ΥΠ.ΕΞ.
«Οι χθεσινές δηλώσεις του επικεφαλής της κυβέρνησης της Τρίπολης αναφορικά με την υπογραφή του μνημονίου μεταξύ της κυβέρνησης του και της Τουρκίας είναι τουλάχιστον ατυχείς, καθώς προσπαθεί να συγκρίνει δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις», τονίζουν διπλωματικές πηγές.
Οι ίδιες πηγές υπενθύμιζαν ότι τόσο η Λιβυκή Βουλή, πάνω από τα μισά μέλη του Ανωτάτου Συμβουλίου του Κράτους, καθώς και ο αρμόδιος επικεφαλής της Εθνικής Λιβυκής Εταιρίας Πετρελαίου καταδίκασαν το πρόσφατο μνημόνιο, τονίζοντας ότι είναι παράνομο, ανυπόστατο και μη δεσμευτικό για τη Λιβύη. Σε ανάλογες δημόσιες τοποθετήσεις έχουν προβεί, μεταξύ άλλων, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Αίγυπτος.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν: «Κατά την διάρκεια χθεσινο-βραδυνής ομιλίας του ο επικεφαλής της κυβέρνησης της Τρίπολης Abdulhamid Dbeiba αναφέρθηκε σε διαφορά που έχει η Λιβύη με την Ελλάδα όσον αφορά τον ορισμό της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών και στη συνέχεια πρόσθεσε ότι η Λιβύη θα πραγματοποιήσει έρευνες στη βάση του τουρκο-λιβυκού “μνημονίου” και ότι η πλευρά του δεν θα παραχωρήσει τα δικαιώματα της Λιβύης. Προφανώς ο κ. Dbeiba προσπαθεί να συγκρίνει δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις, μια η οποία είναι καθ’ όλα νόμιμη και μία η οποία είναι παράνομη, άκυρη και ανυπόστατη».
Και εξηγούν: «Συγκεκριμένα, μέχρι και τις αρχές του 2011 συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης για τον ορισμό της ΑΟΖ, διαπραγματεύσεις στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, οι οποίες είχαν προχωρήσει πολύ και απέμενε να γεφυρωθεί μια μικρή διαφορά. Οι εν λόγω διαπραγματεύσεις, ως γνωστόν, διακοπήκαν λόγω της ανατροπής του καθεστώτος στην Τρίπολη.
Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, το 2019, η τότε κυβέρνηση της Τρίπολης συνομολόγησε με την Τουρκία ένα νομικό και πολιτικό τερατούργημα, το οποίο αποτελούσε σαφέστατη παραβίαση θεμελιωδών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, καθώς αγνοούσε την ύπαρξη των ελληνικών νησιών, όπως η Κρήτη! Το εν λόγω «μνημόνιο» καταδικάστηκε από πλήθος κρατών, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών μελών της ΕΕ. Επίσης, ουδέποτε κυρώθηκε από τη Λιβυκή Βουλή. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης μεταξύ των δύο περιπτώσεων και ουδείς δικαιούται να προσπαθεί να δικαιολογήσει μια παρανομία, κάνοντας επίκληση με κάτι που ουδεμία σχέση έχει».
