έχει απασχολήσει τη κοινή γνώμη για κάτι τέτοιο, ας θυμηθούμε τι έγραφε το 2006 το περιοδικό «Defense & Foreign Affairs Strategic Policy» (D&FA Strategic Policy).

Μάλιστα εμπλέκουν την Τουρκία σε πειράματα με χημικά σε αιχμαλώτους Ελληνοκυπρίους.

Στα τέλη Οκτωβρίου του 2006, κυκλοφόρησε στης ΗΠΑ το περιοδικό «Defense & Foreign Affairs Strategic Policy» (D&FA Strategic Policy), το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1972, και από το 1982 εκδίδεται από το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα «The International Strategic Studies Organization» (ISSA) με έδρα την Washington DC. Το περιοδικό αυτό διακινείται μόνο με συνδρομές και συνήθως περιλαμβάνει επιλεγμένα άρθρα από πληροφορίες και αναλύσεις που δημοσιεύονται καθημερινά στην συνδρομητική ιστοσελίδα του Global Information System (GIS).

Το τεύχος του Οκτωβρίου 2006 της μηνιαίας επιθεώρησης D&FA Strategic Policy, περιείχε άρθρο το οποίο συνέταξε ομάδα Αμερικανών ερευνητών, με τον τίτλο «Τουρκία και PKK: Ετοιμασίες για τη Σύγκρουση» και περιελάμβανε στοιχεία για την χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων εναντίων Κούρδων ανταρτών του PKK και αποκάλυπτε δεδομένα για τα μυστικά προγράμματα παραγωγής όπλων της Τουρκίας.

Αποδίδεται παρακάτω, σε μετάφραση από την Αγγλική γλώσσα, μέρος του άρθρου με τις καταγγελίες εναντίον της Τουρκίας.

«Το PKK έχει ανοίξει πολλά γραφεία στις περισσότερες πόλεις του βόρειου Ιράκ, ενώ πρόσφατα άνοιξε γραφείο στην Βαγδάτη, το οποίο λειτουργεί υπό την κάλυψη ενός πολιτισμικού οργανισμού.

Σύμφωνα με το περιοδικό, «Η Φωνή του Κουρδιστάν», τεύχος 89, Ιούνιος 2006, Ελληνική έκδοση, Αθήνα, με εκδότη τον Κούρδο Φαρούκ Σαρϊαλτην (Faruk Sarialtin), και μέλος του PKK, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις πραγματοποίησαν πρόσφατα 53 στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του PKK, ενώ σε μία από αυτές συνεργάστηκαν με το Ιράν. Το Ιράν έχει πραγματοποιήσει οκτώ επιχειρήσεις εναντίον του PKK μόνο του.

Κατά τη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων μεταξύ του Τουρκικού Στρατού και του PKK, 73 μάχες πραγματοποιήθηκαν• 25 στην περιοχή Μποτάν (Botan), 15 στο Αμέντ (Amed), πέντε στο Ντερσίμ (Dersim) και σε άλλες περιοχές.

Το PKK ανταπέδωσε με 69 επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων ο Τουρκικός Στρατός είχε 165 απώλειες, μεταξύ των οποίων 144 ήταν στρατιώτες, επτά Αξιωματικοί και ένας Αντισυνταγματάρχης. Επίσης, 36 Ιρανοί στρατιώτες και 43 αντάρτες του PKK σκοτώθηκαν.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το επιχειρησιακό κέντρο των Τουρκικών Δυνάμεων για την εισβολή τους στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) κατασκευάστηκε στην οροσειρά του Γκαμπάρ (Gabar) στην επαρχία Σιρνάκ (Şırnak). Οι κατασκευές έγιναν με μεγάλη ταχύτητα και δύο σταθμοί διοικήσεως έχουνε τοποθετηθεί σε στρατιωτικά κοντέϊνερς. Ο Τούρκος Στρατηγός Εργκούν Σαϊγκούν (Ergun Saigun), επισκέπτεται συχνά το στρατόπεδο και είναι ο Επιχειρησιακός Επιτελάρχης.

