Πρόταση στην Αίγυπτο για συμφωνία θαλάσσιων ζωνών με «πετσοκομμένη» την ΑΟΖ της Μεγίστης – Δίνουν τεράστια κοιτάσματα

Πρόταση στο Κάιρο για συμφωνία θαλάσσιων ζωνών με κατά πολύ μειωμένη την ΑΟΖ του συμπλέγματος της Μεγίστης θα κάνει η Αθήνα ώστε η Αίγυπτος να έχει το «δέλεαρ» της απόκτησης της συνέχειας του κοιτάσματος «Ζόρ».

Το χρυσοφόρο κοίτασμα «Ζορ» βρίσκεται ακριβώς στα όρια των θαλασσίων ζωνών Ελλάδας και Αιγύπτου και το Κάιρο θέλει και το τμήμα του που βρίσκεται στην δυνητική ελληνική πλευρά για να γίνει αυτό όμως το σύμπλεγμα της Μεγίστης πρέπει να έχει μειωμένη επήρεια.

Η επήρεια του Καστελόριζου θα μειωθεί στα επίπεδα των Διαπόντιων νήσων και των Στροφάδων, δηλαδή γύρω στο 30 με 35%, προκειμένου να συμφωνήσει η Αίγυπτος και να «ανέβει» πιο πάνω η δική της ΑΟΖ γιατί αν το Καστελόριζο έχει επήρεια 100% (όπως θα έπρεπε να έχει) τότε της στερεί ένα μεγάλο κομμάτι στο οποίο περιλαμβάνονται χρυσοφόρα κοιτάσματα.

Θα «στενέψουν» λοιπόν την ΑΟΖ του Καστελόριζου για να δοθεί στην Αίγυπτο το κομμάτι που τόσο ποθεί.

Με αυτή την πρόταση θα μεταβεί στο Κάιρο στις 18 Ιουνίου με όλα τα τεχνικά κλιμάκια, ο Έλληνας ΥΠΕΞ Ν.Δένδιας.

Η Αίγυπτος αναγνωρίζει εγκάρσια τον 28ο μεσημβρινό ως ανατολικό σημείο της ελληνικής ΑΟΖ, μέχρι την Ρόδο δηλαδή.

Έτσι το Καστελόριζο θα συνιστά ΑΟΖ αλλά η επήρεια του θα είναι στο 30-35%

Στην περίπτωση των Διαπόντιων Νήσων και των Στροφάδων , η Ελλάδα υποχώρησε στο δικαίωμα πλήρους επήρειας, κάτι που δείχνει την «πορεία» για παρόμοια «συνεννόηση» με Τουρκία για το σύμπλεγμα της Μεγίστης.

Συγκεκριμένα στις Στροφάδες φαίνεται να δόθηκε επήρεια μόλις 35%, ενώ στις Διαπόντιες Νήσους επήρεια 70%.

Αυτό συνέβη διότι ουσιαστικά η κυβέρνηση «ξεπατίκωσε» τη συμφωνία του 1977 για τις υφαλοκρηπίδες Ιταλίας & Ελλάδας, η οποία όμως είχε υπογραφεί πριν τη συνθήκη του δικαίου της θάλασσας και ουσιαστικά αποτελούσε μία μεμονωμένη ελληνοϊταλική συμφωνία.

Τότε δεν υπήρχε καν η έννοια της ΑΟΖ, η οποία δημιουργήθηκε to 1982 με τη συνθήκη του δικαίου της θάλασσας.

Αυτό ήταν κάτι που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος ανέφερε: «Μιας συμφωνίας που, ασφαλώς, έχει συναφθεί στη βάση της UNCLOS [Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας] και επιβεβαιώνει το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, καθώς και τη μέση γραμμή της συμφωνίας του 1977 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας-Ιταλίας».

Αν πράγματι συνέβη αυτό, πρόκειται για προάγγελο ανάλογης ρύθμισης και με το σύμπλεγμα της Μεγίστης ίσως και σε ακόμα χαμηλότερο ποσοστό.

Και βέβαια κακώς πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση πως, με την εν λόγω συμφωνία, τα νησιά έχουν πλήρη ΑΟΖ, αφού στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι δεν το αποδέχτηκαν.

