Πέρασαν 38 χρόνια από τον άδικο χαμό των 21 παιδιών της Θύρας 7 του Ολυμπιακού (βίντεο-φωτο)

Πέρασαν 38 χρόνια από την τραγωδία που συνέβη στη Θύρα 7 του Ολυμπιακού.

Δεν είναι ποτέ εύκολο να αποτυπώσεις μια τραγωδία. Πόσο μάλλον την τραγωδία της Θύρας 7. Την πιο μεγάλη στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ελληνικό αθλητισμό! Όποιος και να φέρει στο μυαλό του αυτήν την ιστορία δεν μπορεί να μην… λυγίσει. Δεν μπορεί να μην δακρύσει. Δεν γίνεται να μην συγκινηθεί. Δεν γίνεται να μην τιμήσει αυτά τα παιδιά που… έφυγαν έχοντας στην καρδιά και την ψυχή τους τον Ολυμπιακό (σ.σ. και ενώ υπήρχε μες στους νεκρούς και ένας φίλαθλος της ΑΕΚ). Όπως πάντα φυσικά και η ΠΑΕ Ολυμπιακός και η Θύρα 7 έχουν εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τα 21 παιδιά που χάθηκαν τόσο πρόωρα και τόσο άδικα.

Είκοσι ένα παιδιά που χάθηκαν στις 8 Φλεβάρη του 1981 αλλά δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ. Είκοσι ένα άγγελοι στον ουρανό που συνεχίζουν ακόμα να… βλέπουν από ψηλά την αγαπημένη τους ομάδας. Ήταν η ιστορία που κλόνισε τον Ολυμπιακό και αποτέλεσε μία ημέρα θρήνου, πόνου και μνήμης.

Η τραγωδία της Θύρας 7 στις 8 / 2 / 1981 που έγινε στο πλαίσιο του αγώνα της 20ής αγωνιστικής με αντίπαλο την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός είχε παραταχθεί τότε με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο.

Επικράτησε με το επιβλητικό 6-0 της ΑΕΚ, όμως εκείνο που θα ακολουθούσε δεν το περίμενε κανείς. Και προφανώς το αγωνιστικό σκέλος πέρασε σε τελευταία μοίρα… Ο κόσμος του Ολυμπιακού άρχισε να τρέχει πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει από το γήπεδο, με προορισμό την έξοδο της Θύρα 1, απ’ όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Η πόρτα της Θύρα 7 όμως ήταν μισάνοιχτη. Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Μία τραγωδία δίχος τέλος…

Πολλοί τραυματίες και είκοσι ένας νεκροί. Άνθρωποι που δεν θα λησμονηθούν ποτέ και είναι πάντα στο Καραϊσκάκη «στεκούμενοι» στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο στάδιο. Οι 21 αδικοχαμένες ψυχές ήταν οι: Παναγιώτης Τουμανίδης, 14, Κώστας Σκλαβούνης, 16, Ηλίας Παναγούλης, 17, Γεράσιμος Αμίτσης, 18 – οπαδός της ΑΕΚ, Γιάννης Κανελλόπουλος, 18, Σπύρος Λεωνιδάκης, 18, Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19, Νίκος Φίλος, 19, Γιάννης Διαλυνάς, 20, Βασίλης Μάχας, 20, Ευστράτιος Λούπος, 20, Μιχάλης Κωστόπουλος, 21, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23, Σπύρος Ανδριώτης, 24, Κώστας Καρανικόλας, 26, Μιχάλης Μάρκου, 27, Κώστας Μπίλας, 28, Αναστάσιος Πιτσόλης, 30, Αντώνης Κουρουπάκης, 34, Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 και Δημήτριος Αδαμόπουλος, 41. «Αθάνατοι», αλησμόνητοι και πάντα παρόντες.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΕΙΠΩΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ

Ήταν η μέρα που η χαρά και η λατρεία για τους παίκτες και τη νίκη με ΑΕΚ μετατράπηκε σε θλίψη, απορία και απόγνωση… Για τον αγώνα είχαν εκδοθεί 35.450 εισιτήρια. Και είχαν όλα τους… εξαφανιστεί. Το ματς θα άρχιζε στις 15:15… Από τις 12 το μεσημέρι ο κόσμος είχε αρχίσει να συρρέει στο Καραϊσκάκη. Κασκόλ, σημαίες και τύμπανα… Περίπου μία ώρα πριν από τη σέντρα το γήπεδο γέμισε. Στις 15:15 οι ομάδες ήταν έτοιμες, μπροστά στον διαιτητή Κουτούλα, για να ξεκινήσουν το μεγάλο ματς.