Είχε μάλιστα και την υποστήριξη του (τότε) Διοικητή των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων, Στρατηγού Μεχμέτ Γιασάρ Μπουγιουκανίτ (Gen. Mehmet Yaşar Büyükanıt), ο οποίος και διευθύνει απευθείας τις επιχειρήσεις. [Ο Στρατηγός Μπουγιουκανίτ είναι πλέον Αρχηγός του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου]. Η απόφαση για τη δημιουργία αυτής της διοίκησης πάρθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2006 κατά τη συνεδρία του Τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (MGK: Milli Güvenlik Kurulu).

Στις 28 Μαρτίου 2006, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ρασέπ Ταγίπ Ερντογκάν (Recep Tayyip Erdoğan) είχε μυστική συνάντηση με τον Στρατηγό Μπουγιουκανίτ, όπου και αποφάσισαν την στρατηγική του ολοκληρωτικού πολέμου κατά του PKK. Την ίδια ημέρα ο Ερντογκάν συμμετείχε σε στρατιωτική άσκηση στην πόλη, Καρς (Kars) στη νοτιοανατολική Τουρκία, φορώντας στρατιωτική στολή με σκοπό την ενθάρρυνση των στρατιωτών.

Το εμπιστευτικό έγγραφο-διαταγή της Τουρκικής Διοίκησης Χερσαίων Δυνάμεων υπογεγραμμένη από τον Υποστράτηγο Νεσντέτ Οζτορούν (Maj.-Gen. Necdet Öztorun), που εξουσιοδοτεί χρήση χημικών όπλων σε εχθροπραξίες με το PKK.

Στις 28 Μαρτίου 2006, οι Τουρκικές Δυνάμεις σκότωσαν 14 αντάρτες του PKK χρησιμοποιώντας χημικά όπλα, στην περιοχή Σονγκαϊλα (Songaila) στην επαρχία Μούς (Muş) της ανατολικής Τουρκίας. Το περιστατικό επιβεβαιώθηκε από το Κουρδικό περιοδικό «Η Φωνή του Κουρδιστάν», το οποίο και κατέδειξε τους 14 μαχητές του PKK που πιστεύετε ότι σκοτώθηκαν με χημικά όπλα, στις 28 Μαρτίου 2006.

Το γεγονός ότι οι Τουρκικές Δυνάμεις Ασφαλείας χρησιμοποιούν χημικά όπλα, παραβιάζοντας διεθνείς συνθήκες (όπως τη Συνθήκη Χημικών όπλων – Τhe Chemical Weapons Convention [CWC] – την οποία η Τουρκία επικύρωσε στις 12 Μαΐου 1997), εντείνει την κρίση με τους Κούρδους του PKK.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η Τουρκία δεν είναι μέλος της «Αυστραλιανής Ομάδας». Η Αυστραλιανή Ομάδα δημιουργήθηκε το 1984 από την Αυστραλία και είναι μια ανεπίσημη και εθελοντική κοινοπραξία (22 στο σύνολο). Δεν υπάρχει καταστατικός χάρτης γιατί η ομάδα δουλεύει συναινετικά. Η ίδρυση της ήταν αποτέλεσμα της χρήσης χημικών όπλων στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν. Σκοπός της ομάδας είναι ο περιορισμός της διάδοσης χημικών και βιολογικών όπλων.

Ετήσιες συναντήσεις των μελών πραγματοποιούνται, όπου και μοιράζονται πληροφορίες για τους κινδύνους της διάδοσης χημικών και βιολογικών όπλων, καθώς επίσης φροντίζουν για τον εθνικό έλεγχο εξαγωγών σε μια προσπάθεια να σταματήσουν την μεταφορά υλικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή χημικών ή/και βιολογικών όπλων. Η ομάδα έχει δημιουργήσει λίστες για τα υλικά των οποίων η εξαγωγή πρέπει να ελέγχετε, καθώς επίσης και «προειδοποιητικές» λίστες με υλικά, η αγορά των οποίων αποτελεί ένδειξη δραστηριοτήτων διάδοσης χημικών και βιολογικών όπλων.

