Σεισμός στην Τουρκία: Συγκλονίζει Ελληνίδα διασώστρια – «Ζήσαμε την απόλυτη δυστυχία»

Την εικόνα καταστροφής που αντίκρισε στην προσπάθεια της να σώσει όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται κάτω από τα χαλάσματα μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία, αλλά και τις συγκλονιστικές εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης των Τούρκων περιέγραψε η Χριστίνα Ρίτσου, μέλος επίλεκτης ομάδας ειδικών αποστολών.

«Μπορεί να έχουμε εκπαιδευτεί και να μας έχουν δοθεί όλα τα εφόδια για να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια κατάσταση αλλά όταν βρίσκεται στον τόπο που αναπνέεις τον θάνατο είναι δύσκολο να συγκρατήσεις την ψυχραιμία σου και να ακολουθήσεις αυτά που έμαθες για να είσαι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο», είπε αρχικά.

Ακόμα αναφέρθηκε στις πολύ δύσκολες συνθήκες καθώς το Καχρανμαράς ήταν ισοπεδωμένη πόλη και οι θερμοκρασίες έφταναν ακόμα και τους -15 βαθμούς.

«Ως επίλεκτη ομάδα ανταπεξήλθαμε από την πρώτη στιγμή και το αποδεικνύει ότι όταν φτάσαμε στον καταυλισμό του ΟΗΕ δεν σταματήσαμε ούτε δευτερόλεπτο για να στήσουμε τις σκηνές μας και το μόνο που ζητήσαμε ήταν να μας πουν που μπορούσαμε να πάμε για να δράσουμε. Αυτό ήταν κάτι που συνέβη όλες τις ημέρες που ήμασταν εκεί, δουλεύαμε σε 24ωρη βάση στο κρύο στους -10 με -15 βαθμούς. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες στο Καχρανμαράς, γιατί είναι πλέον μία ισοπεδωμένη πόλη. Παντού βλέπαμε αποκλειστικά και μόνο συντρίμμια», συμπλήρωσε.

«Εμείς ως ομάδα έρευνας και διάσωσης καλούμασταν να εντοπίσουμε τόσο τους ζωντανούς αλλά ήμασταν και έτοιμοι να απεγκλωβίσουμε και νεκρούς κάτω από τα συντρίμμια. Αυτό συνέβη κιόλας στην περίπτωσή μας καθώς ο σκύλος μας βοήθησε την κινέζικη και τούρκικη ομάδα εθελοντών να εντοπιστούν δύο ζωντανοί. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να σώσουμε κάποιον ζωντανό αλλά εντοπίσαμε και βγάλαμε από τα συντρίμμια τρεις ανθρώπους νεκρούς, έναν ηλικιωμένο και δύο παιδιά», είπε ακόμα η κυρία Ρίτσου.

«Βρεθήκαμε σε ένα σημείο που υπήρχε ένας συγγενής και σε όλη την πόλη υπήρχαν άνθρωποι που έρχονταν να μας ζητήσουν βοήθεια. Μας έπιαναν το χέρι για να μας υποδείξουν που έπρεπε να πάμε παρότι είχαμε ήδη τα στίγματα. Μας λέγανε με νοήματα και με όποιον τρόπο μπορούσαν να επικοινωνήσουν λόγω αδυναμίας επικοινωνίας πόσοι βρίσκονται στα συντρίμμια, αν είναι μικροί, μεγάλοι, αγόρια, κορίτσια. Προσπαθούσαν να μας δείξουν με κάθε τρόπο ότι σε αυτόν τον χώρο βρίσκονται οι δικοί τους άνθρωποι και ότι μετρούσε ακόμα κι αν βγάζαμε αυτούς τους ανθρώπους νεκρούς».

Μάλιστα αναφέρθηκε και στην περίπτωση ενός Τούρκου που ευχαριστούσε στα ελληνικά και έκλαιγε όταν ανασύρθηκαν έστω και νεκρά τα παιδιά του.

Χαρακτηριστική η περίπτωση ενός άνδρα που ανασύραμε έστω και νεκρά τα μέλη της οικογένειάς του. Όταν βγάλαμε το πρώτο παιδί ήταν συγκινημένος, όταν βγάλαμε το δεύτερο, μας αγκάλιασε και μας έλεγε συνέχεια ευχαριστώ στα ελληνικά και έκλαιγε», είπε χαρακτηριστικά.

«Ο απλός λαός είδε σε εμάς ένα φως και μια ελπίδα μας αναγνώριζε και σαν ελληνική ομάδα και φωνάζανε για να μας κάνουν να καταλάβουμε ότι καταλάβαιναν πως είμαστε Έλληνες. Με την πρώτη ευκαιρία μας έλεγαν αδέρφια, μας χειροκροτούσαν στον δρόμο. Όταν φεύγαμε και κατάλαβαν ότι αποχωρούσαμε στο δρόμο μας συνόδευσαν, μας χειροκροτούσαν, σταματούσαν τα αυτοκίνητα, μας έδιναν λουλούδια και όλα αυτά μέσα στον πόνο για όλα όσα είχαν περάσει. Ήταν ένα βάλσαμο ψυχής ότι εμείς πήγαμε σαν εθελοντές με μόνη ανταμοιβή να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο», κατέληξε.

#038;ab_channel=PronewsTV