Ιστορία Αθλητισμού
Η ενόργανη γυμναστική ήταν από ένα από τα εννιά αθλήματα που πλαισίωσαν τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης εποχής, το 1896. Για 32 χρόνια η ενόργανη στους Ολυμπιακούς αφορούσε μόνο άνδρες, από το 1928 στο Άμστερνταμ επιτράπηκε η συμμετοχή και στις γυναίκες.
Και ήταν ακριβώς μια γυναίκα, όπως γνωρίζουν και οι… πέτρες, που «έγραψε» την πιο ιστορική στιγμή του αθλήματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το perfect «10» της Νάντια Κομανέτσι στους ασύμμετρους ζυγούς το 1976 στο Μόντρεαλ, μνημονεύεται έως και σήμερα ως η πρώτη στιγμή τελειότητας στην ενόργανη γυμναστική. Και σαν ένα πρωτότυπο βινύλιο συλλεκτικής αξίας, δεν πρόκειται να ξεθωριάσει ποτέ η λάμψη του μύθου του.
Ωστόσο για να γίνει η Ρουμάνα γυμνάστρια η πρώτη χωρίς το παραμικρό ψεγάδι χρειάστηκε να… αποδοκιμαστεί η κριτική επιτροπή τέσσερα χρόνια πριν, σε μία, μάλλον ανάλογης τελειότητας, προσπάθεια. Και σαφώς πιο ριψοκίνδυνης. Το πρώτο «10» στην ιστορία του αθλήματος, συγκυριακά και στο αγώνισμα των ασύμμετρων ζυγών, θα έπρεπε να είχε αποδοθεί το 1972 στο Μόναχο. Για χάρη της μεγάλης Λευκορωσίδας Όλγα Κόρμπουτ, που εξαιτίας του παράτολμου προγράμματός της δεν έγινε το δικό της όνομα συνώνυμο του θρύλου στο άθλημα της ενόργανης: η Κομανέτσι θα ερχόταν δεύτερη.
Σε μια Ολυμπιάδα που διεξήχθη στη Δυτική Γερμανία, 11 χρόνια μετά την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου, μια αθλήτρια από τη Σοβιετική Ένωση δεν θα μπορούσε να είναι η «ευνοούμενη» θεατών και κριτών. Ωστόσο δεν ήταν πιθανότατα αυτός ο λόγος που η 17χρονη τότε Κόρμπουτ έλαβε βαθμολογία 9,8 αντί αυτής που άξιζε: το απόλυτο 10. Άλλωστε το εκστασιασμένο από το πρόγραμμά της κοινό των 11.000 Δυτικογερμανών ζήτησαν την απονομή τελειότητας, διαισθανόμενοι ότι αυτή ήταν η πλέον κατάλληλη στιγμή σε μια διαδρομή περίπου μισού αιώνα. Ωστόσο, σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, οι κριτές τέθηκαν μπροστά στο δίλημμα αν θα επιβραβεύσουν ή θα «τιμωρήσουν» το παράτολμο σάλτο της Λευκορωσίδας.
Η Κόρμπουτ είχε δοκιμάσει για πρώτη φορά σε αγώνες κάτι ασύλληπτο. H 17χρονη φάνηκε να παίζει στα δάχτυλα τους νόμους της φυσικής, αφήνοντας άφωνο το κοινό με το ανάποδο άλμα της άνευ φόρας από το ψηλό μονόζυγο. Η Κόρμπουτ πάτησε και στάθηκε στον ψηλό ζυγό, επιχειρώντας από την υψηλότερη δυνατή θέση ένα ανάποδο σάλτο. Μετά την περιστροφή συνδέθηκε πάλι με τον ψηλό ζυγό κι έπειτα, με τη φορά που είχε, έπεσε με τους μηρούς στο χαμηλότερο μονόζυγο για να κάνει ακόμα μία οριζόντια στροφή και να πιάσει το ψηλότερο.
