ΥΠ.ΕΞ.
Ο Νίκος Κοτζιάς επιχειρεί να δικαιολογήσει την εξωτερική του πολιτική, με ένα tweet στο οποίο επιχειρεί να προσδώσει στις επιλογές του ενάντια στην Ρωσία και στην επιλογή της συμφωνίας της εκχώρησης της Μακεδονίας «αέρα θάρρους, πραγματισμού, πίστη σε αρχές και γνώσεων»!
«Η εξωτερική πολιτική απαιτεί πραγματισμό/ρεαλισμό όχι φοβία, θάρρος και αντοχή, όχι εφιάλτες, αποφασιστικότητα με ευελιξία, όχι δειλία, πιστη σε αρχές, όχι οπορτουνιστικές συμπεριφορές, ιδέες οχι αναμασήματα, γνώσεις θεωρίας+πράξης όχι ημιμάθεια, πνεύμα αντίστασης όχι δουλικότητα» έγραψε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς που τις τελευταίες εβδομάδες βρίσκεται στο επίκεντρο της πρωτοφανούς διπλωματικής κρίσης που ξεκίνησε μεταξύ της Αθήνας και της Μόσχας όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες.
Σημειώνεται ότι η Μόσχα στοχοποιεί τον Ν.Κοτζιά ως τον μόνο υπεύθυνο για ότι συνέβη και ότι ακολουθεί δική του ατζέντα και πολιτική στα εξωτερικά θέματα. Τον διαφοροποιεί μάλιστα από την υπόλοιπη κυβέρνηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο ρωσικό sputnik που εκφράζει θέσεις της ρωσικής κυβέρνησης διαρρέει πως η ανάκληση του Έλληνα πρεσβευτή από την Μόσχα ήταν αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής του Ν.Κοτζιά.
Πρόκειται για ανάκληση του πρεσβευτή και όχι αντικατάσταση διότι ακόμα δεν έχει οριστεί ο αντικαταστάτης του και η θέση παραμένει κενή, συνεπώς Ρωσία και Ελλάδα δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις.
Σε αντίποινα, η ρωσική πλευρά απέλασε επίσης δύο Έλληνες διπλωμάτες που υπηρετούσαν στη διπλωματική αποστολή στην Μόσχα. Επιπλέον, ο Ρώσος πρωθυπουργός Μεντβέντεφ αναφέρθηκε στο ψευδοκράτος της Κύπρου σαν «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» στέλνοντας ένα μήνυμα ότι πλέον η στήριξη της Μόσχας στα ελληνικά εθνικά θέματα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη για κανένα ζήτημα, ακόμη και σε πεδία όπου η Ρωσία -ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ- συντασσόταν ιστορικά με τα ελληνικά συμφέροντα.
Αυτό είναι κατόρθωμα της εξωτερικής πολιτικής του Ν.Κοτζιά. Ακόμα και οι «σύμμαχοι» Αμερικανοί όπως και άλλοι «σύμμαχοι» από ΝΑΤΟ και ΕΕ ουδέποτε πήραν ξεκάθαρα στάση ενάντια στις θέσεις της Τουρκίας στο Κυπριακό και σε άλλα εθνικά ζητήματα.
«Η χώρα μας είναι αποφασισμένη να στείλει ένα μήνυμα προς Ανατολάς και Δύση, προς όλους τους φίλους μας και μη, ότι για όποιον παραβιάζει τις αρχές της κυριαρχίας και του σεβασμού απέναντί μας θα λαμβάνονται τα αντίστοιχα μέτρα. Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε. Αυτή είναι μια διπλωματία για κοτέτσι και όχι για εξωτερική πολιτική» ήταν το μήνυμα που είχε στείλει στη Ρωσία ο Νίκος Κοτζιάς στις 22 Ιουλίου.
Το υπουργείο Εξωτερικών κατηγορεί την Μόσχα ότι αποπειράθηκε να εξαγοράσει Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους, ότι επιχείρησε να υπονομεύσει την ελληνική εξωτερική πολιτική και ότι προσπάθησε να παρέμβει στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας εννοώντας ότι δεν επέτρεπε η Μόσχα (για δικά της βέβαια συμφέροντα) να υπογραφτεί η συμφωνία της εκχώρησης της Μακεδονίας.
Όταν στην αρχαία Ελλάδα μαινόταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος -ο πιο φονικός και μοιραίος εμφύλιος πόλεμος των Ελλήνων-, έγραφε ο Θουκυδίδης στο Γ΄ βιβλίο του 82-83, για τη διαστροφή και τη διαστρέβλωση που υπέστη η σημασία της λέξης ως τέτοιας:
«Και νόμισαν πως είχαν δικαίωμα ν’ αλλάξουν και τη συνηθισμένη αντιστοιχία των λέξεων προς τα πράγματα για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.
Έτσι η αστόχαστη τόλμη πέρασε για ανδρεία, που κινείται από φιλία στους συντρόφους, ο δισταγμός, από μέριμνα για το μέλλον, δειλία που εμφανίζεται ως ευπρέπεια, η γνωστική μετριοπάθεια ως πρόσχημα ανανδρίας και η ικανότητα να βλέπει κανείς με σύνεση όλες τις πλευρές μιας κατάστασης, ανικανότητα δράσης σε όλα· τη βίαιη και οξεία αντίδραση την πρόσθεσαν στα προτερήματα του ανδρός, και την αποχή από επιβουλές εύλογη πρόφαση για αποφυγή κινδύνου.
Οι περισσότεροι προτιμούσαν να είναι αχρείοι και να ονομάζονται επιτήδειοι, παρά να είναι χρηστοί και να τους λένε ευήθεις… Ο λόγος για όλα τούτα είναι η δίψα για εξουσία, την οποία γεννά η φιλαρχία, η πλεονεξία και το φατριαστικό πνεύμα».
Γενικά το να παίζει κανείς με τις λέξεις είναι σύνηθες και εύκολο, η αντιμετώπιση των συνεπειών είναι το δύσκολο.
Η εξωτερική πολιτική απαιτεί πραγματισμό/ρεαλισμό όχι φοβία, θάρρος και αντοχή, όχι εφιάλτες, αποφασιστικότητα με ευελιξία, όχι δειλία, πιστη σε αρχές, όχι οπορτουνιστικές συμπεριφορές, ιδέες οχι αναμασήματα, γνώσεις θεωρίας+πράξης όχι ημιμάθεια, πνεύμα αντίστασης όχι δουλικότητα
— Nikos Kotzias (@NikosKotzias) August 12, 2018
