Διεθνές Ποδόσφαιρο
Το ελληνικό clasico, ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, προγραμματισμένο για απόψε (20:30) στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης», μία από τις επτά ευρωπαϊκές αναμετρήσεις με την μεγαλύτερη αντιπαλότητα -σύμφωνα με την ιστοσελίδα «BeSoccer»-, μπορεί να βρει θέση ανάμεσα στα πιο «καυτά» ντέρμπι στον κόσμο.
Αγώνες που αξίζουν περισσότερο από τρεις βαθμούς, παιχνίδια που πυροδοτούν πιο συναισθηματικές αντιδράσεις, αντιπαλότητες πιο κλασικές, μάχες μακροχρόνιες που προσφέρουν έντονες και μοναδικές ποδοσφαιρικές στιγμές.
Έστω κι αν η ετυμολογία του όρου ντέρμπι, που δίνουν οι Αγγλοι, αναφέρεται σε ματς ανάμεσα σε ομάδες της ίδιας πόλης, με το πέρασμα των χρόνων αυτό… προεκτάθηκε. Η αναφορά «καλύπτει» παιχνίδια που ξεπερνούν τα όρια του γηπέδου, αποτελούν σημείο αναφοράς στην πολιτική, την οικονομία ή ακόμα και τη θρησκεία, καταλαμβάνοντας μία ιδιαίτερη θέση στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
«Οι αιώνιοι «εχθροί» της ελληνικής ποδοσφαιρικής σκηνής! Ένας ανταγωνισμός που πηγαίνει πίσω στην Ιστορία, αντικατοπτρίζοντας συγκρουόμενες αξίες, παραδόσεις και κοινωνικά ερείσματα. Ένας ανταγωνισμός που αφορούσε και την μάχη μεταξύ της εργατικής και της ανώτερης τάξης, του Πειραιά εναντίον της Αθήνας.
Και ενώ αυτές οι ιστορικές, κοινωνικές και παραδοσιακές διαφορές έχουν… ξεθωριάσει, η αντιπαλότητα μεταξύ των φιλάθλων των δύο συλλόγων παραμένει έντονη», σημειώνει η ιστοσελίδα «BeSoccer» στην ιδιαίτερη αναφορά που έχει κάνει για το ελληνικό «Clasico»
Τα πιο καυτά ντέρμπι στον κόσμο
Από το “Clasico” της Ισπανίας στο “Superclasico” της Αργεντινής, και το…δικό μας πυο διεξάγεται σήμερα, αυτή είναι η λίστα με τα πιο «καυτά» ντέρμπι στον κόσμο:
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ-ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ: Η «Μέκκα» των ντέρμπι, ένα παχινίδι που -σύμφωνα με τον Observer- πρέπει να δει ένας φίλαθλος πριν πεθάνει. «Γεννήθηκε» στην Μπόκα, περιοχή του Μπουένος Άιρες, όπου εδρεύουν οι δύο ομάδες.
Μετανάστες από την Γένοβα δημιούργησαν την Μπόκα, Άγγλοι ίδρυσαν την Ρίβερ, η οποία με τα χρόνια πήρε την προσωνυμία «εκατομμυριούχοι», δεδομένης της εξαιρετικής οικονομικής κατάστασής της μετά τις παραχωρήσεις των Ντι Στέφανο και Σίβορι.
Τα χρήματα αυτά την βοήθησαν να μετακομίσει σε πιο πλούσιες συνοικίες της πόλης, εγκαταλείποντας την Μπόκα. Στο πρώτο ντέρμπι, δύο νεκροί. Εβδομήντα ένας τραυματίες στα σοβαρά επεισόδια του ’68 στο «Μονουμεντάλ». Μία αντιπαλότητα που ποτέ δεν μειώθηκε στο πέρασμα των χρόνων.
ΡΕΑΛ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Μία αντιπαλότητα που επιστρέφει στο παρελθόν, «βγαίνει» από τα όρια του γηπέδου, αγγίζει την πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία. Η Ρεάλ είναι η ομάδα του δικτάτορα Φράνκο, οι εξέδρες στη Βαρκελώνη αποτέλεσαν μέρος αντίστασης.
Η Ρεάλ Μαδρίτης με την ολόλευκη στολή της εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει την ενωμένη και αδιαίρετη Ισπανία, η Μπαρτσελόνα επιδεικνύει περήφανα την καταλανική σημαία στη φανέλα της ως σύμβολο του διαρκούς αγώνα για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Η πρωτεύουσα Μαδρίτη απέναντι στην Βαρκελόνη, πρωτεύουσα της Καταλονίας, που αναζητά την ανεξαρτησία της.
