Κυπελλούχος Αγγλίας η Λίβερπουλ με 6-5 επί της Τσέλσι στα πέναλτι: Ο Κ.Τσιμίκας έγραψε ιστορία

Η Λίβερπουλ, μετά την κατάκτηση του League Cup στα τέλη Φλεβάρη, κατέκτησε και το Κύπελλο Αγγλίας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αφού επιβλήθηκε ξανά της Τσέλσι στα πέναλτι, με ήρωα τον Έλληνα Κώστα Τσιμίκα.

Ο διεθνής αριστερός μπακ κλήθηκε από τον Γιούργκεν Κλοπ να εκτελέσει πέναλτι και να τον δικαιώνει, αφού έστειλε τον Εντουάρ Μεντί στην άλλη γωνία και χάρισε το βαρύτιμο τρόπαιο στους ρεντς γράφοντας το τελικό 6-5 για την ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ.

Αυτό ήταν το δεύτερο τρόπαιο της σεζόν για τους ρεντς και το πρώτο τους Κύπελλο Αγγλίας μετά από 16 χρόνια, με την αρμάδα του Γιούργκεν Κλοπ να μένει έτσι ζωντανή στο όνειρο της κατάκτησης του κουαντράπλ και να παίρνει ψυχολογία ενόψει του τελικού του Champions League της 28ης Μαΐου απέναντι στην Ρέαλ, που θα κυνηγήσει το 7ο τρόπαιο της ιστορίας της στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Το ματς

Η Λίβερπουλ μπήκε με το πόδι στο γκάζι στο ματς και το πρώτο τέταρτο του τελικού την βρήκε να κυριαρχεί, σε κατοχή μπάλας, κερδισμένες μονομαχίες και παραγωγή φάσεων, έχοντας ως κυριότερο επιθετικό μοχλό των Λουίς Ντίας.

Μόλις στο 4ο λεπτό το πλασέ του από πλάγια θέση βρήκε στο πόδι του Τσάλομπα και η μπάλα έφυγε παράλληλα προς την εστία πριν προλάβει να έρθει σε επαφή ο Τιάγκο ενώ τέσσερα λεπτά αργότερα ο Κολομβιανός διεμβόλισε ξανά την μπλε άμυνα από τα αριστερά αλλά ούτε ο Κεϊτά ούτε ο Σαλάχ “συνδέθηκαν” με τη μπάλα.

Στο 9ο λεπτό οι ρεντς είχαν την πρώτη μεγάλη ευκαιρία τους, με τον Αλεξάντερ-Άρνολντ να βγάζει απίστευτη μπαλιά με το εξωτερικό του δεξιού ποδιού του και τον Ντίας να να εφορμά προς τη μεγάλη περιοχή, για να κάνει το δεξί πλασέ και να δει τον Μεντί να τον σταματάει με το σώμα.

Από το 15′ και μετά η Τσέλσι άρχισε να απορροφά αποτελεσματικά τους κραδασμούς από την πίεση της Λίβερπουλ και στο 23ο λεπτό είχε την πρώτη της ευκαιρία, με τον Μάουντ να κάνει το γύρισμα από τα δεξιά και τον Πούλισικ να επιχειρεί το διαγώνιο πλασέ, για να φύγει η μπάλα έξω από το δεξί δοκάρι της εστίας του Άλισον.

Πέντε λεπτά αργότερα είχε και την πρώτη της πολύ μεγάλη φάση για να προηγηθεί, με τον με τον Πούλισικ να βγάζει τον Αλόνσο σε θέση τετ α τετ με τον Άλισον, και τον Βραζιλιάνο κίπερ να απλώνει το σώμα του και να τον σταματάει.

Στη φάση αυτή ο Βραζιλιάνος κίπερ αισθάνθηκε ενοχλήσεις και χρειάστηκε να δεχτεί τις περιποιήσεις του ιατρικού επιτελείου της ομάδας του για να συνεχίσει, όμως λίγα λεπτά μετά ήταν η σειρά του Σαλάχ να νιώσει ενοχλήσεις στο πόδι του.

