Forbes: «Η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας βασίζεται κυρίως σε ξένη τεχνολογία», αλλά…

Τα τελευταία χρόνια, η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας έχει αποδειχθεί ικανή να σχεδιάζει και να κατασκευάζει μια ποικιλία ολοένα και πιο εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, γράφει ο Πωλ Ίντον [Paul Iddon] στο Forbes.

Τούρκοι αξιωματούχοι καυχιούνται ότι αυτές οι δυνατότητες θέτουν τέρμα στην εξάρτηση της χώρας από ξένες πηγές και προμηθευτές του στρατιωτικού υλικού της.

Η Τουρκία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ξένη τεχνογνωσία

Στην πραγματικότητα, όπως μεταφράζει το Βαλκανικό Περισκόπιο, η Τουρκία εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ξένες πηγές για μεγάλο μέρος του στρατιωτικού υλικού και τεχνολογίας της, και θα παραμείνει έτσι για αρκετό καιρό.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία σκοπεύει να εξαλείψει κάθε εξάρτηση από ξένους προμηθευτές για την αμυντική της βιομηχανία έως το 2023, εκατό χρόνια από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας.

Η Τουρκία δεν θα καταφέρει να τερματίσει τέτοιες εξαρτήσεις έως το 2023 ή ακόμη και στο τέλος αυτής της δεκαετίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η χώρα εξακολουθεί να απαιτεί πολύ σημαντικό μέρος ξένης εμπειρογνωμοσύνης, υλικού και τεχνολογίας για την πλειονότητα της στρατιωτικής της παραγωγής.

Ελικόπτερα, πλοία και άρματα μάχης εξαρτώνται από ξένες πηγές

Για παράδειγμα το project για εθνικό πολεμικό πλοίο MILGEM της Τουρκίας, το οποίο τροφοδοτεί το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό με νέες φρεγάτες πολλαπλών χρήσεων, καθώς και κορβέτες που ειδικεύονται σε διαφορετικούς ρόλους, όπως αντιμετώπιση εναέριων και υποβρύχιων απειλών. Το έργο είναι εντυπωσιακό και φιλόδοξο και έχει αυξήσει το μέγεθος και τη δύναμη του Τουρκικού Ναυτικού.

Ωστόσο, αυτό το εθνικό σχέδιο πολεμικού πλοίου απέχει πολύ από το να είναι εντελώς εγχώριο, αφού μόνο το 60% της παραγωγής του είναι εντόπιο. Επίσης, το επερχόμενο TCG Anadolu , το αποβατικό επιθετικό πλοίο (LHD) που θα γίνει η ναυαρχίδα του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, έχει το ίδιο σχέδιο με τον Ισπανικό Juan Carlos I, αλλά θα είναι εξοπλισμένο με τούρκικα συστήματα.

Το ελικόπτερο επίθεσης T129 ATAK της Τουρκίας μοιάζει εμφανώς με το AgustaWestland A129 επειδή, φυσικά, βασίζεται σε αυτό το καθιερωμένο αεροσκάφος αλλά είναι εξοπλισμένο με τουρκικά αερο-ηλεκτρονικά συστήματα και όπλα.

Παρ ‘όλα αυτά, η εξάρτησή του από ξένο υλικό για την κατασκευή του ATAK έγινε εμφανές στην Τουρκία, όταν προσπάθησε να διευθετήσει μια συμφωνία για την πώληση στο Πακιστάν ενός στόλου 30 T129 για 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια, τότε σημειώθηκε ότι χρειαζόταν άδειες εξαγωγής των ΗΠΑ για να το πράξει, καθώς το ελικόπτερο περιέχει ανταλλακτικά κινητήρα κατασκευασμένα στις ΗΠΑ.

Το επερχόμενο κύριο άρμα μάχης Altay της Τουρκίας, για το οποίο σχεδιάζει να κατασκευάσει μεγάλο αριθμό για να αντικαταστήσει τον παλαιότερο στόλο αρμάτων Leopard II και M60 Patton καθώς και να πουλήσει σε άλλες χώρες, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο K2 Black Panther της Νότιας Κορέας.

Τα πυροβόλα T-155 Fırtına της Τουρκίας βασίζονται επίσης στο σύστημα K-9 Thunder της Νότιας Κορέας, κατασκευασμένο με άδεια με τούρκικα εξαρτήματα και τροποποιήσεις.

Η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, απλά ‘τροποποιεί’ τα ξένα σχέδια

Η πλειονότητα των έργων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε υπάρχοντα ξένα σχέδια με τοπικές τροποποιήσεις, κάτι που σίγουρα δεν τα καθιστά αυτόχθονα συστήματα, αλλά μάλλον κατασκευασμένες από την Τουρκία παραλλαγές ξένων συστημάτων.

Η Τουρκία έχει κατασκευάσει F-16 κατόπιν άδειας επί χρόνια, αλλά ποτέ δεν συνέλαβε, σχεδίασε και στη συνέχεια έφτιαξε αυτά τα μαχητικά αεροσκάφη από το μηδέν.

“Δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί με ακρίβεια ο βαθμός στον οποίο η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας ανταποκρίνεται στις εθνικές στρατιωτικές ανάγκες”, δήλωσε η αναλυτής άμυνας Yvonni-Stefania Ευσταθίου.