Ο Ολυμπιακός – όπως αναφέραμε και πιο πάνω – είχε παραταχθεί με τους: Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο. Απέναντι του η ΑΕΚ με τους: Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο. Μετά το θριαμβευτικό σκορ πολλοί από τους φιλάθλους του που βρίσκονταν στην Θύρα 7, έτρεξαν πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν έξω, προκειμένου να πάνε στην Θύρα 1 για να υποδεχτούν τους θριαμβευτές.

Η ώρα ήταν 16:58 και το παιχνίδι ήθελε δύο λεπτά για να τελειώσει. Κάποιος από τους φιλάθλους που έτρεχαν χαρούμενοι, πάτησε κάποιο μαξιλαράκι και γλίστρησε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην έξοδο. Η μοιραία πόρτα ήταν κλειστή ή μισάνοιχτη, σύμφωνα με άλλους, και το κακό δεν άργησε να γίνει, καθώς δεκάδες άτομα έπεσαν το ένα πάνω στο άλλο και ποδοπατήθηκαν, αφού από πίσω έρχονταν ανυποψίαστοι φίλαθλοι κατά κύματα, που δεν είχαν εικόνα το τι συνέβαινε και ότι είχε πέσει άνθρωπος στο έδαφος.

Οι στιγμές της τραγωδίας της Θύρας 7:

– 17:03: Κάποιοι αστυνομικοί καταφέρνουν να βγάλουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.

– 17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και πάνω από 10 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο στον Πειραιά. Έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.

– 17:29 Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο γεμάτοι αγωνία.

– 17:49 Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός, κάνοντας έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, προκειμένου να βοηθήσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.

– 18:19 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος. Υπάρχουν εντολές για ακόμα πιο μεγάλη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.

– 18:29 Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Πάρα πολλοί είναι οι αστυνομικοί που επίσης προσφέρουν αίμα.

– 18:49 Στο Τζάνειο ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.

– 19:00 Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικών επεμβάσεων.

– 19:14 Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο. Θέλουν να μάθουν τα ονόματα των νεκρών παιδιών και των τραυματιών.

– 19:30 Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών. Δεκάδες γυναίκες και γονείς λιποθυμούν από την αγωνία. Επικρατεί… πανδαιμόνιο.

– 19:40 Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.

– 19:45 Χρειάζεται να… μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.

– 20:00 Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Πρόκειται για τους Γιάννη Κανελλόπουλο, Γιάννη Διαλυνά και Βασίλη Μάχα. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 21.

– 20:15 Οι αστυνομικοί του 7ου αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην Θύρα 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού συμβάντος.

– 20:29 Στο Τζάνειο ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.

– 20:30 Οι σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους γονείς, συγγενείς και οικείους λιποθυμούν ή… χτυπιούνται με κλάματα.

– 20:49 Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική. Παράλληλα σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.

– 21:00 Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.

– 21:15 Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στον διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζεται με την παρουσία τους η κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων. Εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γίνονται και από τα τηλεοπτικά και τα ραδιοφωνικά δίκτυα.

– 22:00 Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά – σιγά από τα δύο νοσοκομεία…

– 22:07 Οι μαρτυρίες που συγκλονίζουν είναι τόσες πολλές. Όπως τα λόγια του 18χρονου τότε, Ηλία Λύτρα ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έπεσαν στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και ως εκ τούτου χτύπησε: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα.

Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα… εκατό»…

– Αιωνία η μνήμη αυτών των παιδιών. Των παιδιών που έφυγαν από την ζωή έχοντας την αγάπη για τον Ολυμπιακό (οι είκοσι) και για την ΑΕΚ (ο ένας). Το «αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε» θα ακούγεται για πάντα στο Καραϊσκάκη για αυτά τα παιδιά.