Από το 1993 η Αυστραλιανή Ομάδα έχει εκδώσει πληροφορίες ότι η Τουρκία παράγει δύο βιολογικές ουσίες και άλλες δύο ουσίες για την παραγωγή βιοχημικών όπλων. Απόδειξη των παραπάνω αποτελεί το μυστικό πρόγραμμα του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στο οποίο και αναφέρεται ότι «Η Τουρκία πρέπει να αποκτήσει λόγω απειλών που δέχεται από γειτονικά κράτη, πολλαπλασιαστές δύναμης, οι οποίοι επιτρέπουν την εγκατάσταση πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων σε πυραύλους».

Νωρίτερα, στις 25 Φεβρουαρίου 1986, το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο είχε διατάξει με εμπιστευτική οδηγία υπογεγραμμένη από τον Υποστράτηγο Νεσντέτ Οζτοράν (Maj.-Gen. Necdet Öztorun), διοικητή του Τουρκικού Στρατού από το 1987, την χρήση χημικών όπλων σε εχθροπραξίες με το PKK.

Στις 23 Ιουλίου 1989, η Τουρκική εφημερίδα «Ikibine Dorga», αποκάλυψε την ύπαρξη μυστικής οδηγίας ασφαλείας για την χρήση χημικών και βιολογικών όπλων κατά των Κούρδων μαχητών. Ο Κούρδος καθηγητής Σελαντέτ Τσελικέρ (Celadet Celiker) είχε συγκεντρώσει πληροφορίες για την παραγωγή χημικών και βιολογικών όπλων σε μυστικά εργαστήρια του Τουρκικού Στρατού.

Το 1992, ο Κούρδος καθηγητής παρέδωσε τις πληροφορίες που είχε σε Ευρωπαϊκή χώρα, η οποία προσθέτοντας και τις δικές της πληροφορίες, παρέδωσε το σύνολο αυτών μετά ένα χρόνο στην Αυστραλιανή Ομάδα. Αργότερα, ο Καθηγητής Τσελικέρ έγινε στόχος παραστρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκικής Μυστικής Υπηρεσίας MIT (MIT: Turkish National Intelligence Organization), με προσπάθειες κατά της ζωής του. Ο Καθηγητής απέδρασε στην Ευρώπη, ενώ πρόσφατα εγκαταστάθηκε στο Βόρειο Ιράκ.

Ο Υποστράτηγος Νεσντέτ Οζτοράν ήτανε για κάποιο διάστημα ο διοικητής του μυστικού βιοχημικού προγράμματος της Τουρκίας. Μετά την αποστράτευση του δίδαξε στο Πανεπιστήμιο «FMV Isik» (Feyiye Mektepleri Vakfı – Işık Üniversitesi) στην Κωνσταντινούπολη.

Επιβεβαιωμένες πληροφορίες για την χρήση χημικών όπλων κατά των Κούρδων ανταρτών προέκυψαν στης 11 Μάιου 1999. Η χρήση χημικών όπλων πραγματοποιήθηκε στην περιοχή Μπαλικαγια (Ballikaya) νοτιοανατολικά της πόλης Σιρνάκ (Şırnak), στην επαρχία Σιρνάκ. Οι Τουρκικές Δυνάμεις εκτόξευσαν πυρά όλμων τα οποία περιείχαν χημικές ουσίες, κατά Κούρδων του PKK. Κούρδοι μαχητές συνέλεξαν θραύσματα από τους όλμους όταν επέστρεψαν στην περιοχή και έπειτα τα παρέδωσαν για ανάλυση σε Ευρωπαϊκή χώρα. Τα θραύσματα αναλύθηκαν από το Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Μονάχου, στη Γερμανία. Κατά την επίθεση 22 Κούρδοι μαχητές σκοτώθηκαν.