ΣΕΛΤΙΚ-ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: Στο “Old Firm” το ποδόσφαιρο συναντά την πολιτική και την θρησκεία. Οι καθολικοί της Σέλτικ από τη μία, οι προτεστάντες της Ρέιντζερς από την άλλη. Κανένας ποδοσφαιριστής δεν είχε περάσει από τη μία πλευρά στην άλλη, μέχρι που το έκανε, το 1989, ο Μο Τζόνστον, πηγαίνοντας στη Ρέιντζερς.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ-ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ: “Večiti derbi”, το αιώνιο ντέρμπι, μεταξύ των δύο συλλόγων με τους περισσότερους τίτλους στην Σερβία. Το Βελιγράδι είναι χωρισμένο στα δύο, οι «νεκροθάφτες» από την μία, όπως αποκαλούν τους οπαδούς της Παρτιζάν και οι «γενναίοι νέοι» από την άλλη, όπως λένε τους φίλους του Ερυθρού Αστέρα.
Μεγάλη η αντιπαλότητα, εξαιτίας και της πολιτικής. Η Παρτιζάν αποτέλεσε έκφραση του Υπουργείου Άμυνας της Σερβίας, ο Ερυθρός Αστέρας του Υπουργείου Εσωτερικών. Το 2000, 38΄΄ από την έναρξη, άρχισαν οι βίαιες συγκρούσεις στις εξέδρες, ο αγώνας διακόπηκε πριν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό του.
ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ-ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Μία γέφυρα είναι αρκετή στην Κωνσταντινούπολη, για να τη… χωρίσει στη μέση: Ασία και Ευρώπη, αλλά κυρίως Γαλατασαράι και Φενερμπαχτσέ.
Από τη μία μεριά της γέφυρας είναι η Γαλατασαράι, η πλούσια Κωνσταντινούπολη, η περιοχή της Δύσης. Από την άλλη η Φενερμπαχτσέ, το πνεύμα της Ανατολής που έχει η Πόλη. Το αποκαλούν l Kitalar Arasi Derbi, ντέρμπι διηπειρωτικό.
ΣΕΒΙΛΗ-ΜΠΕΤΙΣ: Μία πόλη, δύο χρώματα: το κόκκινο από την μία πλευρά, το πράσινο από την άλλη. Στην Ισπανία λένε ότι το ντέρμπι της Σεβίλης δεν έχει όμοιο, ξεπερνώντας ακόμα και το “Clasico”. Σε βαθμό, που είναι αδιανόητο ένας παίκτης να μετακινηθεί από την μία μεριά της πόλης στην άλλη.
ΦΛΟΥΜΙΝΕΝΣΕ-ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ: Είναι το περίφημο “Fla-Flu” ή το “Clássico das Multidões”, το πιο μεγάλο ντέρμπι στην Βραζιλία, με ένα ασυναγώνιστο ρεκόρ: 194.603 θεατές στις 12 Δεκεμβρίου 1963 στο «Μαρακανά».
Η Φλαμένγκο ιδρύθηκε από την αποστασία ορισμένων παικτών της Φλουμινένσε, που το 1911 παρουσίασε ένα νέο αθλητικό κέντρο στο Ρίο ντε Τζανέιρο, που όμως δεν είχε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Έκτοτε, τίποτα δεν ήταν αρκετό για να μειώσει την αντιπαλότητα.
ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ-ΜΙΛΓΟΥΟΛ: Στο Λονδίνο, περισσότερο από κάθε άλλο παιχνίδι, ξεχωρίζει το ντέρμπι Γουέστ Χαμ-Μίλγουολ, δύο ομάδες που εδρεύουν σε γειτονικές περιοχές και σχετίζονται ιστορικά με ανταγωνίστριες εταιρίες σιδηρουργίας-ναυπηγίας. Η γενική απεργία το 1926, αλλά και εκείνες ανάμεσα στο 1946 και το 1949, βάθυναν περισσότερο την έχθρα ανάμεσα στα δύο «στρατόπεδα».
ΕΣΤΕΓΚΛΑΛ-ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ: Οι κάτοικοι της Τεχεράνης είναι… διχασμένοι μεταξύ της Εστεγκλάλ και της Περσέπολις. Ένα ραντεβού μπάλας, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι η ομάδα του Σάχη, από τις πλουσιότερες, απέναντι σε μία από εκείνες που προέρχονται από τα χαμηλά στρώματα. Στις εξέδρες περισσότεροι από 100.000 θεατές.
ΑΛ ΑΧΛΙ-ΖΑΜΑΛΕΚ: Στην Αίγυπτο του ποδοσφαίρου, από τη μία βρίσκεται το προλεταριάτο, από την άλλη η αστική τάξη. Δύο σύλλογοι με τους πιο πολλούς τίτλους στην χώρα, που της χωρίζει και η πολιτική. «Αετοί» ενάντια στους «τοξότες», «κοκκινόμαυροι» κόντρα στους «ερυθρόλευκους»