Σε αντίθεση με τον Άλισον, ο Αιγύπτιος σούπερ σταρ είχε μεγαλύτερο πρόβλημα και οι άνθρωποι της Λίβερπουλ δεν θέλησαν να πάρουν το παραμικρό ρίσκο ενόψει και του τελικού του Champions League, στις 28 Μαΐου με την Ρεάλ, με τον Ζότα να τον αντικαθιστά στο 33ο λεπτό.

Οι διακοπές αυτές επηρέασαν το ρυθμό του ματς που έπεσε σημαντικά, με τους παίκτες των δύο ομάδων να επιδίδονται σε δυνατές μονομαχίες και να φτάνουμε στο 45ο λεπτό για να έχει η κάθε ομάδα από μία καλή ευκαιρία.

Πρώτα η Λίβερπουλ απείλησε με τον Ζότα, με το μονοκόμματο πλασέ του μέσα από τη μικρή περιοχή να φεύγει άουτ (από σέντρα του Ρόμπερτσον) και ακολούθησε το δυνατό σουτ του Λουκάκου (από κάθετη πάσα του Πούλισικ) που έστειλε τη μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Άλισον.

Το δεύτερο μέρος άρχισε με ακόμα πιο φρενήρη ρυθμό σε σύγκριση με το πρώτο και στα πρώτα επτά λεπτά χάθηκαν πέντε ευκαιρίες (!) για γκολ. Η Τσέλσι είχε τις τρεις πρώτες, με τον Αλόνσο να αστοχεί με σουτ εντός περιοχής στο 46′, τον Άλισον να αποκρούει σωτήρια το σουτ του Πούλισικ στο 47′ και τον Αλόνσο να στέλνει τη μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι με απευθείας εκτέλεση φάουλ από πλάγια θέση στο 48′.

Οι δύο επόμενες ήταν για τους κόκκινους, με τον Ρόμπερτσον να στέλνει τη μπάλα άουτ στο 50′, με κεφαλιά από πλεονεκτική θέση μετά από σέντρα του Αλεξάντερ-Άρνολντ και τον Ντίας να στέλνει τη μπάλα δίπλα από το δεξί δοκάρι του Μεντί στο 52′ με ωραίο συρτό σουτ.

Στα επόμενα λεπτά η Τσέλσι άσκησε σημαντική πίεση στην άμυνα των ρεντς όμως εκείνοι άντεξαν και είχαν την επόμενη αξιόλογη φάση στο ματς στο 60′, με το σουτ του Ζότα υπό καλές προϋποθέσεις μέσα από τη μεγάλη περιοχή να στέλνει τη μπάλα να φύγει έξω από το δεξί δοκάρι.

Το ρεσιτάλ των χαμένων τελικών προσπαθειών συνεχίστηκε και στο επόμενο δεκάλεπτο, με την Λίβερπουλ να απειλεί με τους Κεϊτά (μπλόκαρε ο Μεντί στο 65′) και Ντίας (η μπάλα πέρασε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι στο 69′) και την Τσέλσι να έχει να αντιπαρατάξει το επικίνδυνο σουτ του Πούλισικ από το ύψος της μεγάλης περιοχής (έφυγε έξω από το αριστερό δοκάρι του Άλισον στο 68′).

Το τελευταίο 20λεπτο βρήκε τις δύο ομάδες εμφανώς κουρασμένες από τον γρήγορο ρυθμό και τα πάρα πολλά παιχνίδια που έχουν δώσει μέσα στη σεζόν, με την Λίβερπουλ να ανεβάζει ωστόσο στροφές μετά το 80′ κυνηγώντας το γκολ και να έχει δύο πολύ μεγάλες ευκαιρίες μέσα σε δύο λεπτά.