Στις 27 Οκτωβρίου 1999, το Γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι ZDF, μετέδωσε στην εκπομπή «Kennzeichen D» τις πληροφορίες για τα θραύσματα και ανακοίνωσε ότι το Ινστιτούτο του Μονάχου ανίχνευσε απαγορευμένες χημικές ουσίες, οι οποίες είναι παράγωγα και συστατικά του χημικού τύπου RP707. Το κανάλι ZDF αποκάλυψε ότι οι απαγορευμένες χημικές ουσίες για στρατιωτική χρήση είχαν εξαχθεί από την Γερμανική εταιρεία Buck, στην Τουρκία από το 1995 (Πρακτορείο Ειδήσεων DDP, Βερολίνο, 26 Οκτωβρίου 1999).

Τα τελευταία 15 χρόνια υπήρξαν πολλές εκθέσεις αναφερόμενες στη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων κατά των Κούρδων μαχητών, ενώ η απόδειξη αυτών είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Στις 23 Ιανουαρίου 1990 η εφημερίδα «Cyprus Mail» ανέφερε ότι από το Φεβρουάριο του 1988 ο Τουρκικός Στρατός σκότωσε 30 Κούρδους μαχητές με τη χρήση χημικών όπλων στην περιοχή Μπακοκ (Bakok). Επίσης, η εφημερίδα «Baltimore Sun» ανέφερε στις 4 Σεπτεμβρίου 1991 ότι έγινε χρήση χημικών όπλων κατά Κούρδων μαχητών τον Ιούνιο του 1991 στην περιοχή Μπινγκιολ (Bingöl), κοντά στην επαρχία Γκεντς (Genç), στην περιφέρεια του Μπινγκιόλ. Ο Σύλλογος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Association) ανέφερε στις 6 Ιουλίου 2001 τον θάνατο 20 Κούρδων αυτονομιστών από χημικά όπλα στο Ελμαλι (Elmali) στην επαρχία Γιεντισου (Yedisu), στην περιφέρεια του Μπίνγκιολ.

Σε κάποια παράγραφο του αποκαλυπτικού άρθρου, γινόταν αναφορά για «ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες και φήμες» οι οποίες φέρουν τους Τούρκους να χρησιμοποίησαν ως πειραματόζωα Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους που απήγαγαν και μετέφεραν στην Τουρκία το 1974.

Οι συντάκτες του κειμένου κάνουν αναφορά ότι οι φήμες αυτές προέρχονται από τον δολοφονηθέντα στις 20 Μαρτίου 1994, Ελληνοκύπριο αγωνιστή, Θεόφιλο Γεωργιάδη.

Αποδίδεται παρακάτω, σε μετάφραση από την Αγγλική γλώσσα, μέρος του άρθρου με τις καταγγελίες εναντίον της Τουρκίας.

«Πολλές αναφορές, οι οποίες καταγγέλθηκαν από Κούρδους αλλά και Τούρκους, έκαναν λόγο και για τους αγνοούμενους της Κύπρου. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι από το 1984 έως και το 1988, αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι και Έλληνες στρατιώτες αιχμάλωτοι της εισβολής του 1974 κατέληξαν σε μυστικά βιοχημικά εργαστήρια του Τουρκικού Στρατού και χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα.

Οι αναφορές αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Ο Ελληνοκύπριος μαχητής και φίλος προς τον Κουρδικό λαό, Θεόφιλος Γεωργιάδης, δολοφονήθηκε από την Τουρκική ΜΙΤ στις 20 Μαρτίου του 1994, στης 10:00 το πρωί, έξω από την οικία του. Ο Γεωργιάδης ήταν υπολοχαγός καταδρομέας της Κυπριακής Εθνοφρουράς. Είχε ειδίκευση σε Τουρκικά θέματα και στις πολιτικές επιστήμες με σπουδές στην Γαλλία και Γερμανία. Είχε μεταφερθεί στο Γραφείο Εθνικής Ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο τμήμα Τουρκίας.

