Μπάσκετ
Μια από τις σταρ παίκτριες του WNBA, η Liz Cambage, έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη.
Η Αυστραλή παίκτρια σε μία διαφορετική συνέντευξη για το περιοδικό Playboy μιλά για τη σεξουαλικότητά της, τα ταμπού όσον αφορά το σώμα, τον έρωτα αλλά και τον φόβο για τον κορωνοϊό που την οδήγησε να μην ακολουθήσει τους Las Vegas Aces στη «φούσκα» των playoff του πρωταθλήματος.
Η Cambage μίλησε ανοικτά για το γεγονός ότι πολλά χρόνια μισούσε το σώμα της ενώ έδωσε το δικό της μήνυμα όσον αφορά τα στερεότυπα που αναπαράγονται για τις αθλήτριες.
«Πέρασα πολλά χρόνια να μισώ τον εαυτό μου, προσπαθώντας να γίνω ένα άτομο που δεν είμαι. Ελπίζω ότι η εμπειρία μου μπορεί να βοηθήσει εκείνους τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα να αποδεχτούν τον εαυτό τους, γιατί σας υπόσχομαι ότι είστε όλοι όμορφοι με τον τρόπο που είστε», είπε αρχικά στη συνέντευξή της. «Η συνέντευξή μου στο Playboy μπορεί να θεωρηθεί και μία γιορτή για το σώμα μου».
https://www.instagram.com/p/B-WtSy9JQZ0
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης εξηγεί ότι: «Ναι, είμαι αθλήτρια ύψους 2,03 και μου αρέσει να κάνω σεξ. Είμαι άνθρωπος και αυτό κάνουμε. Φαίνεται ότι επειδή είμαι αθλήτρια δεν μπορώ να είμαι σέξι; Δεν επιτρέπεται; Όλη η κοινωνία θέλει από μένα να καθίσω, να προπονηθώ και να παίξω. Θέλω να είμαι θηλυκή.
Σε όλη μου τη ζωή μου έχουν πει να επικεντρωθώ στον αθλητισμό, αλλά στο τέλος είμαι άνθρωπος και παλεύω για πράγματα μεγαλύτερα από τον αθλητισμό. Όντας γυναίκα στον κόσμο του αθλητισμού έχω επίσης μεγάλη πίεση στη σεξουαλική μου ταυτότητα. Είμαι αμφιφυλόφιλος; Υπάρχει κάτι περίεργο; Γιατί δεν προσελκύομαι από γυναίκες; Όλοι περιμένουν να είμαι ομοφυλόφιλος. Όχι, μου αρέσουν οι άντρες».
https://www.instagram.com/p/CCw7fsrJdAq
Για την αυτοαπομόνωση στη Μελβούρνη λόγω κορονοϊού ανέφερε: «Ήταν το μεγαλύτερο διάστημα που έμεινα στην πόλη και μόνη μου στο σπίτι. Στην αρχή ήταν καλά αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα αν δεν μπορώ να προπονηθώ σκληρά και να βλέπω την οικογένειά μου». Ενώ μίλησε και για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε όσο έπαιζε στην Κίνα:
«Δεν ξέρω τι ήταν αυτό από το οποίο αρρώστησα αλλά παραλίγο να με σκοτώσει. Ήμουν σε αναπηρικό καροτσάκι για μέρες. Δεν μπορούσα να περπατήσω. Μου έβγαλαν το υποβοηθητικό πλέγμα από τους πνεύμονες μετά από ένα μήνα. Έπαιρνα τη μητέρα μου και ούρλιαζα ότι θα έρθει να με πάρει νεκρή τα Χριστούγεννα σε σάκο».