Στο 83ο λεπτό ο Ντίας έστειλε τη μπάλα να βρει στην εξωτερική πλευρά του αριστερού δοκαριού της εστίας του Μεντί ενώ στο 84′ ο Μίλνερ έβγαλε σέντρα από τα δεξιά και ο Ρόμπερτσον με πλασέ στην κίνηση από το ύψος της μικρής περιοχής έστειλε τη μπάλα να βρει στο δεξί δοκάρι της εστίας των Λονδρέζων.

Ο σούπερ δραστήριος στον τελικό Ντίας άγγιξε το γκολ και στο 90′ όμως το φαλτσαριστό πλασέ του από το ύψος της μεγάλης περιοχής έστειλε τη μπάλα να περάσει δίπλα από το αριστερό δοκάρι, με τη φάση αυτή να σφραγίζει τις επίμονες προσπάθειες των παικτών και των δύο ομάδων να σκοράρουν στο 90λεπτο αλλά να δίνει συνάμα και το σύνθημα για την έναρξη της παράτασης, όπως είχε γίνει και στον τελικό του League Cup στις 27 Φεβρουαρίου.

Η Λίβερπουλ άρχισε την παράταση χωρίς τον Φαν Ντάικ, με τον Μάτιπ να παίρνει τη θέση του (πρώτη φορά που έγινε αλλαγή μέσα στη σεζόν ο Ολλανδός) ενώ στο 98′ ο Κλοπ έκανε και αλλαγή στη γραμμή κρούσης, με τον Φιρμίνο να αντικαθιστά τον κορυφαίο παίκτη των κόκκινων στο 90λεπτο αλλά και αποκαμωμένο Ντίας.

Το πρώτο μέρος της ημίωρης παράτασης δεν συνοδεύτηκε από κάποια αξιόλογη φάση ενώ το δεύτερο μέρος του έξτρα χρόνου άρχισε με δύο αλλαγές για την Τσέλσι, με τους Τούχελ να επιλέγει τους Αθπιλικουέτα και Λόφτους-Τσικ αντί των Τσάλομπα και Πούλισικ.

Στον αντίποδα, ο Κλοπ ολοκλήρωσε τις αλλαγές του με τον Κώστα Τσιμίκα που πήρε τη θέση του Ρόμπερτσον στο 111′, με το τελευταίο δεκάλεπτο της παράτασης να βρίσκει τις δύο ομάδες να παίζουν άκρως προσεκτικά και συντηρητικά και τον τελικό να οδηγείται αναπόφευκτα στα πέναλτι.

Εκεί αστόχησε πρώτα ο Αθπιλικουέτα (δοκάρι), τον ακολούθησε ο Μανέ (απέκρουσε ο Μεντί), για να πάρει σειρά ο Άλισον που σταμάτησε τον Μάουντ και να δώσει… ασίστ στον Τσιμίκα, που με κρύο αίμα και ζεστή καρδιά ανέλαβε την εκτέλεση και νίκησε τον κίπερ της Τσέλσι, για να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο 8ο Κύπελλο Αγγλίας των κόκκινων.

Η σειρά των πέναλτι:

1-0 για την Τσέλσι ο Αλόνσο

1-1 για την Λίβερπουλ ο Μίλνερ

Άστοχος για την Τσέλσι ο Αθπιλικουέτα – Η μπάλα στο αριστερό δοκάρι

1-2 για την Λίβερπουλ ο Τιάγκο

2-2 για την Τσέλσι ο Τζέιμς

2-3 για την Λίβερπουλ ο Φιρμίνο

3-3 για την Τσέλσι ο Μπάρκλεϊ

3-4 για την Λίβερπουλ ο Αλεξάντερ-Άρνολντ

4-4 για την Τσέλσι ο Ζορζίνιο

Ο Μεντί απέκρουσε το πέναλτι του Μανέ

5-4 για την Τσέλσι ο Ζιγές

5-5 για την Λίβερπουλ ο Ζότα

Ο Άλισον απέκρουσε το πέναλτι του Μάουντ

5-6 για την Λίβερπουλ ο Τσιμίκας – Το τρόπαιο στην Λίβερπουλ!