Το 1986 υπηρέτησε στο Γραφείο Τύπου της Δημοκρατίας της Κύπρου. Στις 12 και 13 Μαρτίου 1994, σε ένα διεθνές συνέδριο που έγινε στης Βρυξέλλες, ο Γεωργιάδης αποκάλυψε πληροφορίες για τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι για να καταπνίξουν το Κουρδικό πρόβλημα, αλλά και τη βιαιότητα κατά των Ελληνοκύπριων αιχμαλώτων. Οι κατηγορίες του προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις στην Τουρκία.

Αφού επέστρεψε στην Κύπρο, ο Γεωργιάδης δολοφονήθηκε στην αυλή της οικίας του, με πυροβολισμούς από «αγνώστους». Φημολογήθηκε ότι είχε πληροφορίες για τους αγνοούμενους Ελληνοκυπρίους και ότι είχε έρθει σε επαφή με Κούρδους του PKK, οι οποίοι είχαν αποδράσει από ένα μυστικό βιοχημικό εργαστήριο του Τουρκικού Στρατού, έξω από την Άγκυρα και το οποίο λειτουργούσε υπό την επίβλεψη της Τουρκικής Στρατιωτικής Ιατρικής Ακαδημίας – Gulhane Military Medical Academy (GMMA). Αυτοί οι Κούρδοι, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες και φήμες, είχαν μαρτυρήσει ότι πραγματοποιήθηκαν βιοχημικά πειράματα σε Ελληνοκύπριους και Έλληνες αιχμαλώτους.»

Η παράγραφος αυτή πυροδότησε πλήθος δημοσιευμάτων στα Κυπριακά και Ελληνικά ΜΜΕ. Εκατοντάδες δημοσιεύσεις και αναφορές για το θέμα υπήρξαν διεθνώς. Ο Τουρκικός Τύπος, στο σύνολό του, ασχολήθηκε πάρα πολύ με το περιεχόμενο του άρθρου, καλώντας το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού να λάβει θέση απέναντι στις καταγγελίες του Αμερικανικού περιοδικού.

Παρά τις τεράστιες πιέσεις των Τούρκων δημοσιογράφων και το πλήθος των δημοσιευμάτων του Τουρκικού τύπου, ο Τουρκικός Στρατός, δεν έκανε καμία ανακοίνωση, ούτε προέβη σε καμία διάψευση των καταγγελιών εναντίων του. Η στάση αυτή του Τουρκικού Στρατού, από πολλούς ερμηνεύθηκε ως μια σιωπηρή αποδοχή των καταγγελιών και ως φόβος για πιθανή μελλοντική δημοσιοποίηση και άλλων στοιχείων εις βάρος του, τα οποία θα εκθέτανε ανεπανόρθωτα την Τουρκία, έτσι και προχωρούσε σε διάψευση των καταγγελιών του D&FA Strategic Policy.

Την ίδια ώρα ο εκδότης του περιοδικού D&FA Strategic Policy, κ. Κόπλεϊ (Mr. Gregory Copley), στις 24 Οκτωβρίου 2006, σε συνέντευξη του στον δημοσιογράφο Λάμπρο Παπαντωνίου που δημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο», με τίτλο «Τούρκοι μας έδωσαν τις πληροφορίες», δηλώνει ότι οι πληροφορίες αυτές «προέρχονται από ανθρώπινες πηγές, σχετιζόμενες με υπηρεσίες πληροφοριών που βρίσκονται μέσα στην Τουρκία, (it’s coming from human intelligente sources inside Turkey!) », δημιουργώντας μεγάλο σοκ στους Τούρκους, οι οποίοι και πάλι τηρούν σιγή ιχθύος!