«Ωστόσο, αυτό που η Τουρκία αποκαλεί συνήθως εντόπια, εγχώρια συστήματα είναι, στην πραγματικότητα, αυτά που παράγονται με άδεια ή βασίζονται σε εισαγόμενα υποσυστήματα».

Το εγχώριο μαχητικό αεροσκάφος έχει πολύ δρόμο

Η Τουρκία ανακόπηκε από το πρόγραμμα F-35 Joint Strike Fighter πέμπτης γενιάς από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού αγόρασε τους αμφιλεγόμενους πυραύλους αεροπορικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία που άρχισε να τους παραδίδει πέρυσι.

Αυτή η αναστολή μπορεί να έχει τερματίσει οποιαδήποτε πιθανότητα η Άγκυρα να έχει ένα μαχητικό πέμπτης γενιάς για τουλάχιστον άλλη μια δεκαετία.

Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία μπορεί να ολοκληρώσει το δικό της έργο TAI TF-X ή να αγοράσει ρωσικά Su-57 στο εγγύς μέλλον, αλλά καμία από αυτές τις επιλογές δεν είναι τόσο εφικτή όσο προτείνει.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια για να καταστήσει το TF-X ένα επιτυχημένο μαχητικό πέμπτης γενιάς, και κυρίως να σχεδιάσει και να κατασκευάζει έναν κατάλληλο κινητήρα για αυτό.

Το 2017, η Τουρκία και η Βρετανία υπέγραψαν μια συμφωνία αξίας περίπου 130 εκατομμυρίων δολαρίων για τη δημιουργία του TF-X.

Ωστόσο, η Rolls-Royce επέστρεψε την προσπάθειά της να συνεργαστεί με τουρκικές αμυντικές εταιρείες για το σχεδιασμό και την κατασκευή του κινητήρα του τζετ το 2019, λόγω του φόβου ότι η πνευματική ιδιοκτησία της θα μοιραζόταν η Άγκυρα με τρίτο μέρος.

Η Τουρκία εξέφρασε την προθυμία της να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους συνεργασίας με την Rolls-Royce στα τέλη του 2019.

Ωστόσο, ακόμη και μια επιτυχημένη συνεργασία με την Rolls-Royce δεν εγγυάται απαραίτητα το σχεδιασμό και την κατασκευή ενός κινητήρα πέμπτης γενιάς για το TF-X της Τουρκίας για πολλά ακόμη χρόνια.

Η μόνη εμπειρία που έχει μέχρι σήμερα η Rolls-Royce στην κατασκευή ενός μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς ήταν σε ένα κοινό έργο με την General Electric για την ανάπτυξη του F136 turbofan κινητήρα για το F-35. Ωστόσο, το έργο σταμάτησε πριν από μια δεκαετία περίπου.

Ακόμα κι αν η Rolls-Royce μπορούσε να βοηθήσει με επιτυχία την Τουρκία να κατασκευάσει έναν κατάλληλο κινητήρα για το TF-X, ένας εμπειρογνώμονας στρατιωτικής αεροπορίας εξέφρασε τις αμφιβολίες του ότι ο Βρετανός εργολάβος άμυνας θα παρείχε στην Άγκυρα οποιαδήποτε «μεταφορά τεχνολογίας μεγάλης κλίμακας από τεχνικές κατασκευής στρατιωτικών turbofan υψηλών προδιαγραφών να αναπτύξει την εγχώρια παραγωγική ικανότητα. ”

Με άλλα λόγια, η Τουρκία δεν θα μπορούσε ακόμη να κατασκευάσει αυτούς τους κινητήρες για το πρώτο εγχώριο μαχητικό αεροσκάφος χωρίς ουσιαστική ξένη βοήθεια και τεχνογνωσία.

Υπό το φως αυτών των παραδειγμάτων, η συζήτηση για την Τουρκία που τερματίζει την εξάρτησή της από ξένες πηγές και προμηθευτές για τα στρατιωτικά της έργα είναι πολύ πρόωρη και κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει έτσι για το προβλέψιμο μέλλον.

Εμείς θα σημειώσουμε όμως ότι παρά το ότι τα όσα αναφέρεί το άρθρο είναι στην σωστή κατεύθυνση και αποτυπώνουν αρκετά την εικόνα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, εντούτοις έχει γίνει η αρχή και στήνεται με συνεχείς αγορές και επενδύσεις.

Και μπορεί για παράδειγμα να ανακόπηκαν πωλήσεις κυρίων συστημάτων στο εξωτερικό γιατί δεν επιτράπηκε η πώληση κινητήρων(όπως των Τ-129 στις Φιλιππίνες) αλλά ας σκεφτούμε που βρίσκονταν και άλλες χώρες πριν μερικά χρόνια και πως έστησαν τις δικές τους αμυντικές βιομηχανίες(τρανό παράδειγμα η Ν.Κορέα στο τι παρήγαγε το ’80 και πλέον κυριαρχούν τα Κ-9 στις πωλήσεις α/κ πυροβόλων και πλέον παρουσιάζει το δικό της μαχητικό KF-X) και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει ο εφησυχασμός στα εξοπλιστικά μας όπως εδώ και 10 χρόνια γίνεται.