ΤΣΕΛΣΙ: Μεντί, Τσαλόμπα (106′ Αθπιλικουέτα), Τιάγκο Σίλβα, Ρίντιγκερ, Τζέιμς, Κόβατσιτς (66′ Καντέ), Ζορζίνιο, Αλόνσο, Μάουντ, Λουκάκου (85′ Ζιγές), Πούλισικ (106′ Λόφτους-Τσικ (119′ Μπάρκλεϊ)

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ: Άλισον, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Κονατέ, Φαν Ντάικ (91′ Μάτιπ), Ρόμπερτσον (111′ Τσιμίκας), Χέντερσον, Τιάγκο, Κεϊτά (74′ Μίλνερ), Ντίας (98′ Φιρμίνο), Σαλάχ (33′ Ζότα), Μανέ

Η “ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ” ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΑΓΓΛΙΑΣ

14 κατακτήσεις Άρσεναλ (1930, 1936, 1950, 1971, 1979, 1993, 1998, 2002, 2003, 2005, 2014, 2015, 2017, 2020)
12 κατακτήσεις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1909, 1948, 1963, 1977, 1983, 1985, 1990, 1994, 1996, 1999, 2004, 2016)
8 κατακτήσεις Τσέλσι (1970, 1997, 2000, 2007, 2009, 2010, 2012, 2018), Τότεναμ (1901, 1921, 1961, 1962, 1967, 1981, 1982, 1991), Λίβερπουλ (1965, 1974, 1986, 1989, 1992, 2001, 2006, 2022)
7 κατακτήσεις Άστον Βίλα (1887, 1895, 1897, 1905, 1913, 1920, 1957)
6 κατακτήσεις Νιούκαστλ (1910, 1924, 1932, 1951, 1952, 1955), Μάντσεστερ Σίτι\u0009(1904, 1934, 1956, 1969, 2011, 2019), Μπλάκμπερν (1884, 1885, 1886, 1890, 1891, 1928)
5 κατακτήσεις Έβερτον (1906, 1933, 1966, 1984, 1995), Γουέστ Μπρομ (1888, 1892, 1931, 1954, 1968), Γουόντερερς (1872, 1873, 1876, 1877, 1878)
4 κατακτήσεις Γουλβς (1893, 1908, 1949, 1960), Μπόλτον (1923, 1926, 1929, 1958), Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (1899, 1902, 1915, 1925)
3 κατακτήσεις Σέφιλντ Γουένσντεϊ (1896, 1907 ως Γουένσντεϊ, 1935), Γουέστ Χαμ (1964, 1975, 1980)
2 κατακτήσεις Πρέστον (1889, 1938), Ολντ Ιτόνιανς (1879, 1882), Πόρτσμουθ (1939, 2008), Σάντερλαντ (1937, 1973), Νότιγχαμ (1898, 1959), Μπέρι (1900, 1903)
1 κατάκτηση Χάντερσφιλντ (1922), Όξφορντ Γιουνιβέρσιτι (1874), Ρόγιαλ Εντζινίρς (1875), Ντέρμπι (1946), Λιντς (1972), Σαουθάμπτον (1976), Μπέρνλι (1914), Κάρντιφ (1927), Μπλάκπουλ (1953), Κλάπαμ Ρόβερς (1880), Νοτς Κάουντι (1894), Μπάρνσλεϊ (1912), Τσάρλτον (1947), Ολντ Καρθούζιανς (1881), Μπλάκμπερν Ολίμπικ (1883), Μπράντφορντ (1911), Ίπσουιτς (1978), Κόβεντρι (1987), Γουίμπλεντον (1988), Γουίγκαν (2013), Λέστερ (2021)