Στην Κύπρο το θέμα είχε λάβει τεράστιες διαστάσεις και έτυχε ανάλογης πολιτικής εκμετάλλευσης από κύκλους οι οποίοι αντιπολιτεύονται τον Κύπριο Πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο, κάνοντας μάλιστα και σχόλια ότι ο εκδότης του D&FA Strategic Policy, είναι «πράκτορας» του Κύπριου Προέδρου και «πληρώθηκε» για το δημοσίευμα. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί προκάλεσαν πλήθος αντιδράσεων, καθώς οι επικριτές του Κυπρίου Προέδρου, φέρονται μεταξύ αυτών που υποστήριζαν το ΝΑΙ στο Σχέδιο «Ανάν».

Το αξιοπερίεργο στην όλη υπόθεση, είναι ότι το άρθρο αυτό στο σύνολό του, αναφέρεται στην διαμάχη μεταξύ Τούρκων και Κούρδων. Η αναφορά στους Ελληνοκυπρίους αιχμαλώτους, είναι πολύ μικρή και μάλιστα παραπέμπει σε «ανεπιβεβαίωτες φήμες και πληροφορίες». Γιατί άραγε να προκλήθηκε τόσος σάλος;

Στις 5 Νοεμβρίου 2006, η εφημερίδα «Το Παρόν», στην σελίδα 24, δημοσιεύει ολοσέλιδό άρθρο με τον τίτλο «Απολογητές και Συνήγοροι της Άγκυρας στον Ελληνικό Τύπο», κάνοντας λόγο για προσπάθεια απαξίωσης του εκδότη του περιοδικού D&FA Strategic Policy, από Έλληνες και Κύπριους δημοσιογράφους, με σκοπό την υπεράσπιση της Άγκυρα κλπ.

Οι θιασώτες της «Ελληνοτουρκικής φιλίας» τρομοκρατήθηκαν στο ενδεχόμενο «Ελληνικής εμπλοκής» στις καταγγελίες εναντίων της Τουρκίας, μιας και πλησίαζε ο Δεκέμβριος του 2006, και η Τουρκία θα κρινόταν εάν θα λάμβανε εντολή ή όχι, για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Οι καταγγελίες αυτές πιθανόν, να κλόνιζαν τις θετικές προοπτικές για την Τουρκία και το αίτημά της για είσοδο στην ΕΕ. Αίτημα το οποίο με κάθε μέσο και τρόπο υποστηρίζει η Ελλάδα στους διεθνείς φορείς και οργανισμούς.

Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι δημοσιογραφικές διαμάχες και αντεγκλήσεις για τις «ανεπιβεβαίωτες φήμες» πήραν τεράστιες διαστάσεις και ουδείς ασχολήθηκε με τις σοβαρές καταγγελίες του άρθρου για τη χρήση χημικών όπλων εναντίων των Κούρδων!

Η Τουρκία σιώπησε εντελώς, αφήνοντας τις Ελληνικές εμπάθειες, να την υπερασπίσουν και να αποπροσανατολίσουν το κοινό, από το να ασχοληθεί με τις σοβαρές καταγγελίες, τις οποίες δεν τόλμησε μέχρι σήμερα να διαψεύσει.

Δύο αναφορές για το θέμα πέρασαν απαρατήρητες και θα ήταν πολύ χρήσιμο να αναφερθούν, καθώς προκαλούν έντονο προβληματισμό και ερωτηματικά…

1. Σε συνέντευξη Τύπου του Κυβερνητικού Εκπροσώπου της Κύπρου, κ. Χ. Πασιαρδή στις 23 Οκτωβρίου 2006, ο Κύπριος δημοσιογράφος κ. Πομηλορίδης, χαρακτηριστικά ρώτησε τον κ. Πασιαρδή «Οι πληροφορίες είναι ότι ο αείμνηστος Θεόφιλος Γεωργιάδης είχε ενημερώσει την Κυβέρνηση, τότε. Δηλαδή μιλάμε ότι υπήρχαν αγνοούμενοι ζωντανοί οι οποίοι υποβάλλονταν σε τέτοιου είδους πειράματα. Αυτό δήλωσε και ο πατέρας του Θεόφιλου Γεωργιάδη, ο οποίος γνώριζε τις κινήσεις του γιου του». Οι «ανεπιβεβαίωτες φήμες» του D&FA Strategic Policy, μήπως επιβεβαιώνονται;

[Η συνέντευξη είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας, «Συνάντηση του Υφυπουργού παρά τω Προέδρω και Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Χριστόδουλου Πασιαρδή με τους δημοσιογράφους», 23/10/2006, URL: http://www.moi.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/All/3BBFF62A74EE87F3C2257210003EFA2F?OpenDocument]

2. Στην πρωινή εκπομπή του Κυπρίου δημοσιογράφου Λάζαρου Μαύρου, στο «Ράδιο Πρώτο» στις 25 Οκτωβρίου 2006, φιλοξενούμενος ήταν ο κ. Μητσόπουλος, Βουλευτής του ΔΗΣΥ. Ο κ. Μητσόπουλος διετέλεσε σύμβουλος στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών για τα θέματα της Κύπρου την δεκαετία του ’80. Μεταξύ άλλων ο Κύπριος Βουλευτής ανέφερε: «Οι μόνοι που γνώριζαν για αυτές τις πληροφορίες και είχαν αποδείξεις και στοιχεία ήταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Συγγενών Αγνοούμενων Ελλαδιτών. Το Τέλος του Θεόφιλου το γνωρίζουμε. Εκείνο που με ξάφνιασε ήταν η πληροφορία ότι τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλαδιτών, τον δολοφόνησαν και ο θάνατός του δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Αυτός διατηρούσε αρχείο με στοιχεία στο γραφείο του. Το ίδιο βράδυ της δολοφονίας του, το γραφείο του παραβιάστηκε και εξαφανίστηκαν όλα τα έγγραφα»!!!

Τόσο σοβαρές αποκαλύψεις από έναν Βουλευτή και τέως σύμβουλο του Ελληνικού Υπ. Εξωτερικών, προκαλούν δικαίως πλήθος ερωτηματικά… όχι για τις καταγγελίες, αλλά για τους δημοσιογράφους-επικριτές και υποστηρικτές της Άγκυρας και τα κίνητρά τους!
Για την ιστορία, όταν «συνελήφθη» (παραδόθηκε από εμάς χάρη της Ελληνοτουρκικής φιλίας) ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν (Abdullah Öcalan), έφερε Κυπριακό διαβατήριο με το όνομα, Λάζαρος Μαύρος.

«Πράκτορας» του Τ. Παπαδόπουλου, λοιπόν ο εκδότης του Αμερικανικού περιοδικού D&FA Strategic Policy! Εμείς προσθέτουμε και των Κούρδων!!!

Πληρωμένοι πράκτορες, είναι όσοι καταγγέλλουν την Τουρκία, για τους θιασώτες της Ελληνοτουρκικής φιλίας, του Σχεδίου «Ανάν» και του αγώνα της ανεξαρτησίας των Κούρδων

Στα παραπάνω ήρθαν να προστεθούν και δημοσιεύματα, ότι κατά το δικαστήριο του Σαντάμ Χουσεΐν (Saddam Hussein) και των συνεργατών του, για το θάνατο 182 χιλιάδων Κούρδων το 1987 και 1988 με χημικά όπλα, παρουσιάστηκαν πλήθος στοιχεία και δεκάδες φάκελοι του Ιρακινού Στρατού, όπου αναφέρουν πλήρη εμπλοκή της Τουρκίας στην αποστολή χημικών όπλων και ουσιών, προς τον Σ. Χουσεΐν, για την εξόντωση των χιλιάδων αθώων Κούρδων χωρικών!

Πρόσφατα είδαν και πάλι το φως της δημοσιότητας πληροφορίες για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Εάν σε αυτές προσθέσουμε και τις καταγγελίες του D&FA Strategic Policy, σαν Έλληνες και γείτονες της Τουρκίας θα πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά για το μέλλον μας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «διπλωματία» το έτος 2007