Τις «παγίδες» της θαλάσσιας οριοθέτησης με την Αίγυπτο επισήμαινε το 2015, σε άρθρο του στην Καθημερινή, ο Άγγελος Συρίγος, νυν βουλευτής της ΝΔ, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ακριβώς επειδή σήμερα έχει ανακύψει το μείζον θέμα του τουρκολιβυκού συμφώνου, η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι ακόμα σημαντικότερη και συνεπώς το Κάιρο θα βρει την ευκαιρία να ζητήσει ότι «ποθεί» περισσότερο.

«Οι πρώτες συζητήσεις για οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με την ΑΟΖ της Αιγύπτου έγιναν στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000. Εκτοτε (και παρά τις πολλές συναντήσεις) δεν έχουν προχωρήσει τα πράγματα.

Η εκκρεμής θαλάσσια οριοθέτηση Ελλάδος-Αιγύπτου ήλθε μοιραίως στην επιφάνεια κατά την πρόσφατη τριμερή συνάντηση της Αθήνας. Θεωρητικώς η συγκεκριμένη οριοθέτηση δεν θα έπρεπε να δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα.

Οι δύο χώρες έχουν ίδιες θέσεις στο θέμα της επήρειας των νησιών στις θαλάσσιες οριοθετήσεις και της εφαρμογής της αρχής της μέσης γραμμής. Στην πραγματικότητα, όμως, η οριοθέτηση με την Αίγυπτο είναι εξαιρετικά δύσκολη για πολιτικούς λόγους.

Τμήμα της οριοθετήσεως περιλαμβάνει το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελλόριζο). Η Αίγυπτος μέσω της συμφωνίας καλείται να πάρει θέση στην ελληνοτουρκική διαμάχη ως προς την επήρεια του Καστελλόριζου.

Εάν υπογράψει συμφωνία με την Ελλάδα που θα περιλαμβάνει την περιοχή από την Κρήτη έως το τριεθνές με την Κύπρο, θα αναγνωρίζει στο Καστελλόριζο και στα γύρω νησιά πλήρη επήρεια. Σε αυτή την περίπτωση, η Αίγυπτος δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.

Εάν, αντιθέτως, επιλέξει να υπογράψει συμφωνία με την Τουρκία, θα αποδέχεται ότι η θαλάσσια περιοχή ανατολικώς της Ρόδου και μέχρι το τριεθνές με την Κύπρο ανήκει στην Τουρκία. Σε αυτή την περίπτωση η ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν θα εφάπτεται με την κυπριακή ΑΟΖ.

Βάσει της μέσης γραμμής, η αιγυπτιακή ΑΟΖ θα είναι τουλάχιστον η ίδια είτε υπογράψει συμφωνία με την Τουρκία είτε με την Ελλάδα. Ενδέχεται να είναι και μεγαλύτερη σε περίπτωση που Ελλάδα ή Τουρκία θελήσουν να «δελεάσουν» την Αίγυπτο προσφέροντας ευρύτερη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ.

Εκτιμάται ότι η Αίγυπτος θα προτιμούσε να υπογράψει με την Ελλάδα μερική οριοθέτηση μέχρι και την Κρήτη και να άφηνε εκτός την υπόλοιπη περιοχή έως το τριεθνές.

Η αποδοχή μιας τέτοιας προτάσεως θα ήταν λανθασμένη. Θα δημιουργούσε την εύλογη εντύπωση ότι η Ελλάδα έχει παραιτηθεί των δικαιωμάτων της στην υπόλοιπη περιοχή.»

Το δέλεαρ για τους Αιγύπτιους είναι το «Ζορ».

Το κοίτασμα «Ζορ» που ανακάλυψε η ιταλική πολυεθνική πετρελαϊκή εταιρεία Eni είναι το 20ό μεγαλύτερο στον κόσμο, περιέχει περίπου 30 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (αντιστοιχούν σε 5,5 δισ. βαρέλια πετρελαίου) και καλύπτει μια περιοχή περίπου 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στην αιγυπτιακή πλευρά…

Υπάρχει η ανάλογη συνέχεια και από την ελληνική πλευρά.

Η μειωμένη επήρεια φυσικά παραδίδει κυριαρχικά δικαιώματα και στην Τουρκία καθώς αν προσθέσουμε και την «ελευθέρας» των Ιταλών ψαράδων να ψαρεύουν εντός ελληνικής ΑΟΖ αλλά κι αιγιαλίτιδας ζώνης(!), 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ελλάδος, τότε στην συμφωνία υπάρχουν και «συνδιαχείριση» εντός ελληνικής ΑΟΖ αλλά και «μειωμένη επήρεια» των νησιών, δηλαδή οι δύο βασικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο!